Deel dit artikel:

Limburgse daguitstap met Ridley

17/10/2020
Redactie

Met de regelmaat van een goed geolied Zwitsers uurwerk nodigt Ridley journalisten uit voor een bezoek aan hun hoofdkwartier. Dit jaar was dat omwille van corona ‘en petit comité’. Onze man trok richting fietsparadijs Limburg.

Als er iets is waar Ridley’s event manager Filip grijze haren van krijgt (en geloof me, hij heeft er al wat), dan zijn het last minute wijzigingen aan zijn minutieus opgestelde planning. Al valt daar in volle coronacrisis natuurlijk moeilijk aan te ontsnappen. Heel wat journalisten uit het buitenland hadden vooraf al aangegeven dat ze de trip naar Limburg niet zouden maken. Maar door een strengere regelgeving in Nederland, stuurt een collega van boven de Moerdijk die dag zelf nog zijn kat. Uiteraard tot ontgoocheling van onze gastheer. Maar als F16-piloot op rust heeft Filip vast andere watertjes doorzwommen en dus laat hij het niet aan zijn hart komen. Hij verwelkomt mij en vier collega’s hartelijk. Ondanks de strenge reisadviezen en de roodgekleurde kaart van België, is ons gezelschap vrij internationaal met een Duitser, een Pool en twee Fransozen. De agenda vandaag puilt uit. In de voormiddag staat een bezoekje aan Café Coureur op het menu, nadien kunnen we een kijkje nemen achter de schermen bij Bioracer. Dan zetten we koers richting Ridley-hoofdkwartier en de nabijgelegen windtunnel van Flanders’ Bike Valley. Als apotheose trekken we in de vooravond naar het circuit van Zolder voor een paar testrondjes met de snelste bolide in het Ridley-gamma: de Noah Fast.

Pareltje in Haspengouw

Café Coureur is ondertussen een begrip bij Belgische fietsfanaten. Het hotel en koerscafé zijn sinds vorig jaar in sneltempo uitgegroeid tot een wielerbaken in Haspengouw. Het voormalige dorpsschooltje van Kerniel, vlakbij Borgloon, ligt blijkbaar op één van de hoogste punten van Limburg. Het uitzicht op het terras is er dus eentje om duimen en vingers bij af te likken. We krijgen hier een reeksje presentaties over nieuwe producten van GripGrab, Vittoria, KMC en Sanas, maar waar we vooral op zitten te wachten, is de rondleiding van Thomas. Die runt de zaak samen met zijn vader. Met plezier wijst hij ons op de details die van Café Coureur zo’n unieke verblijfplaats maken voor fietsers. Zo is de inrichting van elke kamer een knipoog naar een overwinning van een Limburger in een grote koers. De inkomhal roept de sfeer van het Gentse Kuipke op en de weg naar de fietsenparking is aangelegd als heuse kasseihelling. Maar ook fietsers die niet in het hotel verblijven, worden op hun wenken bediend. Kies je Café Coureur als uitvalsbasis voor een daguitstapje met de fiets, dan kan je je achteraf gratis opfrissen in douches die als twee druppels water lijken op die van de wielerpiste in Roubaix. Kortom: een aanradertje!

Zo’n 40 kilometer zuidwaarts wordt vandaag de Waalse Pijl beslecht. Tijdens onze snelle lunch in Café Coureur pikken we de aankomst van de dames mee. Het ontzag voor de prestatie van VDB (Van der Breggen) op de Muur van Hoei is groot. Maar veel tijd voor een nabespreking is er niet: er wordt bij Bioracer op ons gewacht…

Natte droom voor verzamelaars

We kennen Bioracer ongetwijfeld allemaal van de WK’s op de weg en in het veld. Al sinds jaar en dag worden de wieleroutfits en tijdritpakken van onze landgenoten in Tessenderlo gemaakt. Onder andere ook het Nederlandse én Duitse wielerteam voorzien zij van kledij. ‘WE MAKE YOU FASTER’ prijkt in grote letters boven de inkomhal. De bewijzen dat het hier geen holle slogan betreft, hangen her en der aan de muren: haast elke ruimte wordt gesierd met gehantekende kampioenentruien. Ik herken krabbels van Evenepoel, Van der Poel, Tony Martin, Kirsten Wild… Je zou er een museum mee kunnen vullen. Hier even rondsnuffelen is werkelijk een natte droom voor verzamelaars van wielermemorabilia.

Bioracer begon ergens midden de jaren ‘80 met een regenjasje voor team Panasonic en is ondertussen uitgegroeid tot één van de grootste fabrikanten van wielerkledij. Maar het voorziet niet alleen topathleten van een outfit: ook de mindere goden kunnen hier makkelijk terecht. Bioracer produceert en ontwerpt custom teamwear voor kleine wielerploegen en zondagse toeristenclubjes. Je kan het zo gek niet bedenken of het team van designers laat het voor jou op een truitje drukken. Eén constante is echter altijd een oog voor kwaliteit en innovatie. In het ‘Protolab’ worden de duurzaamheid en elasticiteit van stoffen uitvoerig getest met zelf ontwikkelde apparaten. De focus in het Belgische hoofdkwartier ligt vooral op research & development. Het meeste naaiwerk gebeurt in vestigingen in Tsjechië, Roemenië, Colombia en Macedonië. Al wordt ook hier vijf procent van alle outfits met veel zorg en oog voor detail gestikt.

Oog voor detail is er ook op de bovenverdieping van het gebouw in overvloed. Daar staat het ‘pièce de résistance’ opgesteld: een Bioracer Motion bikefittingsysteem in combinatie met Bioracer Aero. Dat laatste is in feite een ‘virtuele windtunnel’. Voor de Tacx-trainer wordt een webcam geplaatst, erachter een green key. Het systeem registreert je frontale oppervlakte en bepaalt het vermogen dat je nodig hebt om met die oppervlakte een bepaalde snelheid vast te houden. Wanneer je je zitpositie aanpast, zie je meteen hoeveel watt je bespaart. Door deze technologie te koppelen aan ‘Bioracer Motion’, waarbij je 22 sensoren opgekleefd krijgt die langs beide zijden van je lichaam met camera’s geregistreerd worden, krijg je een holistische aanpak van je positie op de fiets. Mooi aan het verhaal is dat ook deze dynamische 3D-bikefitting voor iedereen toegankelijk is.

Hallucinogene paddo’s

De blitzbezoeken volgen elkaar nu in sneltempo op. Alsof we op schoolreis zijn, springen we na de rondleiding bij Bioracer opnieuw het busje in voor de korte verplaatsing richting Ridley-hoofdkwartier. We houden de hele dag onze mondkapjes op en dat begint serieus tegen te steken. Gelukkig zijn we die ondingen alweer snel vergeten wanneer we het magazijn van Ridley binnenwandelen.

De vergelijking maken met de chocoladefabriek van Willy Wonka zou er wat over zijn, maar toch: wat is dit een fijne plek voor fietsnerds als mezelf! De versgelakte Ridley- en Eddy Merckx-fietskaders staan gemillimeterd naast elkaar te drogen. Medewerksters zoeven als bijen langs rekken vol dozen van Shimano, Sram en Campagnolo en vullen vliegensvlug kratjes met onderdelen. Fiets per fiets leggen zij alles klaar, zodat de Ridley-techniekers zich enkel om de assemblage hoeven te bekommeren. Eén van hen weet me te vertellen dat ze er dagelijks gemiddeld zo’n zeven per man in elkaar steken. Als ex-fietsenmaker in bijberoep weet ik dat dat best een strakke timing is.

Op de bovenverdieping staan maar liefst 10.000 ongelakte fietskaders te wachten op een nieuwe eigenaar. De meeste daarvan worden nog vervoerd naar de lakkerij in Moldavië, de ‘speciallekes’ krijgen hier in België een likje verf. Ridley zet heel hard in op personalisatie: binnen een aantal vaste designs kan je de kleurencombinaties van je fiets helemaal zelf kiezen. En het zijn net die frames die in de spuitcabines in Beringen gelakt worden. In één van de rekken hangt een fluo groen fietskader met fluo oranje ‘Ridley’-logo te drogen. Hier vijf minuten naar staren moet zowat hetzelfde effect hebben als het verorberen van een hallucinogene paddenstoel. Maar blijkbaar bestaan er dus mensen die dit mooi vinden. ‘Les goûts et les couleurs…’

#VOCSNOR

Vlak naast het Ridley-magazijn ligt de windtunnel van Flanders’ Bike Valley. Verschillende partners uit de sector investeerden er vier jaar geleden in, maar onze gastheer Filip weet met gepaste trots te vertellen dat Ridley voortaan voor de volle honderd procent eigenaar is geworden van de tunnel. Dat maakt het dus nog een tikkeltje makkelijker om hun fietsen in de toekomst aerodynamischer te maken.

Zo’n ‘low speed wind tunnel’ ziet er best imposant uit. De 50 meter lange en 10 meter hoge constructie staat midden in een grote hangar opgesteld. Men blaast niet zomaar wind doorheen die schacht, want dat levert teveel turbulentie op. Lucht wordt vanuit de hangar via een soort gigantische stofzuiger de tunnel ingezogen en verlaat hem opnieuw via vier grote propellers achteraan. Renners nemen plaats in een testcabine, waar lasers de exacte luchtstromen registreren. Speciaal voor onze komst werd hier vandaag de fiets van Victor Campenaerts opgesteld. Je weet wel: die knalrode Ridley met gouden tubes waarmee hij vorig jaar het werelduurrecord verbrak. In de aanloop naar die krachttoer spendeerde ‘s lands bekendste snor hier ontelbare uren.

Ook Tony Martin verfijnde zijn tijdritpositie in Flanders’ Bike Valley. Getuige hiervan: een 3D-geprinte Tony die tot op vandaag als een soort sjabloon wordt gebruikt. Anderhalve meter bewaren hoeft niet voor een selfietje met deze legende!

De raket van Noah

Bedrijfsbezoeken, rondleidingen, presentaties… allemaal goed en wel. Maar na zo’n overvolle persdag staat je kop op ontploffen en wil je het liefst… een eindje fietsen! Groot is dan ook het enthousiasme wanneer we in de late namiddag een laatste keer Filip’s busje induiken om koers te zetten richting het circuit van Zolder. Mijn collega’s en ik krijgen er Bioracer-outfits aangemeten én een Noah Fast onder de bips geschoven. De snelste bolide uit de Ridley-renstal is voor de gelegenheid afgemonteerd zoals ze dat normaal enkel doen voor mensen als Caleb Ewan of John Degenkolb: met een Campagnolo Super Record EPS 12-speed groupset, Fulcrum Wind 400 DB carbon wielen en snelle Vittoria Corsa Control-bandjes. Adviesprijs: een slordige 10.994 euro. Slik!

Op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond is de fietser koning in Zolder en dus wemelt het op het racecircuit van de wielertoeristen die hun wekelijkse training zonder verkeer en op een perfect laagje tarmac afwerken. Kleine pelotonnetjes zoeven de ‘pitlanes’ voorbij, maar voor ik mijn haak uitgooi en bij zo’n groepje aansluit, doe ik een paar solorondjes om te testen wat de Noah in zijn mars heeft. Over het comfort van de fiets vallen weinig conclusies te trekken op de biljartvlakke racebaan, maar wat een kruisraket… Het heerlijk efficiënte acceleratievermogen inspireert me om mijn voorwiel enkele keren als een volleerd sprinter over de geblokte finsihlijn te gooien. En in de chicanes probeer ik het bochtenwerk van meesterdalers te imiteren. Een rondje op halve kracht zit er nooit echt in: de Noah Fast port je aan om altijd en overal gas op de lolly te geven en je limieten op te zoeken. Puur genieten!

Wanneer ik me uiteindelijk in de wielen nestel bij een groepje renners dat er de beuk stevig ingooit, oogst ik een pak complimentjes met ‘mijn’ fiets. Ik neem ze in dank aan. Dat ik deze Ridley binnen een half uurtje al aan de rechtmatige eigenaar moet terugbezorgen, vertel ik er bewust niet bij. De gedachte is te pijnlijk. Wat is het leven van een Grinta!-reporter toch een emotionele rollercoaster 😉

Een uitgebreide review over de Ridley Noah Fast lees je binnenkort op grinta.be!

Met dank aan alle partners die deze dag mee mogelijk maakten: Ridley, Bioracer, Campagnolo, Vittoria, KMC, GripGrab en Sanas!