Deel dit artikel:

Ouders Stig Broeckx: ‘Hij herkent ons opnieuw’

Broeckx' ouders spreken voor het eerst in het openbaar over toestand van zoon.

Gisteren kwam hoopvol nieuws naar buiten rond Stig Broeckx (26), de renner die vijf maanden geleden zwaar crashte na een botsing met een motard in de Ronde van België. Zijn ouders laten zich voor het eerst in het openbaar uit. “Hij bevindt zich niet langer in een vegetatieve coma, er is al wat bewustzijn, hij kan via zijn ogen en hand reageren op prikkels”, zeggen zij tegen Het Laatste Nieuws. “Het zijn kleine stapjes, maar ze houden ons wel overeind.”

De gevolgen van de crash waren voor de renner van Lotto-Soudal-ongekend hard.  Stig Broeckx kampte na de aanrijding met de motard met de ernstigste vorm van hersenschade opgelopen. Hij werd drie weken in een kunstmatige coma gehouden en belandde daarna in een vegetatieve toestand. Op geen enkele prikkel reageerde de twintiger nog. Gevreesd werd dat Broeckx nooit meer bij bewustzijn zou komen.

Tot opluchting van de wielerwereld en met de name de mensen uit zijn eerste cirkel zijn er hoopgevende tekenen. “Sinds Stig ruim twee maanden geleden verhuisde naar het revalidatiecentrum in Overpelt, is hij stilletjesaan uit zijn vegetatieve coma geraakt en is er wat bewustzijn teruggekeerd”, vertelt zijn vader Peter Broeckx (53) in de krant. “Tot voor twee maanden reageerde Stig letterlijk op niks. Hij was gewoon… een slapende jongen in een bed, die geen enkel teken van leven gaf. Hij herkende ons niet. Maar de dokters hadden ons gezegd: ‘Indien er wat bewustzijn terugkomt, zullen jullie als dichtste familie de eersten zijn die dat zullen opmerken’.” 

“De eerste, hoopvolle tekenen zagen we in Stig zijn ogen”, zegt moeder Marie-An Slegers. “Op een dag stelden we vast dat die doffe coma-ogen waren veranderd in zoekende ogen waar opnieuw glans in zat. Voorheen had Stig aldoor voor zich uit liggen staren, met een glansloze blik. Nu herkent hij ons opnieuw. En kan hij zich uitdrukken via zijn ogen. De ogen één keer sluiten, betekent een ja. Twee keer sluiten, is een nee. Een andere vorm van communicatie die ze Stig in het revalidatiecentrum hebben geleerd, is via zijn rechterhand. Die kan hij intussen bewegen en aansturen. Zo steekt hij zijn duim op wanneer iets oké is en kan hij een vuist maken als hij iets niet oké vindt.”