Deel dit artikel:

100% Getest: Cannondale SuperX. Update banden en shifters

Daags na de nationale kampioenschappen veldrijden leek ons wel een goed moment voor een update van onze Cannondale SuperX Di2 duurtest. Want zoals uit de eerste online review van deze fiets bleek, moesten we de fiets nog op een paar puntjes naar onze hand zetten. En het voordeel van een duurtest zoals deze is dat je een hele winter de tijd krijgt om dat te doen.

De volledige eerste review van de Cannondale SuperX lees je hier, maar in een notendop hierbij alvast onze eerste bevindingen. De Cannondale SuperX is opgebouwd rond een licht, reactief en super comfortabel carbon frame, maar de specifieke OutFront-geometrie vergt gewenning omdat je wat meer moet werken om de Cannondale door een snelle opeenvolging van bochtjes te sturen. De Cannondale Hollowgram wielen met 35 mm hoge tubeless ready carbon zijn lekker stijf en bloedmooi, de Ai-achtertrein is voor crossers wat minder interessant omdat het specifiek ingespaakte achterwielen vereist. (En crossers die met tubes rijden willen graag snel van wielset kunnen wisselen.) De Vittoria Terreno Mix TNT banden zijn bedoeld voor droge tot licht vochtige ondergrond, maar kon mij omwille van het heel specifieke noppenpatroon (één centrale rij met links en rechts daarvan een rij noppen) maar matig bekoren. En aan het schakelpatroon van de Shimano Di2 setup (Cannondale 40T enkel kettingblad, 11-34 cassette, Shimano Ultegra Di2 shifters en Shimano XT Di2 achterderailleur) kon ik maar niet wennen. Werk aan de winkel dus.

Leuke setup met een Shimano XT Di2 achterderailleur, Cannondale Si crankstel met 1 kettingblad en Ultegra Di2 shifters.

Automatische piloot

Iedereen die ooit al de overstap maakte van een handgeschakelde auto naar een wagen met een automatisch versnellingsbak, weet hoe groot het belang is van automatismen binnen ons gedrag. De eerste dagen heb je voor elk stoplicht immers de neiging om de koppeling in te drukken om de auto in neutraal te zetten, maar dat doet die automatische versnellingsbak lekker voor jezelf. Ik zit met een vergelijkbaar automatisme. Als ik op een racefiets, gravelbike of crosser met Shimano aandrijving stap, dan is mijn brein voorgeprogrammeerd in de modus ‘het kleine knopje op de rechter shifter is om achteraan zwaarder te schakelen, de grote knop op de rechter shifter dient om achteraan naar een lichtere versnelling te schakelen’. Op de Cannondale zit er echter slechts één kettingblad waardoor een voorderailleur overbodig is en die ook niet bediend hoeft te worden. Wat Cannondale er toe aanzette om een schakelpatroon uit te denken waarbij alle knoppen op de linker Shimano STI-shifter dienden om achteraan naar een zwaardere versnelling te schakelen en alle knoppen op de rechter Shimano STI-shifter werden ingezet om naar een lichtere versnelling te schakelen. Kon ik dat op een rustige training allemaal nog wel bevatten, dan slaagde ik daar in het heetst van de strijd niet meer in met vervelende verkeerde schakelacties tot gevolg. Over de oplossing dacht ik een hele poos na, tot ik besloot om het voor mezelf vooral niet te moeilijk te maken en terug te keren naar mijn Shimano STI-automatisme: ‘het kleine knopje op de rechter shifter is om achteraan zwaarder te schakelen, de grote knop op de rechter shifter dient om achteraan naar een lichtere versnelling te schakelen’. De mecaniciens van Cannondale- en Shimano-dealer Van den Hauwe legden de Cannondale SuperX aan de Shimano E-Tube software. Alle functies van de knoppen op de linker STI en op de koppen van de STI shifters (moderne Di2 shifters hebben op de kop van de rubbers een derde, programmeerbare schakelknop) werden uitgeschakeld, enkel de twee knoppen op de rechter STI bleven behouden en schakelen zoals ik dat al jaren gewoon ben. Het resultaat is dat ik nu weliswaar minder schakelknoppen ter beschikking heb, maar diegene die er nog zijn weet ik wel 100% intuïtief te bedienen. En dat is wat telt in de cross.

Vertrouwensband

Met de wat vettigere omlopen in aantocht werd de Vittoria Terreno Mix bandenset vervangen door een stel Hutchison Toro CX exemplaren in tubeless ready versie. De Terreno’s zijn officieel 33 mm breed, maar vallen op de velg toch een stukje breder uit. In tegenstelling tot de Hutchinsons die officieel ook de officiële maximale bandbreedte van de UCI hebben (33 mm), maar gemonteerd op de Hollowgram velgen met 1,8 bar druk vallen ze toch nog een millimetertje smaller uit. De Toro CX heeft een afgeschaald profiel van de oude Hutchinson Bulldog, de eerste tubeless ready crossband van de Franse bandenfabrikant. Die Bulldog was officieel 34 mm breed (en dus niet bruikbaar in wedstrijdverband), maar na een paar honderd kilometer zakte die band zelfs uit tot een dikke 36’er. Met zijn 390 gram is de Hutchinson Toro CX een fractie lichter dan de Vittoria Terreno Mix in TNT versie (420 gram), op licht vochtige tot verzopen ondergrond is de grip evenwel van een andere orde. (Binnen het Vittoria-gamma heb je voor dat soort parcours trouwens de Terreno Wet nodig.) Hoewel de Hutchinson Toro CX op de velg vrij smal uitvalt zijn de grip en het zelfreinigend vermogen van de band top. De rolweerstand op de weg is OK, de grip op onderverhard heel voorspelbaar en daardoor heb ik de voortrein van de fiets al wat meer onder controle. De OutFront geometrie op de crossfiets blijft iets heel specifieks, maar als je de Cannondale SuperX met de juiste banden uitrust verklein je dat gewenningsproces aanzienlijk. De Hutchinson Toro CX in tubeless ready versie (de band bestaat ook als tube en als band die je met binnenband moet gebruiken) heeft een interessante adviesprijs van 34 euro.

Links de Vittoria Terreno Mix TNT, rechts de Hutchinson Toro CX.

Op weg!

Na Velofollies begint de voorbereiding op het nieuwe wegseizoen en krijgt de Cannondale SuperX een nieuwe setup. Met een paar 32 mm wegbanden om de velgen zal de Cannondale SuperX Di2 ingezet worden als wintertrainingsfiets. Meer info volgt!

Alle info over de Hutchinson Toro CX vind je hier.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE