Getest: Orbea Terra M31ETEAM

Oude liefde roest niet. Dat geldt voor mensen, maar zeker ook voor gravelbikes. De Orbea Terra M die ik vorig jaar kon testen voor de Gravelbike van het Jaar-verkiezing vervulde mijn gravelminnend hart met vreugde telkens ik eraan terugdacht. Wat een knappe, goed uitgebalanceerde fiets was me dat! Hij werd toen wat afgerekend op de vrij zware wielen en het prijskaartje, maar voorts kon de Terra mij en de andere testers prima bekoren.

En kijk: dit jaar stuurt Orbea weer een Terra op. Dat ze in Baskenland onze review uit 2023 even door Google Translate hebben gejaagd, is duidelijk. De fabrikant komt tegemoet aan onze verzuchtingen van toen: de Terra M31ETEAM 1X heeft in vergelijking met de M21ETEAM 1X een goedkopere Sram Rival XPLR AXS-groepset aan boord. Aangezien die fiets met 3999 euro nog een eind onder onze prijslimiet zit, kon Orbea het zich dan weer veroorloven om op deze testbike een stel OQUO Road Control RC25 Team carbon wielen en een OC Road Performance RP10-R carbon stuur te monteren. Dat zijn opties die je ook als consument hebt en het brengt de totaalprijs van deze gravelbike op 4843 euro. Het blijft een stevig bedrag, maar een full carbon gravelbike met elektronische groepset onder de 5000 euro is tegenwoordig niet eens zo evident.

Als ultiem charmeoffensief wordt ons ego gestreeld met een custom paintjob. Ook die kan je trouwens als particuliere klant bij Orbea krijgen. Op de bovenbuis van het matte, knalrode frame staat ‘GRINTA GRVL 2024’. Hopla: meteen een puntje bij op mijn evaluatieformulier in de categorie ‘Afwerking en lakwerk’! De rood-witte kleurencombinatie is een blikvangertje en past wel bij het snelle DNA van deze gravelracer. Allicht niet voor iedereen weggelegd, maar dat mag ook eens, toch?

De Terra M is dus een gravelracer? Jazeker. Het ‘Lockr’-opbergvakje in de onderbuis biedt plaats aan een neopreen hoesje waarin je een reserveband, multitool, pompje… kwijt kan. Maar voorts tref je amper bevestigingspunten aan voor tasjes. Ook zijn de remleidingen mooi weggewerkt in de semi-geïntegreerde stuurpen en het frame. Dit is dus geen gravelbike voor wie eventjes heen en terug naar Equatoriaal-Guinea wil fietsen, da’s duidelijk. Waarvoor hij wél perfect zou kunnen dienen, is als winterfiets op de weg. De nokjes voor spatborden zijn in dat geval mooi meegenomen.

Ook de geometrie van het frame is afgestemd op snellere ritten, alhoewel er voldoende aandacht wordt besteed aan comfort en stabiliteit. Enerzijds heb je zoals op quasi alle gravelbikes een langere wielbasis, een langere bovenbuis voor meer reach en een trapas die lager in het frame zit.  Er is ook de opvallend gevormde voorvork: vanaf de vorkkroon knikt die een stukje vooruit. Die combinatie zorgt voor een fiets die offroad zekerheid moet bieden. Anderzijds heeft de Terra een vrij korte liggende achtervork van 42 cm en een steile balhoofdhoek van 71,5°. Die ingrepen houden het rij- en stuurgedrag levendig en direct.

De ingenieurs bij Orbea hielden er ook rekening mee dat je elk type groepset moet kunnen monteren zonder dat je moet inboeten op vlak van maximale bandbreedte. In het frame van de Terra M passen maximaal 45 mm brede banden. Kies je voor 650b-wielen, dan kan je tot 50 mm breed rubber gaan. Daarbij maakt het niet uit of je met een enkel of een dubbel voorblad rondfietst. Door te werken met een asymmetrische liggende achtervork hoef je geen ‘tyre clearance’ op te offeren.

Desondanks wordt op deze uitvoering gekozen voor een 1×12-speed Sram Rival XPLR AXS groepset. Vooraan heb je een tandwiel van 40 tanden, en de cassette achteraan heeft een bereik van 10 tot 44 tanden. Ook met de bandenkeuze worden de limieten van het frame niet opgezocht: ik test de Terra M met een setje snelle 38 mm brede Vittoria Terreno Dry-banden. Die vallen vrij breed uit op de velgen van de OQUO Road Control RC25TEAM carbon wielen. De interne velgbreedte is dan ook een ruime 25 mm. De velgen zijn evenwel niet ‘hookless’.

Ook de aluminium stuurpen en het carbon OC Road Performance RP10-R stuur komen uit de stal van Orbea zelf. Het stuur knikt vanaf de aanhechting met de stuurpen een stukje naar boven, waardoor je een rechtere zithouding hebt op de fiets. Dat maakt het allemaal wat minder belastend voor je nek, schouders en rug tijdens lange gravelritten. Al zullen de echte racers toch liever opteren voor een stuur dat bovenaan vlak is en waarbij ze lekker diep in de ‘drops’ kunnen duiken.

Niet dat ik een echte racer ben, maar dat ‘omhooggevallen’ stuur hoeft voor mij ook niet per se. Wanneer ik met de Orbea op pad ga, merk ik al snel dat ik er toch vooral gas mee wil geven en mezelf daarbij katachtig over de fiets wil krommen. De Terra M zit goed qua framestijfheid en ook de OQUO-wielen zijn met hun lage, lichte velgen en Zipp-naven fijne gezellen aan boord. In vergelijking met de Terra M die ik vorig jaar kon testen (met alu wielen, maar wel met een Sram Force-groepset) is dit exemplaar ietsje zwaarder, maar hij voelt wel vinniger en directer aan. Een stap vooruit, wat mij betreft.

Die directheid uit zich ook in het stuurgedrag. Dat is eerder nerveus te noemen. De Terra M is zowel aan lage als hoge snelheden geen toonbeeld van zekerheid en stabiliteit. Zeker tijdens het kletsnatte lusje tijdens onze ‘Gravelbike van het Jaar’-testdag, moesten mijn collega’s en ik er onderweg ons kopje bijhouden. Begrijp me niet verkeerd: het hoeft hoegenaamd geen nadeel te zijn dat deze Orbea kort draait en keert. Op meer technische trails is het net leuk om op het laatste nippertje nog rond dikke keien of obstakels te slalommen. Alleen vergt het wat gewenning van de berijder.

De Vittoria Terreno Dry-banden deden er nog een schepje bovenop. Die bleken erg glad op de modderige weggetjes en de singletrack waar we de hele dag doorheen jasten met onze testfietsen. Maar op asfalt en op uitgedroogde grindpaden en aardewegen zijn die Vittoria’s wel prima qua grip en rolweerstand. Alleen jammer dat de tubeless achterband constant leegliep door een slechte dichting aan de velg. Latex toevoegen of de band eens helemaal opnieuw monteren zette weinig zoden aan de dijk. Uiteindelijk monteerde ik gewoon een binnenband, wat dan wel weer een effect had op het comfort van de fiets. Tubeless kan je immers aan een wat lagere bandenspanning rondrijden voor meer comfort. Met banden van ‘slechts’ 38 mm breed is dat toch mooi meegenomen. Gelukkig ging ook de ronde carbon zadelpen (zonder setback) met best wat trillingen aan de haal.

Conclusie

De Orbea Terra M31ETEAM 1X is een snelle, directe gravelbike die qua prijs-kwaliteit toch een mooi totaalpakketje biedt. Een prima, stijf frame aangevuld met carbon onderdelen en een elektronische Sram-groepset voor minder dan 5000 euro is geen overdreven prijs. Het stuurgedrag is naar mijn aanvoelen een tikkeltje nerveus, maar daar wen je vlug aan. De bandenkeuze is niet optimaal in natte omstandigheden en het feit dat de tubeless achterband lucht bleef verliezen, was een klein dompertje. Maar soit: dat deze Orbea Terra een gravelbike is die er echt mag wezen, daarover is er weinig discussie. Voor het tweede jaar op rij weten de Spanjaarden mijn ‘corazón’ te veroveren.

Meer info vind je op de website van Orbea.