100% Getest: Merida Scultura Disc 5000

Wit-zwart is een tikkeltje grijs

Over de kleur van je frame zal je bij Merida alvast geen keuzestress hebben: elk model wordt slechts in één kleurencombinatie uitgebracht. Vind je de Scultura 5000 met z’n lakwerk in ‘pearl white’ en zwart wat teveel een grijze muis? Dan moet je simpelweg een ander model kiezen. Al heeft een wat ‘neutraler’ lakwerk wel het voordeel dat het tijdlozer is (niet onbelangrijk als je de fiets binnen enkele jaren van de hand wil doen) én dat je er in combinatie met een kleurrijke outfit niet als Pipo de Clown bij rijdt.

Persoonlijk vind ik de wit-zwartcombinatie een tikkeltje saai, maar zeker ook niet verkeerd. Al verging het lachen me wel snel toen ik deze fiets na enkele winterse testritten weer kraaknet moest krijgen voor de fotoshoot.

Welk vlees heb je in de kuip?

Zoals gezegd is de Scultura Disc 5000 afgemonteerd met een allegaartje van Shimano-componenten: de shifters, mechanische derailleurs en remklauwen zijn Ultegra, de 11-30 cassette is Shimano 105, de ketting is KMC en het compact crankstel is een ‘non-series’ RS510. Dat laatste is wel een beetje jammer, want zo’n crank valt meteen op wanneer je met deze fiets komt aandraven bij je toeristenclub. Positief is dat je bij een eventuele vervanging van de kettingbladen heel wat minder euro’s moet ophoesten. Hetzelfde geldt trouwens voor de non-series remschijven van 160 mm. Daarmee heb je een pak remkracht achter de hand, al zijn ze wel heel ruim bemeten voor een frame in maat 54 en 25 mm brede Continental Grand Sport banden. Een setje 28 mm rubbers had dus ook niet misstaan: die hebben een groter contactoppervlak met de grond, waarop je dus ook meer remkracht kwijt kunt.

Manusje-van-alles

Wanneer je je voor het eerst in het zadel van deze Scultura nestelt, valt meteen de relaxte zithouding op. Met z’n hoge balhoofdbuis van 170 mm (bij maat 54) en iets langere wielbasis, is deze fiets qua geometrie dan ook helemaal anders opgebouwd dan de agressieve en prestatiegedreven high-end Scultura’s. Zo is de balhoofdbuis van de Scultura Disc 5000 bijvoorbeeld 20 mm langer dan die van het 10K-E topmodel. Op vlak van zithouding en rijgedrag zijn dit dus 2 compleet verschillende fietsen.

‘Onze’ Merida Scultura 5000 komt het best tot z’n recht als manusje-van-alles dat je comfortabel over dijken, heuvels en zelfs een occasionele bergpas loodst. Het compact 50-34 crankstel is daar, in combinatie met de 11-30 cassette ook wel goed op voorzien. Het CF2-frame en de carbon zadelpen met z’n ranke 27,2 mm diameter absorberen de schokken meer dan behoorlijk, zodat je na een rit over Vlaamse wegen niet geradbraakt van je fiets stapt. Vooral tijdens langere toertochten van meer dan 100 kilometer merk je aan je rug en ledematen dat ‘endurance’ echt wel het correcte labeltje is voor deze fiets. Al moet het Expert-zadel je dan wel passen. Iets wat, voor mijn achterwerk althans, niet echt het geval was.

Geen kruisraket

Dat de Scultura 5000 niet van de lichtste is en de CF2-carbonmix ook niet van de stijfste, voel je tijdens het accelereren. Om de fiets na een rood licht terug op kruissnelheid te krijgen, moet je hem flink de sporen geven, want niet al je energie wordt even efficiënt omgezet in een voorwaartse beweging. Die punch mis je wel een beetje, zeker wanneer je je fietsmakkers graag uitdaagt om tot aan het volgende straatnaambordje te spurten. Goed nieuws is wel dat de fiets, ook tijdens zo’n wattagepiek(je), vlotjes blijft schakelen én dat de vaart er best lekker inblijft eens je op snelheid bent gekomen. Al is het de investering zeker waard om de Grand Sport banden van Continental te vervangen door een stel minder stugge exemplaren. Dat zal de rolweerstand alleen maar ten goede komen.

Stabieler dan een goederentrein

Het is duidelijk dat dit geen fiets is die smeekt om door een wildeman bereden te worden. Dat weerspiegelt zich ook in het stuurgedrag: daarin is geen spatje nervositeit te bekennen. Deze Merida is stabieler dan een volgeladen goederentrein en wil alsmaar rechtdoor. De joekel van een stuurbocht is dan ook een logisch gevolg. Het 44 cm brede stuur is voor mijn bescheiden schouderbreedte van het goeie teveel, maar zorgt wel voor voldoende hefboom om de fiets vlot en zonder morren door de bochten te loodsen. En dat werkt: je komt met de Scultura 5000 nooit echt voor verrassingen te staan in het bochtenwerk. Ook de krachtige, goed te doseren schijfremmen bieden je zekerheid in afdalingen. De koelvinnen op de achtervork loodsen extra rijwind naar de remklauw en zorgen ervoor dat je achterrem niet gaat oververhitten. Al hoef je daar in de Vlaanders en met een remschijf van 160 mm niet snel voor te vrezen.

Conclusie

Zonder teveel als Donad Muylle te willen klinken: de Merida Scultura Disc 5000 is een degelijke endurance-fiets aan een schappelijke prijs, die het vooral van zijn comfort en zijn stabiel, voorspelbaar rijgedrag moet hebben. Al is een prijsstijging van 500 euro in 3 jaar tijd voor quasi dezelfde fiets wel heel pittig. Een volledige Ultegra-groep had de fiets nog iets meer cachet gegeven. Als jou dat 400 euro extra waard is, opteer dan gewoon voor de Scultura Disc 6000. Maar sowieso is ook dit wit-zwarte kilometervretertje het overwegen waard voor recreatieve fietsers die graag van uitéénlopende parcoursen proeven.

Alle info over deze fiets, vind je op de website van Merida.