De nieuwe Trek Madone: eerste rij-impressie

Welgeteld één dag. Eén dag hadden we ‘m ter beschikking. De gloednieuwe Trek Madone. Aan één testrit konden we ‘m onderwerpen. Eentje van 250 km, dwars door Nederland. 

Op 21 juli, op de Belgische nationale feestdag, haalden we het in ons hoofd om dwars door… Nederland (!) te fietsen. Ons jaarlijkse marathonritje – in 2021 ging het nog langs alle Belgische WK-steden, van Zolder tot Moorslede – wordt jaarlijks ondersteund door Trek Benelux. Dat betekent dat alle fietsers die dag logischerwijze de vele kilometers op een Trek afhaspelen. Voor de enen gaat het dan – naargelang de keuze van het Trek-model – uiteraard ‘sneller’ dan voor de andere. Vorig jaar mocht ik het doen op een gepersonaliseerde Trek Domane – ook een goede ervaring – dit jaar viel me de eer te beurt om te fietsen op de splinternieuwe Madone. 

Crashen was geen optie

Over de specificaties van de nieuwe Trek Madone, waarmee ook Jasper Stuyven, Mads Pedersen en co in de Tour de France reden, hadden we het reeds in een eerder webberichtje. En dus is het relevant om eens wat neer te schrijven over onze allereerste rij-ervaring met de Madone. Dit in afwachting van een meer uitvoerige test waarvoor we – dat mag u al weten – vragende partij zijn. En dat laatste, dat zegt al veel. Een unicum, het enige exemplaar in de Benelux, kreeg ik onder mijn billen geschoven. Een Trek Madone SLR 9 eTap (Red AXS) ter waarde van 14.999 euro. Hiermee crashen – en op 21 juli was het Nederlandse wegdek door de aanhoudende regenval net redelijk tricky – was géén optie. 

Vooroordelen (weggewerkt)

Vooraf had ik de beelden van de nieuwe Madone al zien voorbij komen. Ik had (en met mij wel meerdere fietsers) mijn twijfels. Is die forse hap die de Trek-ingenieurs uit de zitbuis namen er niet een klein beetje over? Aerodynamica, oké. Maar moet nu echt alle fatsoen overboord? Moeten nu werkelijk alle stijlregels in de prullenbak? Ik moest die vooroordelen echter opbergen toen ik de Madone voor het eerst met mijn eigen ogen zag. Sec en sober in matgrijs, snel ogend en met agressieve buisvormen. En een afmontage om u tegen te zeggen. Echt vet, zouden onze noorderburen zeggen. En eigenlijk moet ik hen nog gelijk geven ook.

Licht! En dat voel je! 

Toen ik enkele weken geleden Bordeaux-Parijs (650 km in twee dagen) reed met een te kleine fiets, ben ik nog meer dan anders de perfect afgestelde fiets gaan propageren. Een fiets kan je liggen of niet liggen maar laat tenminste de maat en afstelling correct zijn. Welnu, op deze Madone was dat geen issue. Het leek écht wel een bolide die speciaal voor mij was gemaakt. Maatje 56 en meteen rijklaar. Een zaligheid, al van bij de eerste trap. Nog opvallend: het gewicht van de complete fiets. Los van de wattagewinst dankzij het snellere frame viel vooral dat lage gewicht op (Trek claimt dat deze Madone 300 gram lichter is dan zijn voorganger). De tijd dat aerofietsen automatisch méér wegen dan de andere modelletjes in het assortiment is definitief voorbij. Trek bewijst het. Het lage gewicht voel je ook effectief bij het fietsen zonder dat het frame te schichtig wordt. 

Sterallures

Als een koning. Zo werd ik ontvangen in de Trek Bicycle Store in Utrecht, halverwege onze rit. Niet omwille van de adelbrieven die ik als fietser kan voorleggen, wel omwille van het vehikel waarmee ik me verplaatste. De nieuwe Madone is nu eenmaal een eyecatcher met sterallures. Toen ik een kort filmpje postte op Instagram en onze hele community eensklaps jaloers maakte, volgden de reacties al snel. “En hoe rijdt die?”; “Is de fiets niet uit balans door die speciale buisvormen?”, … Vragen die in deze eerste rij-impressie moesten beantwoord worden. 

Topper (maar pokkeduur) 

De nieuwe Trek Madone is een topper. Oogverblindend (al kan je daar altijd over van mening verschillen), snel (alsof je dat écht voelt op de langere rechttoe rechtaan stukken) , clean opgebouwd, licht én – voor ons, gewone stervelingen, niet onbelangrijk – comfortabel. Tweehonderd kilometer in het zadel op een fiets waarmee je nog nooit aan de bak moest, kan al eens sporen nalaten. Niet met deze Madone. Zijn er minpuntjes? Ja. De prijs. Da’s een open deur intrappen. Je moet al diep in de portemonnee tasten wanneer je 14.999 euro moet neertellen, al heb je de nieuwe Madone al voor 7.699 euro (met de nieuwe Shimano Di2-groepset, eens die er zal zijn). En bijzonder (althans voor een aerofiets) vond ik ook wel de vertanding: 48/35 voorin en 10-33 achterin. Maar hoe je het ook draait of keert: op de vraag of ik ‘m best nog wat langer zou willen houden, zou ik volmondig JA antwoorden. Helaas, mocht dus niet.