Deel dit artikel:

Racefiets van het Jaar-verkiezing: Basso Astra

Het is niet de eerste keer dat er een Basso Astra op onze redactie belandt voor een test. Maar toch is het altijd interessant om te zien hoe een fiets zich verhoudt tot zijn soortgenoten in de testcarousel tijdens onze testdag van Racefiets van het Jaar. De Astra bevestigde ook nu zijn reputatie van comfortabele cruiser, al stak hij daarmee niet ver genoeg boven het maaiveld uit en waren de podiumplaatsen voor andere fietsen weggelegd.

Vraag me niet hoe het komt, maar keer op keer flitsen er liedjes door mijn hoofd wanneer ik fietsen test. Afhankelijk van het gevoel dat een racefiets of gravelbike me geeft met z’n rijgedrag, zijn dat telkens andere nummers. Bij pijlsnelle racebakken durf ik al eens ‘Danger zone’ uit Top Gun of ‘Formula 06’ (a.k.a. ‘Schumacher!’) van DJ Visage te neuriën onderweg. ‘L’Amour Toujours’ van Gigi d’Agostino: ook al eens de revue gepasseerd, meerbepaald bij de Pinarello Dogma F. Je voelt me dus al komen: ook de Basso Astra gooide een muntje in mijn mentale jukebox. Al kwam er met ‘Take it Easy’ van Jackson Browne een minder opzwepend deuntje uit de speakers gerold. Deze endurance racefiets nodigde me eerder uit om te cruisen, dan om te knallen. ‘Don’t let the sound of your own wheels drive you crazy’ en lees even mee!

Cruise control aan en gaan!

Ongeveer een jaar geleden kreeg de Basso Astra een flinke makeover. De carbon lay-up, de geometrie, de integratie van kabels en leidingen… Alles werd anders met deze knappe verschijning als gevolg. Wat ziet deze fiets – gemaakt in Italië – er oogverblindend uit met zijn lakwerk in wit en groen, z’n nette Microtech-cockpit en z’n carbon Microtech RE38-wielen. Echt een tijdloos ding voor meerwaardezoekers die na een lange rit niet geradbraakt terug voet aan de grond willen zetten. Wanneer je de geometrietabel even met die van pakweg de Basso Diamante vergelijkt, dan merk je meteen de verschillen op. Op de Astra is de reach korter, de stackhoogte is lager, de liggende achtervork is langer, de balhoofdhoek is minder steil en vooral: de balhoofdbuis is een flink stuk groter. Resultaat? Een veel rechtere zithouding op de fiets en een heel stabiele endurance racer die een pak zekerheid biedt in het sturen. Voor een portie nervositeit, supersnedige acceleraties of een directe aanzet kijk je bij Basso beter even in de richting van de Diamante of de Diamante SV. Aan boord van de Astra zet je eerder de cruise control aan en je laat deze fiets gewoon zijn ding doen.

Geen lichtgewicht

Dat ‘laid back’ rijgedrag maakt de Astra toch heel verschillend van bijvoorbeeld de Canyon Endurace of de Giant Defy: twee moderne endurance fietsen die ik op de testdag ook mocht uitproberen, maar die met hun rijgevoel toch weer eerder dat van een snelle, lichte koersfiets benaderen. Het is een trend die ik bijvoorbeeld ook bij de Focus Paralane zag: een endurance fiets moet er tegenwoordig niet enkel snel uitzien, hij moet ook zo aanvoelen en tegelijk comfortabel zijn, met ruimte voor wat bredere banden en een iets rechtere zithouding. Ondanks het feit dat ik de Astra best een knappe fiets vind, mis ik toch de speelsheid en de kwieke, directe aanzet die ik bij de andere endurance testfietsen wel steeds vaker voel. Een mening die de andere juryleden met me delen. Dat ik deze Basso heb getest in maat L – en hij dus net iets te groot voor me is – én dat hij met z’n 8,7 kilogram niet van de lichtste is, versterkt natuurlijk ook het gevoel dat je een stukje vinnigheid opoffert. Al is natuurlijk niet iedereen per se naar nervositeit en acceleratievermogen op zoek in een fiets. Zo speelt comfort bij heel wat fietsers een minstens even belangrijke rol.

Comfort als prioriteit

Laat dat comfort nu net overvloedig aanwezig zijn op deze Astra. De kwalitatieve Microtech RE38 carbon wielset heeft tubeless-ready velgen met een interne breedte van 23 mm. Daardoor vallen de Continental UltraSport-banden van 32 mm extra breed uit, wat bijdraagt aan de absorptie van oneffenheden in het wegdek. Met die bandenkeuze zet Basso alweer in op zekerheid, eerder dan snelheid. UltraSport-banden staan immers niet geboekstaafd als het rubber met de minste rolweerstand, maar ze kunnen wel tegen een stootje. Ook de merkeigen carbon zadelpen gaat met nogal wat trillingen aan de haal en wordt daarbij geholpen door het gepatenteerde 3B-systeem, dat de zadelpen met behulp van drie vijsjes in het frame klemt. Enkel het Fizik Antares-zadel zou ik persoonlijk zo snel mogelijk vervangen door een ander exemplaar.

Nette afmontage

Bij een fiets in maat L hoort ook een stuur met een navenante breedte. Aangezien de Astra wat te groot uitvalt voor mij, is ook de aluminium Microtech-stuurbocht met z’n 42 cm een tikkeltje te breed. Maar van de losse stuur- en stuurpencombinatie ben ik wél fan. Kabels en leidingen lopen buitenom en zijn toch subtiel weggewerkt. Dat creëert een nette look, terwijl je toch nog makkelijk van stuur of stuurpen kan wisselen indien nodig.

Met de Shimano Ultegra Di2 12-speed groepset maakt Basso hier een logische keuze. Het compacte 50/34 crankstel wordt gecombineerd met een 11-34 cassette, waardoor deze fiets voor de doorsnee wielertoerist heel veelzijdig wordt. Trek er gerust mee richting de Ardennen of het hooggebergte: overal kan je wel een goeie cadans vinden. Ook de remschijven met 160 mm diameter zorgen ervoor dat remkracht prima verdeeld wordt en je dus nergens in de problemen komt. In combinatie met de bredere 32 mm banden biedt dat echt heel veel zekerheid.

Geen montage van spatborden mogelijk

Wat je bij endurance modellen wel vaker ziet, is naast ruimte voor bredere banden ook bevestigingspunten voor spatborden, trapassen met schroefdraad, wat extra bescherming aan het frame… Fabrikanten gaan ervan uit dat endurance fietsen vaker ook in weer en wind gebruikt worden, voor woon-werkverkeer of langere dagtochten en dat men er nu en dan eens op een stukje offroad mee belandt. Op dat vlak lijkt de Astra op twee gedachten te hinken. Je kan wel tot 35 mm brede banden monteren en het frame is op de liggende achtervork en rond het bracket voorzien van beschermende tape. Maar tegelijk werd geen ruimte voor spatborden voorzien en koos men voor een pressfit trapas. Dat creëert weliswaar extra framestijfheid rond het bracket, maar je kan er sneller problemen mee krijgen wanneer je ook geregeld in slecht weer fietst.

Conclusie

Deze Basso Astra moet het hebben van de tijdloze looks, het bovengemiddelde comfort en de kwalitatieve afmontage. Qua rijgedrag catalogeer ik hem eerder onder de ‘oldschool’ endurance racefietsen dan in een rijtje met bijvoorbeeld de snelle Canyon Endurace of de Specialized Roubaix. Dit is geen fiets waarmee je je vrienden eraf wil spurten bij het inrijden van het dorp, maar eerder eentje met een prima ingebouwde automatische piloot. Je kiest met de Astra voor een stabiele en solide racer waarmee je zorgeloos de hele dag op avontuur kan.

Je betaalt voor de Astra in deze afmontage 6599 euro. Meer info vind je op de website van Basso.

Gerelateerde artikels