Onze man trok naar Beernem voor de eerste editie van de Waffle Ride, en dat werd gesmaakt. Niet alleen om de wafel na de rit, ook de G-roads ten zuidoosten van Brugge konden meer dan bekoren. Stond de regio nog niet meteen op de kaart als gravel hotspot, dan voegen we die nu graag toe.
De allereerste editie van Gravel Trans Jura in het Zwitserse Juragebergte was een Spartaanse onderneming. De overvloedige regen had grote delen van het parcours herschapen tot modderbaden. Maar de overweldigende schoonheid van de natuur maakte veel goed. ’En achteraf komt altijd die glimlach terug’, aldus organisator Christian Rocha. Hij had gelijk, ook al echode mijn gevloek meermaals tussen de bergwanden van de Jura.
Zin in een last-minute avontuur? Nu zaterdag 6 juli vindt in Zwitserland voor het eerst een manche van de UCI Gravel World Series plaats. En dat is eigenlijk best merkwaardig, want startplaats Villars-sur-Ollon ligt op slechts twintig kilometer van de hoofdzetel van de Internationale Wielerunie in Aigle. Wij verkenden samen met parcoursbouwer Alain Rumpf de kortste van de drie routes en moeten eerlijk bekennen dat die verkenning smaakte naar meer.
De Kempense grindbak rond Turnhout is op 1 mei 2024 eventjes het epicentrum van het gravelracegebeuren. Die dag zal de nieuwe Belgisch kampioen er uit het stof opstaan. Op het biljartvlakke parcours zien best wel wat renners – zowel profs als amateurs – hun kans schoon om een mooie uitslag te rijden. Onze man speldt ook een rugnummer op en trok vorige week op verkenning.
Een week na de Omloop heb je ruim duizend kilometer zuidelijker, de allermooiste der noordelijke klassiekers: Strade Bianche. Om veel redenen een heel bijzondere koers: de witte wegen, de link met het verleden, de landschappen, de koersgekke Italianen en de allermooiste denkbare aankomst. Blogger Steven reed de granfondo voor de derde keer en is nog lang niet uitgekeken op dit wielerfeest.
Nooit eerder heb ik de veer zo hard voelen breken als tijdens Drenthe 200. Tijdens die extreme wintermarathon in het noorden van Nederland beuken de natuurelementen genadeloos in op je doorzettingsvermogen. Groot was mijn verbazing toen ik de speaker aan de finish mijn naam hoorde uitspreken. Nochtans reed ik niet onder de finishboog door. Ik stond met een beteuterd gezicht vanop afstand te kijken aan de andere kant van de nadar. Ik wou niet finishen. Dat verdiende ik niet na een gigantische shortcut. Drenthe 200 haalde voor de zoveelste keer die dag nog een laatste mindfuck met me uit.
De mensen van gemeente Mol hadden dit najaar een geweldig idee: ‘Kerstgravel’! Ze stippelden een gravelparcours van 50 km uit dat je gratis kan downloaden op hun website en dat tijdens de eerste week van de kerstvakantie wordt uitgepijld. Reden genoeg voor onze man om een snoer kerstlichten rond z’n stuur te draaien en daags voor het kerstverlof naar Mol af te zakken voor een verkenning.
‘Ride with the pro’s against cancer’ is een fijn initiatief van Café Coureur dat dit jaar aan z’n tweede editie toe was. Heel wat mooie namen tekenden op 18 november present in Borgloon voor een gravelrit van zo’n 70 kilometer door Haspengouw, t.v.v. Kom op tegen Kanker. Maar net als vorig jaar bakten de weergoden het letterlijk en figuurlijk bruin en werden de paden tussen de Limburgse boomgaarden herschapen tot modderpoelen. Onze man dook het slijk – en achteraf de douches – in, samen met enkele wielerprofs!
Piemonte betekent letterlijk ‘aan de voet van de berg’. De Italiaanse provincie in het noordwesten van het land wordt voor de helft omringd door de Alpen. De andere helft is UNESCO werelderfgoed en wordt gedomineerd door wijn. Aan het eind van de zomer trok onze man Steven naar Piemonte. Hij reisde naar Susa, Barolo en Cuneo. Of ook wel: Finestre en Fauniera voor het betere klimwerk, Barolo en Barbaresco voor het betere drinkwerk. Telkens met een roze Giro-strik. Lees hier het eerste deel van zijn reisverslag.
Het was de afgelopen weken een viraal dingetje: blijkbaar denkt een doorsnee vent haast dagelijks aan de tijd van de Romeinen. Onze man doet het na Smugglers Path French Borders ook weer wat vaker, want het weekend had wel iets weg van een Asterix en Obelix-bacchanaal middenin de Ardense bossen. Een overvloed aan gezelligheid, no-nonsense eten en drinken, mannen (en vrouwen?) met netjes getrimde snorren én natuurlijk gravelpaden die er haast even vlekkeloos als Romeinse heirwegen bijlagen. Herbeumont leek tijdens French Borders wel even een Gallisch dorp dat koppig weerwerk biedt aan het gehaaste, jachtige, gravelrace-leven.
We hebben ons eigen gravelevent op 13 augustus dan wel ‘Gravalhalla’ gedoopt, maar eerlijk is eerlijk: het échte gravelparadijs van Europa vind je in het land van de Vikingen. Scandinavië heeft alles om jouw grindminnend hart sneller te doen slaan en de Nordic Gravel Series zijn er hofleverancier van coole gravelevents. Onze gravelredacteur mocht de sfeer opsnuiven op ‘NGS Kimito Island’ – de eerste manche van de Nordic Gravel Series in 2023 – en kwam terug met een hart dat overloopt van liefde voor Fins grind.
Zondagochtend acht uur. Wanneer ik de parking aan Provinciedomein De Halve Maan in Diest opdraai, duidt de thermometer reeds 24° aan. Het belooft een warme dag ‘stofvreten’ in het Hageland te worden.
Informeert en inspireert de actieve fietser. Via een magazine, een website en leuke events.
