Italian Bike Festival – Granfondo La Gialla

Iets meer dan 400 verschillende merken kwamen hun producten tentoonstellen. Deze fietsbeurs kan je vergelijken met Velofollies in Kortrijk, maar deze beurs wordt zoals eerder al vermeld, in open lucht georganiseerd. De weergoden waren de beurs alvast goed gezind want de zon scheen volop en de temperaturen schommelden rond de 30 graden. Voor zij die nog niet weten welke fiets eventueel aan te kopen, was er de gelegenheid om de verschillende merken uit te testen op het verkeersvrije motor circuit. Ikzelf nam ook die gelegenheid te baat om enkele topmodellen uit te proberen. Het waren echte bolides die ik met mijn amateurbeentjes mocht testen. Pinarello, Merida, Trek, Specialized, …

Eventjes knallen zoals de profs, maar dan back to reality als er over de prijzen werd gesproken. We spreken hier al gauw over fietsen van 12 tot 14.000 euro. Maar natuurlijk kon je er ook de meer normaal geprijsde fietsen testen, of ook e-bikes en zelfs de alsmaar populairder wordende steps. Voor elk wat wils dus. Kledij, banden, fietsnavigatie, fietsvakanties, voeding, shows met de bmx, een kinderparcours, …, zowat alles wat met de fiets te maken had kwam er aan bod. Kortom was dit een beurs om U tegen te zeggen. Met maar liefst 42.000 bezoekers was deze beurs dan ook meer dan geslaagd.

Het is koers

Tijdens dit weekend van dit bike festival waren er ook verschillende wedstrijden. De jeugd van 7 tot 11 jaar streed op vrijdag tegen elkaar en op zaterdag was er een junioren wedstrijd en tevens een team relay. Voor het eerst in zijn bestaan vond ook het EMCC plaats (European Media Cycling Contest). Dit is een wedstrijd voor mensen uit de media die mede georganiseerd werd in het geheel van de granfondo La Gialla. Een 50-tal journalisten verdeeld over 15 verschillende landen waren op de uitnodiging van Apt Servizi Emilia Romagna en Visit Romagna ingegaan. Maar vooraleer zij op zondag deelnamen aan de granfondo werden ze op vrijdag en zaterdag verwend met allerlei activiteiten.

Riccione Piadina Experience

Op vrijdag ging ikzelf de eerste 35 km van de granfondo verkennen. Kwestie van toch wat voorbereid te zijn op wat er mij te wachten stond op zondag en ondertussen al wat te fietsen. Om 14 uur iwerden we verwacht op de fietsbeurs waar Andrea Manusia, de organisator van het EMCC, ons toesprak en meer uitleg gaf over de regio Emiglia Romagna. Daarna konden we dus testen en allerlei zaken bespreken met de desbetreffende standhouders. Best interessant om nieuwe dingen te leren kennen of om een uitgebreide uitleg te krijgen. Van al dat fietsen en wandelen krijgt een mens natuurlijk honger en daarvoor gingen we ’s avonds op bezoek bij een bedrijf dat de Piadina maakt: Riccione Piadina Experience. En het was ook een echte experience. Een rondleiding doorheen het bedrijf en het museum leerde ons veel over de historiek en hoe de piadina werd gemaakt. En dat het lekker is dat kan ik je verzekeren. Deze Italiaanse culinaire specialiteit kan je vergelijken met een soort wrap. Het wordt traditioneel gemaakt op een kleischotel of op een stenen bord en is gemaakt van tarwebloem, olijfolie, zout en water. De piadina kan je beleggen met zowel vlees en groentjes, als met vis, of zelfs gewoon met Nutella choco. Hmmmm, smullen maar en dat vergezeld van een lekker glaasje wijn. Meer moest dat niet zijn voor een vrijdagavond.

Langs de wijngaarden

Op zaterdagochtend moesten we al vroeg uit de veren want er stond al heel vroeg een fietsritje op het Misano motor circuit gepland. Een rondje of vier op het circuit en dan terug de gewone weg op. Z reden we vanaf de Adriatische kustlijn naar het binnenland toe, via enkele pittige heuvelruggen met rondom ons de vele wijngaarden en fruitboomkwekerijen. Het afzien op de klimmetjes werd al gauw beloond met een stop in het pittoreske Mondaino waar we een bevoorrading kregen aangeboden en waar we zelfs getuige waren van een Italiaans huwelijk. Eens het energiepeil terug op niveau stond werd de rit verder gezet richting een mooi en modern wijndomein. Het domein Enio Ottaviani in San Clemente verwelkomde ons met open armen. De prosecco werd ontkurkt en de talrijke hapjes werden op de tafel gezet. En natuurlijk moest de lekkere wijn geproefd worden. De witte en rode wijn vloeiden rijkelijk en werden meer dan gesmaakt. In deze mooie omgeving smaakt alles ook veel beter. Omringd door de wijngaarden en door de heuvels is het hier prachtig zitten en puur genieten van het aanbod. Je kan hier zowel terecht met groepen of ook gewoon als passant om een glaasje te proeven. In de late namiddag werd de rit naar ons hotel verder gezet. Bij sommigen van de groep had de wijn toch wat impact met flanellen benen tot gevolg.  

’s Avonds was het verzamelen op het strand van Misano om alweer van de o zo lekkere Italiaanse keuken te proeven. Restaurant-Pizzeria La Piazetta was the place to be. Op het dakterras was het meer dan gezellig zitten en het zicht op de zee en de bergen in de verte maakte het plaatje compleet. Aperol Spritz, hapjes, pizza, verschillende soorten pasta, wijn, … zorgden opnieuw voor de innerlijke mens. Maar natuurlijk moest alles wat met mate gebeuren want de dag daarop stond de granfondo op het programma. De koolhydraten en het vocht waren goed aangevuld (bij sommigen niet in de juiste verhouding) en een goede nachtrust moest dan maar de rest doen om fit aan de start te staan.

Granfondo La Gialla

Zondagmorgen was het dan d-day voor de granfondorijders. Om 6.50 uur uur vertrokken we in groep naar het autocircuit waar we plaats mochten nemen op de eerste startrijen. Enkele ex-toprenners waren op uitnodiging ook naar Misano afgezakt. Mario Cipollini, Gianni Bugno, Claudio Chiapucci en Nicolas Roche waren de kampioenen die uitgenodigd waren. De één stond al wat scherper dan de ander, maar toch konden ze allen nog een serieus stukje fietsen. Cipollini was nog het meest gedreven en had blijkbaar nog een super conditie voor zijn leeftijd. Hij behaalde uiteindelijk de 8^ste plaats algemeen en werd eerste in zijn leeftijdscategorie. Knap fietswerk want het parcours was niet van de poes.

Om 7.30 uur werd het startschot gegeven voor een rit van 100 km waarbij er ook 1850 hoogtemeters moesten worden overwonnen. De regio van wijlen Marco Pantani was het decor van deze toch wel pittige rit. Het weer was al gans de week schitterend, maar die zondag viel de regen met bakken uit de lucht tijdens de eerste 20 km. De start werd gegeven op het motorcircuit en na een rondje achter de wagen ging de rode vlag naar beneden. De eerste kilometers ging men snelheidsmeter niet onder de 45 km per uur. Na 10 km werd de eerste beklimming onder de wielen geschoven. De klim naar Gabicce Monte zorgde meteen voor de nodige afscheiding. Ikzelf moest daar al toezien hoe de jeugdige deelnemers mij voorbijsnelden. Op de top kon ik me handhaven in een tweede groep, maar de eerste groep bestond wel al uit een 120-tal renners.

36 x 30

De hellingen volgden elkaar in sneltempo op. De ene al wat langer dan de andere, maar ook steile stukken moesten overwonnen worden. Zo was er een helling van 6 km lang met een gemiddelde stijging van 10% en pieken tot 17%. Ik had tot driemaal toe mijn allerkleinste kroontje nodig om toch nog vlotjes boven te geraken (36×30). De moeilijkste klim, naar Gemmano, werd zelfs gechronometreerd. Dit was echt wel afzien en op de tanden bijten om toch nog in een klein groepje over de top te geraken. Onderweg heb ik ondanks de inspanning wel proberen te genieten van deze mooie regio. Af en toe eens rondom mij kijken en de prachtige heuvels bewonderen zal me zeker geen plaatsen gekost hebben in de uitslag. In de laatste 25 km kregen we ook nog een gravelstrook te verwerken. Door de regenval was deze strook geen stofferige maar wel een modderige passage geworden. Hier en daar stond er eentje langs de kant met een lekke band of was er iemand in de gracht gesukkeld. Mijn ervaring als ex-crosser en mountainbiker hielp me evenwel vlotjes door deze moeilijke passage.

Het deelnemersveld lag nu volledig uit elkaar en ik legde zelf de laatste kilometers solo af. Moe maar voldaan en bespat van kop tot teen, kwam ik uiteindelijk als 123^ste  van de 1.300 vertrokken renners aan. Met een tiende plaats in mijn leeftijdscategorie en de vierde plaats op het EK voor de media kon ik uiteindelijk vrede nemen. Duitsland boven op dit EK want Frederik Boena zegevierde bij de journalisten voor zijn landgenoot Timo Schoch en de Fransman Nicolas Raybaud. Bij de dames won de Italiaanse Giulia De Maio voor de Zweedse Johanna Warren en de Sloveense Polona Stradt. Achteraf kreeg iedereen zijn welverdiende medaille en kon je je fiets laten afspuiten en poetsen aan de stand van Muc-Off.
Het deelnemersveld lag nu volledig uit elkaar en ik legde zelf de laatste kilometers solo af.

Medailles

Moe maar voldaan en bespat van kop tot teen kwam ik uiteindelijk als 123^ste  van de 1.300 vertrokken renners aan. Met een tiende plaats in mijn leeftijdscategorie en de vierde plaats op het EK voor de media kon ik uiteindelijk vrede nemen. Duitsland boven op dit EK want Frederik Boena zegevierde bij de journalisten voor zijn landgenoot Timo Schoch en de Fransman Nicolas Raybaud. Bij de dames won de Italiaanse Giulia De Maio voor de Zweedse Johanna Warren en de Sloveense Polona Stradt. Achteraf kreeg iedereen zijn welverdiende medaille en kon je je fiets laten afspuiten en poetsen aan de stand van Muc-Off.

Deze granfondo La Gialla,  die voor de eerste keer werd georganiseerd, was meteen een schot in de roos en kan de komende jaren alleen maar groter worden. Moe maar voldaan keerden we terug naar het hotel.

Meer info vind je via deze links:

Gialla Cycling Strada

Italian Bike Festival

European Media Cycling Contest

Wijndomein Enio Ottaviani

Riccione piadina experience