Deel dit artikel:

666 Gravel Pit: een lekkernij rond Leuven

Later dit jaar wordt vanuit Oud-Heverlee het allereerste EK (en BK) gravel georganiseerd. 666gravel liet ons op Hemelvaart al kennis maken met grote brokken uit het parcours in en rond het Meerdaalwoud. Er was echter meer om van te smullen: fijne gravel (letterlijk en figuurlijk), bosdreven, kasseien à volonté en een prima bevoorrading, ook à volonté. Dance with the devil? Graag, met gravel alstublieft!

Maandagmiddag, een verlengd Hemelvaartweekend loert om de hoek. Vanop mijn bureaustoel in Roeselare aanschouw ik een troosteloos spektakel: het regent pijpenstelen. De zomer komt maar niet op gang, alsof de duivel ermee gemoeid is. “Als dat maar goedkomt donderdag,“ denk ik. Dan trek ik naar Leuven voor de 666gravel pit. Een organisatie vlakbij verwittigde afgelopen weekend de deelnemers nog voor natte stroken in hun rondje. De twee dagen ertussen komt de lente echter zachtjes op gang, en dus sta ik op donderdag hoopvol in Leuven bij Den Bureau, vertrekplaats van deze gravelrit. Status update: fris, droog, fietsweer. Ik stap naar de caravan voor de ‘registration’.

Sportschoenen

Zeventig kilometer staat er op mijn programma want het alternatief van 130 km is me wat lang. De keuze voor kort maakt de ratio fietstijd/autotijd (ruw geschat toch minstens 1.5) op het randje. De zin in dit gravelevent bij Leuven is evenwel groot. En goed drie uurtjes fietsen is natuurlijk ook gewoon prettig, het moeten niet altijd monsteretappes zijn. Bij de sleephut van de inschrijving ontvang ik een oranje bandje voor de bevoorrading, twee repen noodrantsoen voor onderweg en een jeton voor drank achteraf. Goed gewapend voor dit uitje, lijkt het. Vertrekken doe ik vooralsnog niet. Een hekje verderop is er met name nog koffie te verkrijgen. En vertrekken zonder daar even te passeren is nu eenmaal als vloeken in de kerk.

Bij de koffie spreek ik Jan, één van de bezielers van 666gravel. Een groep van zestien is dat, allemaal voorzien van dezelfde Origine Graxx met logo en spreuk. “Welkom op ons gravel event, het eerste van twee events.“, steekt Jan van wal. “Deze 666gravel en later dit jaar doen we ook nog een Geuze Gravel. Tussendoor zijn er ook social rides, maar dat zien we niet als events. Het werkt zonder inschrijving. Gewoon afkomen en meefietsen is de boodschap.“

De start is nog een beetje fris, de 666 vuurkorf staat te branden, en de koffie is uitgeschonken. De barista reed hier zijn ooit eerste gravelrit, en raakte zo bekeerd. „Op sportschoenen nog wel,“ herinnert hij zich. Dat herinner ik me zelf ook van mijn eerste Ventoux beklimming. Sportschoenen, t-shirt. Zo gaat het wel vaker en erger nog, er zijn beelden van. Na tienen trek ik me alsnog op gang. ”Let the beast go“, is de „Heeren, vertrekt“ van 666gravel.” Vandaag fietsen jullie trouwens langs grote stukken van het allereerste EK gravel later dit jaar.“, had Jan er nog aan toegevoegd.

Ratio-rijden

De route begint met een lieflijk bruggetje, enkele haarspeldjes naar beneden, een mooi panorama met velden en een kerk, en een lange goedlopende gravelsectie. De toon is gezet. Leuke start.  Ik passeer Heverleebos, merk enkele glooiende uitzichten op, en fiets vrij rustig verder volgens het lijntje dat op mijn gps staat getekend. Langzaam aan wordt het parcours pittiger, de hellingen iets steiler, de ondergrond een beetje losser en de groeven een beetje dieper. Goed te doen allemaal, ook voor deze technisch-niet-een-kraan chauffeur. Bij de intrede in het Meerdaalwoud rijd ik recht de bevoorrading binnen. “Het moeilijkste stuk heb je achter de rug.“, krijg ik er te horen. Niet dat het allemaal zo extreem is. Op de totale rit van iets meer dan 66.6 km leg ik ongeveer 666 hoogtemeters af. Dat maakt de ratio hoogtemeters / kilometers 10. Ook hier is anderhalf (15) zowat het minimum om van echt zwaar te spreken. Vind ik zelf.

Lekkernijen

Als ze in de hemel rijstpap met gouden lepeltjes dan is dat in de Hel onregelmatige pannenkoeken uit het vuistje. Vroom of niet, pannenkoeken werken altijd bij ondergetekende. Er is geen plek waar ik op dit moment liever wil zijn dan diep in het woud bij verse grillig gevormde pannenkoeken. En sandwichen, noten, koeken, fruit en snoep. Alleen al voor deze uitgebreide bevoorrading verdient de organisatie meer dan één kudo. De reepjes die ik bij de start meekreeg, zullen vandaag geen dienst doen. De tocht wordt zo één grote lekkernij op en naast de fiets. De enige reden om hier terug op de fiets te springen is de aanlokkelijke aanblik van de dreven in het bos. EK-terrein. Breed. Maar breed en bergop lijkt vaak makkelijker dan het in werkelijkheid is.

Solidair

Na deze inwendige versterking, ik weet niet als je van zoveel eten sneller gaat rijden, dookruis ik het Meerdaalwoud. Een geaccidenteerde passage wordt het. Eerst verspert een hertje de weg, en staart ons recht in de ogen aan op de lange dreef rechtdoor. Ze dartelt pas weg bij het nakend besef van aanstormend gravelgeweld. Even later ligt een andere hinde, een deelneemster, gewond op de weg. Gevallen in een niet steile niet bochtige afdaling. Op een gravelfiets kan het snel gaan, een momentje van onachtzaamheid, een steen, een groef. Net dat maakt gravel zo amusant: je hebt weinig tijd om na te denken, het spoor zoeken vergt concentratie, de tijd vliegt voorbij. Een foutje, en de kans dat het eens mis gaat is iets groter. De dame wordt goed verzorgd door solidaire collega gravelaars.

Grobbles

Het parcours wisselt ondertussen snel van aanblik. Meer en meer gaat dit op een Helleklassieker lijken. Strook na strook krijgen ik te verwerken. Hier liggen meer kasseien dan je lief is, al valt dat met een gravelfiets allemaal wat beter mee dan op een setje racewielen. „“We hebben niet eens ons best gedaan om er veel kasseien in te stoppen.“, zegt de organisatie daar nadien aan toe. „“Ze zijn er gewoon in overvloed.“ Wil je echt kasseien vreten, dan kan je op de website van 666gravel de Grobbles routes aankopen, een samentrekking van Gravel en Cobbles.Je ontvangt dan twee routes (100 en 166 kilometer) doorheen Vlaams en Waals Brabant waarbij de langste maar liefst 40 km kasseien bevat. Bovendien steun je met je acht euro ook Road2Ventoux, een organisatie uit Leuven die geld inzamelt voor het Kinderkankerfonds. Omgerekend kost je dat dus 20 cent per kasseistrook. Koopje.

Lambiek

De kasseien doen een fade-out en onder mijn wielen weerklinkt de gravelsound terug; ik bevind me in het laatste stuk van de route: Hageland. Voor wat laatste fruitbloesems is het te laat, de gravel gaat wel lekker door tot een kilometer voor Den Bureau. Tijd om na te praten in het zonnetje. Over voorrang van rechts, de gracht insukkelen, gel inserts, nieuwe fietsmodellen en bier. Lambiek Fabriek, met een logo dat bijzonder veel gelijkenissen vertoont met 666 en op die basis preferred supplier werd. Wist je trouwens dat Geuze bier niet gebrouwen wordt? Het is een mengeling van één tot drie Lambiek bieren. En ‚brett‘ is de basis van Lambiek bieren. Vandaar: “No brett, no glory.“. De Geuzebieren van Lambiek Fabriek gaan trouwens gepaard met de nodige spitsvondigheid. Jart-Elle, Brett-Elle, Bord-Elle. Is het geen tijd voor een Grav-elle?

100 procent

Is er dan (n)iets aan te merken op dit dagje gravellen? Jazeker, dat ik wel zin had in iets meer. Een tussenafstand van 100 bijvoorbeeld. Een euvel dat creatieve gravelaars graag zelf oplossen. Zoals de man met het rode shirt, die de eerste bevoorrading miste, tegenstroom een stukje van de 130 deed, om via de 40 en de tweede bevoorrading, voor hem de eerste, toch op 100 kilometer uit te komen. Of Ferre, een weerzien na de Grinta-reis in de Dolomieten, die de lange afstand deed maar via een Meerdaalwoud-gravel-snelweg terug naar Leuven kwam en zo ook net 100 haalde. Ik maak er mee geen zorgen over, de kerels van 666 zullen mij volgend jaar wel gpx’en naar die honderd. Honderd procent zeker.

Eerst maar eens naar hun tweede event gaan: Geuze gravel in Sint-Pieters-Leeuw. Op 7 oktober kan je daar op zoek gaan naar de basis van Geuze: „het mirakel van de Zennevallei“.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE