De Euro Cycling XP in acht gangen

Flat Experience Het is inmiddels een pijnlijke traditie als ik me op Nederlandse grond begeef. Na de Crossborder Sunriser in Zuid-Limburg en de mosselrit in Zeeland, sta ik nu ook in hartje Maastricht “flat”. Vertel het niet verder, maar dat is uiteraard gewoon om alle facetten van de organisatie grondig te kunnen testen. De heren van Go4Cycling springen uit hun volgwagen en in geen tijd heb ik een nieuw achterwiel. Ik kan weer verder en achteraan in de niet eens zo grote groep hebben ze amper door wat er gebeurt is. Hoop ik. De rit zelf was oorspronkelijk voorzien om Belgisch Limburg in te trekken, maar dat plan werd gewijzigd. We rijden de andere kant uit waardoor we onder meer de Cauberg onder onze wielen krijgen. Zevenhonderd hoogtemeters klimmen op goed vijftig kilometer door deze mooie fietsregio. Echt “flat” kunnen we dat dus niet noemen. Het is echter wel “Samen uit, samen thuis.”.

Soft Experience Naast me rijdt de vreemde eend in de bijt. Ze is de enige op een mountainbike en maakt deel uit van het 9th Wave mountainbiketeam. Michelle Zacht is haar naam. Die “zacht” slaat nergens op, een naamsverandering dringt zich op als je het mij vraagt. Deze marathondame werkt fulltime en slaagt er in dat te combineren met meer dan twintig trainingsuren per week. Dat het een harde tante is, bewijst het verhaal dat ze me al rijdend vertelt. In haar eerste Transalp kwam Michelle Zacht hard ten val en stopte het lokale medische team haar enkel in het gips na de rit. Een gips dat ze nadien eigenhandig met een schaar verwijderde op de hotelkamer om vervolgens de laatste rit uit te fietsen. Ook Isabelle Beckers en Julie van de Velde, profs bij Lotto, fietsen met ons mee. En dat terwijl hun mannelijke collega Tim Willens aan de andere kant van de wereld de Ronde van China op zijn naam schrijft. “Ik zou ook wel eens in China willen rijden, maar voor de dames is dat een eendagswedstrijd. Dat is niet echt haalbaar om zover te reizen voor één dag fietsen.’, bekent Isabelle. Ze heeft in haar winterbreak duidelijk meer schrik om kou te vatten dan van de hellingen. “De trainingen herbeginnen pas half november. Ik wil gerust langer koersen, want die winter duurt echt lang. Ondertussen fiets ik wel eens een rondje vanuit Maastricht.”.

Mud Experience De herfst heeft zijn intrede gedaan, ook in Zuid-Nederland. De smalle wegen hebben hier en daar te lijden onder de aanwezigheid van water en slijk. Enige voorzichtigheid is geboden, zeker in de afdalingen op die kleine bolle baantjes met hoge zijflanken. In de groep proberen we een zondebok te vinden die later de fietsen zal poetsen, zonder veel succes. Van de bidon slurpen is ondertussen een knarsende ervaring. Van regen blijven we evenwel gespaard.

King of Spain Experience Onder de groene hemel in de blauwe zon… (Ik bespaar je het blikken harmonieorkest in de grote regenton) Daar trekt over de heuvels en door het grote bos, de lange stoet de bergen in. Ik ben niet zeker dat we echt allemaal aan het praten én zingen én lachen zijn. In alle eerlijkheid heb ik zelfs de indruk dat het stil is in de groep. En daar zat die Koning van Spanje, een Limburgse heuvel vanuit Gulpen, voor veel tussen. Enkel naast me is er nog een klimgeit met een extra long die rustig verder gaat: We zijn aan de koning van Spanje ontsnapt, die had ons in zijn bed en de provisiekast betrapt… Ik werk nog snel een energy gel uit de provisiezak naar binnen en probeer bergop de Lotto dames bij te houden. Dat blijkt geen sinecure. Er heerst een mannelijke stilte. En achter die bergen ligt geen land van Maas en Waal, maar wel dorpen als Berg en… Klimmen. Ik verzin het niet. Welkom in Nederland.

Cookie Experience Valkenburg is het Oudenaarde van Nederland. We houden halt in het Amstel Gold Race Experience Center. De ruimte ademt Amstel uit, en dan bedoel ik geen walm van bier. De Nederlanders spurten naar de toiletten om hun gezichten schoon te vegen, maar bij Grinta! dragen we de smurrie met trots. Als littekens van de vuile wegen die we zo beminnen, als echte Flandriens in Amstel land. Of hebben we echt te veel in het wiel gereden, dat kan ook een verklaring zijn voor onze snoet. Koffie en cookies staan ons netjes op te wachten. We keuvelen wat in de gezellige warmte bij een kop warme koffie. Veel schrik om straks kou te lijden moeten we niet hebben, want bij het buitenkomen draaien we zo de Cauberg op. Er rest me nog een aangename verrassing als ik buiten stap. Mijn achterwiel is weer netjes in mijn fiets gestopt, voorzien van vers rubber binnenin. Ik kan weer verder op mijn eigen materiaal, al is de tocht niet lang meer. Maastricht lonkt om de hoek. Tien op tien voor Go4Cycling vandaag.

Toeter Experience Te vermelden, omdat het jammer is. Een iets te ijverige Nederlander had het niet zo begrepen op een fietsende groep die Maastricht binnenreed. En die boodschap probeerde hij al toeterend en scheldend op een wat minder verfijnde manier over te brengen. Hoofd uit het open raampje, die stijl. Net als de buschauffeur die niet vrolijk werd van de groep wielrenners die voor hem de Cauberg opreed. Dat moet hij daar toch ook al eens eerder gezien hebben? Ik trilde bijna van de fiets bij het luide geschal van de toeters. Ook in wielerminnend Nederland zijn er blijkbaar uitzonderingen die de regel bevestigen. Ik zweer nochtans plechtig dat ik nog niet aan het zwalpen was op de Cauberg.

Truck Experience Op de grote stand van Ridley en Lotto is er ook plaats voor de originele kooktruck van de ploeg. Bemand door niemand minder dan de kok van het huis, die de renners in de grote rondes van eten voorziet vanuit deze wagen. Vandaag staat er chili con carne op het menu, al kan je ook kiezen voor een wrap van tonijn. De organisator van de beurs wou extra beleving voorzien door dergelijke nieuwigheden te introduceren en slaagt in zijn opzet. Om even later mijn havermoutpudding uit de truck te zien komen, is voor een fietsliefhebber op een wielerbeurs toch specialer dan over de traditionele toonbank. De koffie haal ik even verderop, bij Il Magistrale. Cima Coppi bonen. Perfect voor een Coppi koffie na de rit.

Sky Experience Met de cappuccino in de hand wandel ik door de beurs. Eén hal groot, of klein. De entree lijkt me iets wat ze in Kortrijk ook kunnen gebruiken. Sfeervol, en meteen heb je zin om enkele grote merken als Ridley, Colnago en Cervelo te bekijken. Ik vergaap me aan de ploegbus van Sky en ook Vittoria reed met een bus de hal binnen. Vlaanderen was uiteraard prominent aanwezig met Bioracer, de Wielerschool en Pedaleur de Flandres die de Factor fiets van Belgisch kampioen Oliver Naesen bijhad. Om er maar enkele te noemen. Kinderen kunnen zich uitleven op een behendigheidsparcours, volwassenen hebben keuze uit een pak clinics: road, gravel, en zelfs zwemclinics in een zogeheten ‘endless pool’. Of je uitleven met de Wahoo KOM Challenge. Ondertussen gaan bekende gasten een rondje fietsen met mensen die zich daarvoor hebben ingeschreven en zijn er praatsessies met bekende gasten op het middenplein.

Op zondag was er echter van een overrompeling geen sprake. Het wordt dus nog even afwachten of deze beurs dezelfde groeicurve als Velofollies kan voorleggen. Met één hal wordt de toeschouwer wellicht iets te karig beloond om naar Maastricht af te zakken, maar het is uiteraard een eerste editie. Een wat ruimer deelnemersveld en een blijvende nadruk op de beleving bieden heel wat potentieel. Er viel tenslotte ook nu al … veel te beleven.