GETEST: Ridley FALCN

Ere wie ere toekomt. Een jaar of vijftien geleden was het Vlaamse Ridley één van de eerste fietsmerken die door had dat het stiffness-to-weight thema zijn houdbaarheidsdatum stilaan bereikt had. Jochim Aerts en zijn troepen waren bij de eersten die aerodynamisch voordeel niet alleen voor de tijdrijder en triatleet voorbehielden, maar die ook de wielrenners en godbetert de zondagochtendwielertoeristen profiteren van een aerodynamisch doordacht frameconcept. Ondertussen is er uiteraard al redelijk wat water naar de zee gestroomd en slaagt elke zichzelf respecterende fietsfabrikant er in om een racefiets te bouwen die licht, stijf én comfortabel is. Of dat is toch wat de marketingmachines ons willen doen geloven. En oh ja, er moeten tegenwoordig ook brede banden in een racefiets kunnen, dat had ik nog even over het hoofd gezien.

Rond is niet slecht

Scroll je op ridley-bikes.com door het aanbod racefietsen (gedrukte catalogi zijn echt wel iets uit de oertijd), dan kom je het begrip stiffness-to-weight daar wel degelijk nog tegen, al moet de Helium Disc die categorie helemaal in zijn eentje overeind houden. De Fenix en Grifn vullen met al hun varianten de categorie ‘Comfort’ terwijl de Noah Fast en de Noah de afdeling ‘Aero to Aero’ (mag ik dat een wat vreemde naam vinden?) vullen. In de Aero-to-Weight afdeling nemen de Falcn RS en de Falcn sinds eind 2023 de honneurs waar. Vorig jaar nam Ridley met de iets lichtere en stijvere Falcn RS deel aan de verkiezing van de Racefiets van het Jaar, deze keer stuurden ze de gewone Falcn in. Tip van de dag: om de flink duurdere Falcn RS (vanaf 6.999 euro) van de Falcn (vanaf 3.399 euro) te onderscheiden hoef je de fiets niet noodzakelijk op te tillen. Kijk gewoon naar de zadelpen en zitbuis: de Falcn RS heeft een aero zadelpen en zitbuis, bij de Falcn is dat een ronde zadelpen. En dat laatste hoeft beslist geen nadeel te zijn voor de Falcn. Een ranke 27,2 mm ronde zadelpen is sowieso al een stukje flexibeler en zal de trillingen dempen, ga je voor een carbon 27,2 mm zadelpen dan krik je de trillingsdemping nog een eind op.

(Lees verder onder de foto)

Van Gogh op wielen

Afgemonteerd met Shimano 105 Di2, een stel DT Swiss ERC1600 wielen met 45 mm hoge carbon velgen en heerlijk soepel rollende Vittoria Corsa Pro 30 mm tubeless banden komt de Falcn in maatje medium zonder pedalen aan 7,78 kilo. Zetten we dat af tegen het thema ‘Aero to weight’, dan is dat niet vederlicht, maar het is ook geen gevalletje van ‘U kunt misschien beter eens bij de Weight Watchers langsgaan’. Het frame van de Falcn heeft dezelfde geometrie als de Falcn RS (waarover later meer), door het gebruik van andere carbonvezels weegt het frame in maat medium 990 gram. Opnieuw: niet slecht, maar tegelijk ook geen reden om de hoogste toren te beklimmen en het daar op een schreeuwen te zetten. De aerodynamische werking van een frame beoordelen is als gewone sterveling uiteraard geen eenvoudige opdracht, bij afwezigheid van een windtunnel op de redactie of in mijn tuinhuis kan je niet veel meer doen dan de lijnen van het frame beoordelen. En die heeft Ridley echt wel goed op orde. Voor een fiets die vanaf 3.399 euro te koop is ziet het frame er heel chique en hoogwaardig uit. Met een hele fraaie knik die vanaf de onderkant van de balhoofdbuis in de onderbuis overloopt (in het Ridley-marketingkantoor bedacht met de lekker bekkende naam ‘Diffuser vorkkroon’, een in de balhoofdbuis verzonken montage van het bovenste lager, een nadrukkelijk afhellende bovenbuis en laag aangezette achtervork is het Falcn frame echt een exemplaar waarvoor ik de Van Gogh replica van een onbekende schilder met één oor in mijn woonkamer van de muur haal.

(Lees verder onder de foto’s)

Ook de afneembare voorderailleurhanger is modern want sommigen willen nu eenmaal net als de grote jongens uit de World Tour met een 1x setup rijden, de UDH achterderailleurpat is eveneens helemaal bij de tijd. Het BB86 bracket is in deze tijden wel een discussiepunt. Zelf ga ik niet mee in de stelling dat ‘pressfit bottom brackets’ een garantie op miserie zijn. Als het frame goed is en de kwalitatieve brackets zijn er met kennis van zaken in gezet en gesmeerd zoals het hoort, dan hoeft pressfit geen troublemaker te zijn. Daarenboven geeft pressfit de framebouwer veel meer kansen om met het carbon de juiste stijfheid in de bracketzone te creëren en naar mijn bescheiden mening ziet pressfit er ook mooier uit dan een frame met extern geschroefde bracketlagers. Een potentieel minpunt is natuurlijk wel dat een aflopende ketting gemakkelijk klem geraakt tussen het binnenblad en het frame, met onvermijdelijke lakschade als resultaat. Zoals geïllustreerd op onze Falcn testfiets… Configureer je de Falcn op de Ridley website (altijd leuk om je fiets online zelf voor te stellen), kies dan bij voorkeur een donkere kleur voor de onderste helft van het frame. Zit je met lakschade rond het bracket, dan zal dat veel minder opvallen op een donker frame. Als je online je fiets opbouwt, krijg je trouwens van de onderdelen ook de datum van beschikbaarheid te zien. En hoewel corona en alle ellende die daar bij hoorde nu al een poosje achter ons ligt, blijven die data in sommige gevallen licht problematisch.

(Lees verder onder de foto)

Go low, go low!

Voor de Falcn Rs en de Falcon tweeling bedacht Ridley een nieuwe geometrie om tot een allround bruikbare prestatiegerichte racefiets te komen. Gigantisch zijn die verschillen echter niet, te oordelen aan onderstaand lijstje.

Ridley Falcn (Medium)                                            Ridley Noah Fast (Medium)

Stack                                                        551 mm                                                                          565 mm

Reach                                                        397 mm                                                                          393 mm

Lengte achtervork                 407 mm                                                                          405 mm

Brackethoogte                      70 mm                                                                              66 mm

Bovenstaande vergelijkingstabelletje heb ik uiteraard niet toevallig gekozen, de Noah Fast is de meest prestatiegerichte fiets in het Ridley racegamma en daar sluit de geometrie van de Falcon dicht bij aan. Opmerkelijker wordt het als je de balhoofdhoogtes gaat vergelijken en daar blijkt dat een Noah Fast Disc in maat medium een balhoofdbuis van 164 mm heeft en de Falcn daar nog zomaar eventjes veertien millimeter van af knijpt. De bijzonder lage balhoofdhoogte is het eerste wat je opmerkt als je met de Falcn wegrijdt en het bepaalt ook in grote mate het rijkarakter van de fiets. Je moet ver en diep naar voren grijpen naar het stuur waardoor je een pittige saddle-to-bar drop krijgt (het verschil in hoogte tussen zadel en stuur), je veel gewicht op de voorkant van de fiets hebt en tamelijk gestrekt op de fiets zit. Stap je tijdens een testdag van de Racefiets van het Jaar verkiezing snel van de ene fiets op de andere over, dan voelt de Ridley meteen anders aan. Er zit flink wat gang in de fiets, de acceleraties zijn efficiënt, het frame is meer dan stijf genoeg en de 30 mm banden zorgen voor een karrenvracht aan comfort (Met een 30 mm soepele tubeless band op de juiste spanning kan je de hardste racebak nog altijd vrij comfortabel maken, waarmee ik niet gezegd heb dat het Falcn frame te hard is.) Toch heb je de Falcn niet meteen in de vingers, precies omdat die lage voortrein flink wat gewenning vraagt.

(Lees verder onder de foto)

Trap in het ijle

Na de testdag van de Racefiets van het Jaar heb ik de Falcn nog een dikke maand bijgehouden en met elke kilometer extra kon ik de Ridley beter waarderen. Omdat je veel gewicht op de voorkant hebt, voelt de fiets vooraan nerveuzer aan en daar moet je leren mee omgaan. De Forza Cirrus Pro carbon cockpit (400 mm stuurbreedte, 110 mm stuurpenlengte) is lekker stijf en ligt goed in de hand, jammer dat de gaatjes aan de onderkant van de combo om de derailleurkabels naar binnen te leiden niet afgedicht zijn. De prutser in mij zit er constant met z’n wijsvingers in te pulken. In afdalingen – uiteraard met de handjes onder in de beugel – wordt er niet met vingers in gaatje geprutst, dan is het simpelweg genieten aan boord van de Falcn. Met de brede banden, de goed doseerbare schijfremmen (wel jammer dat die Shimano 105-remschijven er zo goedkoop uitzien), het strakke frame en de directe geometrie is afdalen een feestje. Zeker weten dat Paolo Savoldelli aan het stuur van de Falcn zich helemaal zou kunnen uitleven. Schakelen met Shimano 105 Di2 gaat snel, soepel en trefzeker. Knap irritant is wel dat er bij het terug lanceren van de fiets wat vertraging zit op het aangrijpen van het vrijwielmechanisme zodat de eerste halve trapomwenteling een beetje in het ijle verdwijnt.

(Lees verder onder de foto)

Conclusie

Veel positieve elementen dus, maar toch geen podiumplaats voor de Ridley Falcn en wel om een heel duidelijke reden. Ridley prijst de Falcn aan als een allround inzetbare sportieve fiets en dat klopt, op voorwaarde dat je flexibel genoeg bent om met de diepe zit overweg te kunnen en ook de tijd neemt om te wennen aan het agressieve stuurgedrag. De Falcn is van inborst veel meer een pure koersfiets dan een allrounder. Pure wielrenners zullen beter af zijn met de Falcn RS wegens iets lichter en stijver, toerfietsers die voor de Falcn kiezen lopen best eerst langs de bikefitter om te kijken of ze de positie op die fiets zullen aankunnen en zo ja, in welke framemaat. Weet ook dat je in de configurator kunt kiezen voor een los stuur met losse stuurpen wat meer mogelijkheden zal bieden om de voortrein iets hoger te zetten. Koop je de Falcn als correct geprijsde wedstrijdbak: prima, niks aan het handje. Zoek je een allround fiets met een neutrale zithouding, boek dan voor alle zekerheid eerst een testrit. De testfiets kost 5.814 euro, een Ridley Falcn heb je vanaf 3.399 euro.

Meer info vind je op de website van Ridley.