Deel dit artikel:

Kop/kniezorgen

Wat doet 1.000 km fietsen in 4 dagen met een mens? Het had een goede insteek voor een artikel in Grinta! kunnen zijn. We hadden het empirisch kunnen/moeten nagaan, vind ik nu. De lichaamsdata (gewicht, bloedwaarden, …) van een deelnemer van de 1.000 km van Kom op tegen Kanker opmeten vòòr en na de onderneming. Hoeveel gewicht is hij of zij kwijt? Wat is er gebeurd met de hematocrietwaarde? Kortom: welke sporen laat zo’n marathontocht na. Het zal iets voor volgend jaar zijn.

De sporen die de 1.000 km bij mij nalaten vallen hic et nunc mee. Geen pijnlijke benen (daar zorgt de deugddoende massage van de mensen van ‘Respect Your Body’ voor) en ik heb ondervonden dat ik de kilometers relatief makkelijk aankan. Eén ding baart me nu zorgen: de rechterknie. Die is vandaag in het laatste deel van de rit die ons van Leuven naar Gent bracht, beginnen opspelen. Een stekende pijn aan de knieschijf die (vooral wanneer ik niet in het zadel zit en gewoon rondhuppel) opdoemt bij elke plooiing van het been. Niet fijn. Kopzorgen dus.

‘Wat nu?’, vraag ik me af. Een opgave? Ik wil er niet aan denken maar ik sluit het niet uit. Ik heb de intentie om morgenvroeg in Gent te starten. Natuurlijk. Fingers crossed dat wat rust het kniegewricht goed zal doen.

De rit van vandaag was overigens best pittig met de streek rond Overijse en een stukje Vlaamse Ardennen in het parcours. Maar het is allemaal goed verteerbaar als je het wat verstandig aanpakt. De sfeer in groep 1 is opperbest. De ploeg van Flanders Classics van Wouter Vandenhaute is de motor van het gebeuren. De Woestijnvis-baas zelf werpt zich ook op als ‘leader of the pack’, als patron van het KOTK-peloton. Hij managed het gebeuren, stuurt bij waar nodig, regelt de plaspauzes, heeft ook oog voor de mensen die het wat moeilijker hebben en neemt het initatief wanneer het tijd is om te vertrekken na een zoveelste bevoorrading. En… als de kop van het peloton iets te snel fietst, houdt hij de teugels strak: soms gaat dat gepaard met een bolwassing aan het adres van de hardfietsers voorin het peloton. Ik heb het ook al mogen ondervinden. 🙂 Ach, ik mag Wouter wel en zie ‘m eigenlijk graag bezig. ‘Geene gewonen’ in nagenoeg alles wat hij doet (en dat is positief bedoeld). Wist je overigens dat hij al 500 km met pijnlijk gekneusde ribben rondfietst? Zoals ik al zei: ‘geene gewonen’.

Opgeven staat ook niet in mijn woordenboek. En toch… Hoe evolueert die vervloekte knie? Wordt vervolgd.

Frederik Backelandt

PS: Morgen lees je hier het verslag van de derde rit, Gent-Hasselt (266 km).

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE