Eerste indruk: Merida Silex is sneller en knapper

De vorige Silex had inderdaad een hoog balhoofd. Nu is dat iets lager en dat ziet er meteen beter uit, zeker in combinatie met de hogere voorvork, die enerzijds meer bandruimte toelaat en anderzijds de mogelijkheid biedt om een verende vork te monteren. Leg je de blauwdruk van beide versies over elkaar, dan merk je inderdaad dat de bovenbuis wat vlakker blijft, terwijl de balhoofdbuis korter is, zodat je een sportiever uiterlijk krijgt. Het lelijke eendje is een mooie zwaan geworden.

Veilig naar beneden

Achteraan buigt de liggende achtervork aan beide kanten sterk naar onderen af. Dat biedt ruimte aan een dubbel crankstel en aan bredere banden. Zowel voor als achter zijn nu 47 mm brede banden mogelijk – 5 mm meer dan voorheen – en is 45 mm de standaard gemonteerde maat. Minder zichtbaar maar wel van invloed op de geometrie en het rijgedrag zijn de langere reach en de vlakkere balhoofdhoek, die daalt van 71 naar 69,5 graden. Dat biedt in combinatie met de korte stuurpen meer stabiliteit op ruw terrein, zo konden we tijdens onze kennismakingstrip van drie dagen zelf ondervinden. Onder meer tijdens ons zelf op Komoot uitgestippeld ritje kwamen we een steile, rotsige afdaling tegen die we zouden omschrijven als ‘uitdagend voor de gevorderde mountainbiker’. Even ons verstand op nul en zintuigen op scherp gezet om vervolgens verrassend vlot en veilig beneden te geraken.

Dat gevoel van vertrouwen komt overigens niet meteen van het comfort, ondanks dat we te horen krijgen dat er ook op dat vlak stappen vooruit zijn gezet. Merida wou geen speciale toevoegingen zoals dempers of vering op de Silex schroeven om vooral geen extra gewicht en complexiteit op de koop toe te krijgen. Het frame zelf bezit ook niet meteen veel flexibiliteit, zodat je aangewezen bent op de demping van de bredere banden. Dat is nog niet eens zo’n gek idee, want de veelzijdige Silex moet ook stevig genoeg zijn om volledig bepakt en bezakt nog goed manoeuvreerbaar te blijven.

Het enige probleem daarbij vormen de banden. De Maxxis Ramblers zijn zo soepel als een afwateringsbuis. Onze eerdere ervaringen met deze band bevestigen ons vermoeden dat deze gravelbanden afbreuk doen aan de kwaliteiten van de Silex. Gooi er een setje Schwalbe G-One RS onder en je krijgt een compleet ander verhaal. Ook de grip vinden we niet meteen voorspelbaar bij de Rambler, waardoor we deze banden bovenaan de lijst met mogelijke upgrades zouden zetten.

Nog een opmerkelijke onderdelenkeuze zijn de remschijven van 180 millimeter. Met bepakking heb je extra remkracht nodig, is de redenering, en op die manier heb je die al meteen ter beschikking. Daarmee zijn we het eens, maar de vraag rijst natuurlijk hoe vaak je zoveel remkracht nodig hebt. De kans is dan ook groot dat we zelf zouden kiezen voor schijven van 160 millimeter, want dat zou de doseerbaarheid verbeteren. Merida rust de Silex opnieuw uit met de eigen Disc Cooler, koelvinnen die tijdens lange afdalingen de remmen sneller moeten koelen.

Integratie

Zoals de huidige trend dat voorschrijft, lopen de kabels grotendeels binnendoor via de Wire Port, wat meer ruimte biedt om een stuurtas te monteren. In de bovenkant van het balhoofdstel zijn openingen voorzien voor de kabels en remleidingen, maar wie dat wil, kan overschakelen op een volledige interne bekabeling via het FSA ACR-systeem. Ook de eventuele dropper post, iets dat standaard op de Silex 10K zit, kan via interne bekabeling. Op het vlak van integratie zien we een interne zadelpenklem, een interne doorvoer voor een naafdynamo en een uitsparing om een Fidlock-bidonhouder, zo eentje met magneten om je bidon vast te klemmen, in je schuine buis te plaatsen. Wil je een gewone houder, dan kan dat ook via het meegeleverde afdekplaatje.

Zo komen we bij het onderwerp van de bevestigingspunten. Die zijn talrijk aanwezig: je kan met de drie bouten op de voorvork ‘anything cages’ monteren, extra bidonhouders (of andere accessoires) onder de schuine buis of onder de bovenbuis, spatborden in combinatie met banden van maximaal 42 mm, en – enkel bij de aluminium uitvoering – zelfs een bagagerek.

Geen pluimpjes

Al die opties voegen vanzelfsprekend wat gewicht toe. Zo kom je aan 1220 gram voor de carbon Silex CF en 1900 gram voor de aluminium Lite. Beide gebruiken dezelfde vork van 540 gram. De duurste uitvoering weegt 8,4 kilo, terwijl onze Silex 7000 een kilo meer weegt. De gelijkaardig afgemonteerde alu 700 (2599 euro) weegt 9,8 kilo en gedraagt zich – zoals we konden merken tijdens een korte, extra testrit – heel gelijkaardig aan de carbon fiets, waardoor dit een meer dan valabele optie is voor de prijsbewuste gravelaar. Uiteraard mis je wat vergevingsgezindheid die je wel hebt bij de carbon uitvoering maar dat was minder dan we hadden gevreesd.

Met de uitrusting van die Silex 7000 (3299 euro) waren we blij. We moesten zelf die nieuwe Shimano GRX 1×12-speed nog wat afstellen, maar dan schakelde hij probleemloos. Het bereik met de 11-51-cassette is zeer ruim en de spreiding van de versnellingen is ideaal voor avontuurlijk gravelgebruik. Remmen deed de GRX altijd al uitstekend, zodat onze eerste kennismaking met de vernieuwde gravelgroep – onze collega Bart reed er al eerder mee, zoals je in dit magazine kan lezen – heel vertrouwd aanvoelde. De Easton EA70 AX is een echte gravelwielset met een interne velgbreedte van 24 mm, maar toen we de Silex 10K (9899 euro) snel even probeerden, konden we niet ontkennen dat de carbon Reynolds Blacklabel G700-wielen voor een metamorfose zorgen. Ze wegen amper 1357 gram, wat zo’n 400 gram lichter is dan de Eastons en dat laat zich voelen bij acceleraties.

Meer info op de website van Merida >>