Racefiets van het Jaar-verkiezing: Canyon Endurace CF SLX 8 Di2 Aero

Met zijn 5199 euro was deze Canyon de meest betaalbare deelnemer bij Racefiets van het jaar – powered by Grinta!. Daarmee tonen we al meteen een pijnpunt aan van de huidige tijden in fietsland: het is echt duur geworden. Gelukkig biedt deze Endurace enorm veel waar voor zijn geld. Voor dit budget krijg je een immer feilloze Shimano Ultegra Di2-groep mét powermeter, sublieme carbon wielen en het tweede van de twee mogelijke Endurace-uitvoeringen.

Die Endurace CF SLX weegt als frame in maat M 980 gram, terwijl de vork 400 gram toevoegt. Dat is in totaal 100 gram meer dan bij de duurdere CFR-uitvoering, maar blijft heel knap voor een endurance racer. Wel willen we even noteren dat de vorige Endurace lichter was dan de huidige. De aero-ingrepen hebben duidelijk hun prijs op het vlak van gewicht. Opvallend is het klepje in de bovenbuis. Dat biedt toegang tot een holle ruimte die plaats biedt aan een ’tool sleeve’, een neopreen opbergvak voor bandenlichters, een handige multitool met geïntegreerde tubelessplug en een CO2-pomp. Dat gereedschap moet je wel apart erbij kopen voor 74,55 euro, maar we moeten toegeven dat we het een enorm handig alternatief voor een zadeltasje vinden.

Minder opvallend zijn de aero ingrepen. Als je goed kijkt, zie je de vloeiende overgang van de voorvork in de onderbuis, de wat dieper doorgetrokken onderbuis en de aero gevormde zadelbuis. Het belangrijkste in het hele ontwerp is echter altijd het frontale oppervlak. Bij deze nieuwe Endurace verdwijnen de kabels helemaal binnenin en is de CP0018 Aerocockpit opnieuw van de partij om vlot door de wind te snijden. Is dat allemaal wel nodig op een fiets die comfort als het voornaamste uitgangspunt heeft? Canyon vindt van wel, want hoe trager of langer je rijdt, hoe belangrijker aërodynamica is. De samenwerking met de aero-experts van SwissSide leverde een totaalwinst van 7 watt op bij 45 km/u.

Comfort en grip

Over gratis snelheidswinst gaan we niet klagen, zolang het comfort maar terug aanwezig is op deze nieuwe Endurace. En dat is het geval. Dat komt enerzijds door de kortere en hogere (maar niet in al te extreme mate) geometrie dan bij de Aeroad en Ultimate, en anderzijds vooral door de keuze qua componenten. De achtervork zal wel iets van de trillingen wegfilteren, maar het is vooral de befaamde en typische VCLS 2.0-zadelpen die dankzij zijn bladveermechanisme de comforttaken op zich neemt. Deze pen past perfect bij de bedoelingen van deze fiets, dus is het maar logisch ook dat Canyon er opnieuw gebruik van maakt. Zoals altijd: gebruik voldoende montagepasta, draai de bout die de twee helften verbindt goed vast en zet ook het zadel strak op de rails. Zo voorkom je kraakjes of verschuivingen.

Daarnaast moeten de brede banden hun duit in het zakje doen. Vooraan ligt een 30 mm, achteraan een 32 mm. We snappen dat dit dient om het extra gewicht dat de achterband moet torsen te compenseren, maar toch zouden we ook vooraan een 32 nemen. Daar is er namelijk niets anders dat voor comfort zorgt. Heb je daar geen probleem mee, dan kan je natuurlijk genieten van de strakker sturende voorkant. Bovendien koos Canyon voor de Continental GP 5000 S TR (wat betekent dat hij tubeless-ready is, net als de velg) en dat is eenvoudigweg een topband. Veel grip, zelfs in de regen, en weinig rolweerstand. Daardoor gaat hij uiteraard niet eeuwig mee, maar dat hebben we er graag voor over, gezien zijn kwaliteiten. Er is trouwens ruimte voor banden tot 35 mm voor wie nog meer comfort of grip (zelfs op lichte grindpaden …) wil.

Die Conti’s worden bijgestaan door wielen waar we van houden: de ERC 1400 van DT Swiss. Die zijn licht, voldoende stijf en gericht op comfort, dankzij de brede en halfhoge velg. Het binnenwerk van de naaf is de DT 240, zodat je kwaliteit in overvloed hebt.

Kies je stuurbreedte

Je handen leg je op de cockpit die uit drie delen bestaat. De twee ‘vleugels’ moet je bij de eerste montage vastzetten met twee Torx-schroefjes op de gewenste breedte. Je hebt namelijk 4 cm speling waaruit je de voor jou ideale stuurbreedte kan kiezen. Dat is handig voor de gebruiker, maar natuurlijk ook voor Canyon, dat op die manier minder verschillende cockpitformaten moet produceren. Ook in de hoogte kan je aanpassingen uitvoeren. Het stuur kan namelijk anderhalve centimeter hoger of lager door gewoon de spacers er tussenuit te halen en daarna weer de juiste spanning op het balhoofdstel te zetten met de meegeleverde sleutel. Heel eenvoudig om te doen. Uiteraard is anderhalve centimeter weinig als je echt op het uiterste van de maatvoering zit, maar wie twijfelt, kan tegenwoordig terecht in de Canyon Factory Service in Rotselaar om zich vooraf te laten opmeten en tegen een kleine meerkost de fiets op maat te laten afstellen als hij daar geleverd wordt.

De Endurace snijdt dus goed door de wind, maar hij voelt ook snedig aan als je eens op de trappers gaat staan. De acceleraties zijn vinnig en hij houdt daarna zijn snelheid ook goed vast. Dankzij het hoge comfortgehalte doet hij dat ook op kasseien, want ondanks zijn directe rijkarakter reageert hij toch nooit onvoorspelbaar. Daardoor kan je meesprinten als je vrienden willen versnellen aan de ‘eindmeet’ voor het café, maar kan je toch met een gerust hart je hand van het stuur te halen om een reep uit je achterzak te halen.

Conclusie

Deze nieuwe generatie van de Endurace borduurt verder op een succesrecept. Hij blijft comfortabel en vinnig, een zeer gegeerde combinatie. Zo is dit opnieuw de fiets waar het merendeel van de wielertoeristen zonder nadenken voor kan en mag kiezen. De aerosnufjes en het opbergvak zijn mooi meegenomen, maar zijn niet de hoofdreden waarom je deze fiets zou moeten nemen. De zeer competitieve prijs is een meevaller in tijden waarin elk modeljaar duurder lijkt dan het vorige, zeker als je ziet dat je een kwalitatieve Ultegra Di2-groep mét 4iiii-powermeter in de linkercrank krijgt in combinatie met topwielen van DT Swiss en aangevuld met betrouwbare componenten. Waarom staat de Canyon dan niet op het podium? Wel, dit jaar lag alles enorm dicht bij elkaar en we kregen deze testfiets in maat L geleverd, wat net wat groter was dan de meeste deelnemers aan Racefiets van het Jaar. Dat kan het gevoel in de hand hebben gewerkt dat sommige fietsen nog strakker reden dan deze Endurace. Zelf reden we ook al op een maatje M en die beviel ons inderdaad nog meer. Met andere woorden, het hing van details af.