Het is weer koers!

Het woestijnzand zal zo ongeveer uit de oren en schoenen zijn geklopt. Warmgedraaid, en met een zuiderse tint lopen onze rakkers binnen uit Dubai, Qatar en Oman. Deze luxeweekjes worden onherroepelijk ingeruild voor twijfelende vriestemperaturen, smeltende sneeuw en meedogenloze rukwinden. Van het biljartvlakke, zoemende en verzengende asfalt naar de koude, blind gesmeten kasseien van het gure noorden. Als rauwe, spartelende vissen worden ze genadeloos op het Vlaamse rooster gelegd. Februari is uitgezongen en onze geliefde gladiatoren worden willens nillens naar de arena geloodst. Zij die zonder kleerscheuren uit de landen van dadels en muntthee komen, staan met een zeembroek vol goesting klaar om te knallen. Het is weer koers.

Tijdens een winters duurloopje in mijn achtertuin kruis ik een zoveelste groepje tweewielers, deze keer een tricolore voorop. Preben en zijn Baloiseboys peddelen keuvelend door de velden. Ik steek achteloos mijn hand op en krijg een vriendelijk knikje terug. Een schril contrast met het koppel volgwagens die het groepje gejaagd op de hielen zit. Een nervositeit die overal merkbaar wordt. Je ziet het langs de wegen, je ruikt het in de lucht. Je hoort het, leest het. Je voelt het komen. Het grote feest staat voor de deur. Het is weer koers.

Kuurne bij het krieken van de dag. De spanning van ‘de eerste’ ligt met de rijm op de voorruiten van de rijenlang geparkeerde auto’s. Een flauw waterzonnetje en net-wel-net-niet-vriestemperaturen schrikken de zichzelf respecterende cycleur niet af. Samen met ons, honderden blinkende liefhebbers klaar voor de eerste officiële cyclo van het nieuwe seizoen. Met die opener meteen ook de eerste kasseien, eerste waaiers, eerste beklimmingen en daaruit volgend de eerste reality check van 2016. Na een stevige lus van 104 km volgt een jaarlijks déjà vu-gevoel: dit kan, dit moet en dit zal beter! Allez hop, het is weer koers! 

Frisgewassen zappen we naar het tweede luik van het fenomeen ‘openingsklassieker’. Omlooptijd! Deze rijden we mee vanuit de zetel. Alhoewel, als ik mijn ros nu meteen de sporen geef, raak ik net op tijd aan de Lippenhove. Niet twijfelen, gaan! Zwaantjes leiden de dans voor de wedstrijdvlag. Heli’s bouwen de spanning op en waaien het eeuwige stof van tussen de grijze stenen. Het elitegroepje met regenboog ondervindt schijnbaar geen enkele weerstand van de kasseien, integendeel. Een ontketende Jasper stuift hen bezeten achterna. Het uiteengereten peloton raast als een op hol geslagen kudde stieren voorbij. Wat daarna komt is chaos. Volgwagens, geloste renners, stof, lekke tubes, gevloek, gescheurde broeken en kapotte dromen. Het is weer koers.

Gent. Onze Greg eindelijk bovenaan, zotte Pé op twee en een beloftevolle Tiesj pakt knap brons. Een droompodium. Pronostieken bekijken, verslagen en interviews afschuimen. Wat is de schade, wie speelt gebeten hond en wie oogt nog scherp? Nog geen etmaal later is het weeral feest in Kuurne en omstreken. Na alweer een zinderende namiddag topsport haalt Sterke Jasper de tweede slag om de Vlaamse Ardennen weergaloos binnen. We zijn vertrokken voor alweer het mooiste wielerjaar ooit. Heerlijk! Laat het waaien; Halleluja het is weer koers!

Medeblogger Trien fietst voor WWF en Unicef naar Taiwan en kan daarbij alle steun gebruiken. Kom mee fuiven op 12 maart in Gent, alle info: www.facebook.com/trientrapt. (DP)