Rapha #Festive500: onzin of onzinnig leuk?

1000 : 2 = 500

Ruim tien jaar geleden draaide het allemaal om één man en zijn fiets: Graeme Raeburn. Zijn verhaal is inmiddels folklore. De medewerker van Rapha reed tussen Kerst en oudejaarsavond duizend kilometer en kruidde zijn avontuur met producttesten en familiebezoeken. In 2010 nodigde Rapha vrienden en klanten uit om de helft van Graemes prestatie te evenaren en daarmee was een feestelijke traditie geboren.

500 à la carte

Sindsdien ging het veel betekenen voor heel veel mensen. Voor wie dat gemist heeft? Ze engageren zich om vijfhonderd kilometer in buitenlucht te fietsen tussen Kerst en Nieuw. Zij die op Strava geregistreerd zijn kunnen daar hun vooruitgang opvolgen en de Challenge afvinken. De minder digitale medemens kan de brevetkaart ophalen in een lokaal Rapha punt. Of je maakt er een Festive1000 van, zoals Kristof Allegaert deed. Zelf ben ik al meer dan tevreden met vijfhonderd kilometer.

Rit 1. 24/12. Riding home for X-Mas Eve. 80 km.

Vijfhonderd gedeeld door acht. 62.5 kilometer per dag, leert een snel rekensommetje. Niet om van achterover te vallen dus, mits enige regelmaat. De laatste drie dagen van het jaar ben ik echter met het gezin op minitrip in Nederland en voor de goede huisvrede is de fiets thuislaten de betere optie voor die periode. Vijfhonderd op vijf dagen is bijgevolg het doel. Ik wil op 24 december dus vroeg uit de veren om er meteen mijn tanden in te zetten. Iets te hard, zo blijkt. Daags voordien slaat het noodlot toe. Een stukje tand breekt af en de reparatie kan op 24/12 om 8u30. Ambe-tant … Geen early bird Rapha Ride dus, maar gewoon met de fiets naar het werk. Twintig kilometer. Maal twee. Te weinig. Dus rijd ik met laptop op de rug, langs een donker kanaal, met een omweg huiswaarts. Ik hoor ‘Driving home for Christmas’ in mijn oortjes. Soms worden muziek en werkelijkheid één. De wegen worden rustiger en dichter bij huis kan ik de gefrituurde hapjes al ruiken op de lege kille wegen. Om 18 uur kom ik thuis met 80 kilometer op de teller. “Ah, je bent er! We moeten bijna weg.” Festive500 is een gevaarlijk beestje. Niet meteen de leukste tocht van het jaar, maar noodzakelijk kwaad. Mijn kerstkado is een cool ‘koersklakske’. Feest!

Rit 2. 25/12. X-Mas Ride. 102 km.

Kerstdag. Dit moet de eerste Century worden na Rondom Zeeland. De eerste veertig doe ik solo. Onderweg help ik een man die last heeft met een lekke band en vreest te laat bij de schoonmoeder aan te komen. Een crisissituatie die om acuut handelen vraagt. Nadat ik mijn goede daad heb verricht, rijd ik verder om fietsmaat Steve op te pikken. Hij voorziet in pannenkoeken, koffie en een tweede deel van de rit door de polders. De schemering slaat al in als ik thuis arriveer. “Ah, je bent er! We moeten bijna weg.”

Relatietest

Festive500 hangt inmiddels als een zwaard van Damocles boven mijn relatie. Geen kerstkado’s deze keer, maar overschotjes van daags voordien. Even lekker. En even gezellig. De teller staat op 180 kilometer. Elke vijf kilometer piept de Garmin voor een ‘lap’. Zesendertig keer piepte het ding al. Dat moeten er honderd worden.

Rit 4. 27/12. Tussen de kalkoen en de gourmet. 102 km.

Neen, deze heb ik niet zelf verzonnen. Vanuit Grand Départ, een nieuwe fietswinkel in het Gentse, vertrekt een andere Social Ride met deze naam. Ik heb verlof. Het is een grijze, kille winterse ochtend. Het wegdek ligt er nat bij. De tocht gaat in het gezelschap van een vijftiental mannen en een vrouw richting Zwalmstreek. Lange tijd heb ik geen flauw idee waar we rijden maar namen als Rekelberg, Boembeke, Velzeke of Huise klinken uiteraard als muziek in de oren. De pracht van de Vlaamse Ardennen overvalt me nog maar eens, en net als gisteren op de enige kasseien krijg ik ook hier trek in het voorjaar. ‘Tijdens één van de eerdere social rides voor de Festive500 vroeg ik aan een deelnemer hoeveel kilometers hij al had verzameld voor de uitdaging,’ vertelt Ride Leader Bjorn me. ‘De man had er nog nooit over gehoord. Hoe kan dat nu? Dan kom je toch van een andere planeet lijkt me.’ De rit wordt een klein beetje ingekort wegens twee lekke banden bij andere deelnemers, maar ik haal wel opnieuw de kaap van honderd. Morgen, op de laatste fietsdag van het jaar, is 92 het streefdoel.

Rit 5. 28/12. Velusso Brugge Coffee Ride. 101 km.

Het is een traditie. Tijdens de laatste dagen van het jaar fiets ik nog eens de ‘Brugge Classic’. Heen langs het kanaal Gent-Brugge, even de stad in, een stukje Damse Vaart en terug langs het Schipdonkkanaal. Afhankelijk van hoe je deze afwerkt, al dan niet honderd kilometer. Voor de tussenstop in Brugge Die Scone kies ik voor Velusso Café, een fietscafé verdoken in het Zilverpand. Cappuccino en carrot cake als afsluiter van het fietsjaar.

Over de grens

Ergens langs de Lieve, een lieflijk stroompje onder zachte winterzon, ga ik over de grens van vijfhonderd. Vijf ritten, goed voor 510 kilometer, heb ik achter de kiezen. En wat levert me dat op? Naast een pak ‘miles & memories’, zoals ze dat bij Rapha noemen, het gevoel erbij te horen en een stoffen badge die ze over enkele weken opsturen. Mission completed.