Giant Tour Ride 2019: de nacht van mijn leven

Lichttherapie voor het brein

Vooraf had ik me wel vragen gesteld bij het evenement. Want hoe overleef je een nachtrit van driehonderd kilometer? Val je niet al rijdend in slaap of sukkel je niet in de graskant of nog erger… doe je een Olympiër vallen en breekt die dan bijvoorbeeld zijn sleutelbeen? (Er kwamen verschillende toppers uit verschillende sportdisciplines een stuk van het traject meefietsen.) Het zorgde bij de meeste deelnemers toch voor wat spanning, al bleek dat nergens voor nodig. Als je ’s nachts maar stevig door blijft trappen, zorgt het tempo er vanzelf voor dat je alert blijft en de enorme lichtbol die het dertigkoppige peloton produceerde gaf ieders brein het (foute) signaal dat het dag was in plaats van nacht…

Wij zijn de mannen van de nacht…

Wereldkampioenen op kop

Na de inspirerende ‘motivational talk’ van Nederlandse shorttrack coach Jeroen Otter werden we om 22 uur weggeschoten voor de eerste zeventig kilometer naar de Giant-Store in Utrecht Centrum. Onder aanvoering van de twee wereld- en olympische kampioenes shorttrack (Suzanne Schulting en Lara van Ruijven) ging het over mooie Nederlandse fietspaden aan bijna 35 per uur richting de nacht. Na iets meer dan twee uur bereikten we de Giant-store in Utrecht Centrum. De achterzakken werden gevuld, de eerste ervaringen uitgewisseld en we gingen van start voor de tweede etappe richting Tilburg. Zonder twijfel het mooiste stuk van de tocht: door de stilte van de nacht langs jachtpaden en waterwegen zoeven heeft iets magisch. Ondanks het strakke tempo dat enkele sterke locomotieven onderhielden kwam geen enkele deelnemer in de problemen. Een dikke pluim voor het Giant-team dat de conditie van de deelnemers stuk voor stuk juist had ingeschat. Want het laatste wat je als organisator wil is dat ergens halfweg de monsterrit één van de deelnemers parkeert en je de geplande meet & greet niet haalt. De Tour wacht immers op niemand en zeker niet op enkele fietsfreaks die een nachtje rondgecrosst hebben.

Op tijd en stond een flinke bevoorrading en een babbeltje doet de vermoeide spieren en hoofden goed.

Wat een tijd voor ontbijt

In Tilburg was het onbijttijd. Alhoewel, half vijf is geen uur om je ontbijt naar binnen te werken. Eten en drinken hoort nu eenmaal bij dergelijke monsterritten. Gooi je geen brandstof in de tank, dan gaat de motor vroeg of laat sputteren. En het mag al eens iets anders zijn dan een gel of een sportreep. Een krentenbol, boterham met kaas, wat winegums en een Snickers gingen er vlot in. Ondertussen kwam de zon stilaan op en konden de Recon-lichtjes uit. Het peloton werd versterkt met profrenster Evy Kuijpers van het CCC-Liv team.

Grote finale, Grand Départ

De laatste veertig kilometer gleden (of beter botsten) onder de wielen door. De rustige Nederlandse asfaltfietspaden van vijf meter breed hadden al lang plaats gemaakt voor gebroken betonplaten en drukke steenwegen. Welkom in België. Enkele mini-heuveltjes rond het Brusselse zorgden voor de enige rimpeling in het hoogteprofiel van deze rit, maar net op tijd kwamen we aan in het hotel waar de CCC-renners voor het openingsweekend van de Tour de France verbleven. Het applaus van Greg Van Avermaet, Serge Pauwels en Simon Geschke als blijk van appreciatie voor onze onderneming deed minstens evenveel deugd als het glaasje champagne dat we kregen aangereikt. Altijd leuk trouwens om even met die profs op de foto te kunnen en wat rond te neuzen bij de teamwagens en – bus. Ook CCC-teammaganager Jim Ochowitz kwam ons feliciteren.

Een glaasje bubbels, een babbeltje met Ochowitz en de obligate groepsfoto voor de teambus: we made it to Brussels!

Blij, vermoeid en met een voldaan gevoel ging het richting douche om minuten later het buffet aan te vallen en direct door te gaan met een bezoek aan de eerste rit van de Ronde van Frankrijk. Leuk, dat zeker, maar het hoogtepunt van de dag bleef toch die negen uur op de fiets en hoe wildvreemde fietsers in één nacht toch een sterke ploeg vormden. Of zoals Guus Meeuwis zong: Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou. Maar ik heb net de nacht van mijn leven gehad.