Deel dit artikel:

Gravel rijden op een bamboefiets “Buigen, maar niet breken”

11/04/2018
Redactie
Rémi Quintin

Vorig jaar nam Andréa Braga al deel aan de eerste editie van de loodzware Malteni Gravel Bootlegger race, vorige zaterdag deed hij er nog een schepje bovenop door op een zelfgebouwde bamboefiets mee te doen. Hierbij zijn relaas.

Work in progress…

“Ecume is de naam van de bamboefiets die ik zelf ontworpen en gebouwd heb, naar het Franse woord dat ‘bruisend’ betekent. Niet mijn eerste creatie want eerder bouwde ik al een fiets met bamboestokken en stukken van een afgedankte fiets. Die voldeed evenwel niet, maar van een eerste probeersel moet je ook niet al te veel verwachten. Samen met mijn partner Annie begon ik begin december 2017 aan de bouw van Ecume, een gravelbike waarmee ik in 2018 zowel aan de Malteni Gravel Bootleggers als aan de Hamster Classic in de Elzas wou deelnemen. Ik kocht me hiervoor een bouwpakket bij Bambou Bicycle Club, kwestie van zeker te zijn van de juiste geometrie en ook omdat ik deze keer per se met schijfremmen wou rijden. Ik voerde echter nog veel aanpassingen aan de bouwkit door, onder andere door de kabels door het frame te leiden. De onderdelen harkte ik bij diverse fabrikanten en importeurs in Frankrijk, Duitsland en Engeland bij mekaar. De spullen zijn een combinatie van Shimano XT met hydraulische TRP remklauwen en Genevalle rem/schakelgrepen.”

“Voor de 250 kilometer lange gravelrit met 2.200 hoogtemeters komen er op zaterdag 7 april van de 175 ingeschrevenen uiteindelijk slechts 150 deelnemers opdagen. Ik kies voor een Schwalbe G-One 28”x1.30” achterband en een Schwalbe Rocket Ron in dezelfde maat als voorband. Om de stevigheid van het frame niet in het gedrang te brengen en ook wel omwille van esthetische redenen heb ik geen bidonhoudernokken op Ecume voorzien, in plaats daarvan gebruik ik een drinkzak van 1,5 liter inhoud die ik in een frametas opberg. Ik start om 6.25 uur in de ochtend en met het 34-tands kettingblad en de 11-speed cassette kom ik op de droge paden overal probleemloos doorheen. Op en rond de Kluisberg liggen de paden en paadjes er modderig bij en vlak na de Koppenberg bereik ik het eerste checkpoint dat tegelijk ook dienst doet als bevoorradingspost. En stel ik vast dat ik met handschoentjes zonder gelkussentjes onder de handpalmen op weg ben, vandaar de pijnlijke handen…”

Pittig rondje.

“Ecume presteert op alle ondergronden schitterend, alleen vervelend dat er zich zo veel modder op de liggende achtervork ophoopt. Als ik evenwel de fietsen van de andere deelnemers monster, dan kampen ze met exact hetzelfde probleem dus hier kan ik Ecume niks verwijten. Bij het tweede checkpoint gun ik mezelf eventjes rust en wat extra proviand terwijl ik de ketting van Ecume op wat olie trakteer. Na een sectie met lange fietspaden op voormalige spoorbeddingen (hier kunnen we gas geven!) kom ik in Raismes samen met drie andere deelnemers bij de mijnterril die we vanuit alle mogelijke zijden moeten beklimmen. Pittig, maar het maanlandschap is schitterend. De beruchte kasseistrook in het Bos van Wallers-Arenberg komt in zicht en ik weet dat deze strook als de ultieme test voor Ecume zal gelden. Als de fiets ook hier vlekkeloos doorheen komt, kan ik hem een vijf op vijf geven. De pijn aan mijn handpalmen wordt stilaan ondraaglijk, maar ik klem mijn tanden op mekaar en geef gas. Ecume ontgoochelt niet.”

“Bij checkpoint drie in Orchies, ben ik onder de indruk van Ecume. En ik ben niet alleen want ook de andere deelnemers en de organisatoren vinden Ecume een parel. Nog snel de kasseien van het Carrefour de l’Arbre er achteraan en ik kan nog altijd prima vaart maken. Na 12 uur en 26 minuten sta ik terug aan de Malteni brouwerij, goed voor een veertiende plaats van de 92 deelnemers die de finish halen. Ecume heeft de vuurdoop op een schitterende manier doorstaan en bewijst dat bamboe een materiaal is voor fietsers die misschien soms wel eens buigen, maar nooit breken!”