Cruisen door Nederlands Limburg tijdens The Ladies Event

Meer en meer vrouwen fietsen. Het is een slagzin die we al jaren on repeat scanderen. Niet alleen zien we het professionele dameswielrennen exploderen, recreatieve vrouwen op de fiets zijn een niet te negeren doelgroep geworden voor marketeers. Met als gevolg facebookgroepen, websites, boeken, kledingmerken en podcasts specifiek bestemd voor fietsende vrouwen. En toch zie je de toegenomen populariteit niet helemaal vertaald in fietsevents, waar vrouwen nog altijd een kleine minderheid uitmaken. Om de drempel naar een georganiseerde fietstocht te verkleinen, organiseerde Shimano half augustus voor de eerste keer The Ladies Event. De opkomst was niet groot, maar wie erbij was – ook onze redacteur Joyce met een stel vriendinnen – blikt tevreden terug.

Hoeveel geluk kan een mens hebben? De laatste jaren heb ik een traditie opgebouwd om rond mijn verjaardag eropuit te trekken met vriendinnen. Geen familiale verplichtingen, maar een sportieve meerdaagse met veel mogens en weinig moetens. Wil het toeval nu net dat ik op zoek naar een locatie en een doel een mailtje kreeg van Grinta!-hoofdredacteur Frederik. Of ik geen zin had om deel te nemen aan The Ladies Event van 12 tot 14 augustus. Ik kon mijn verjaardag in Nederlands Limburg vieren!

De formule van The Ladies Event klinkt op papier alvast veelbelovend. Vrijdag is er een lifestyle en foodmarket met dj-set. Op zaterdag is er een toertocht op de weg met verschillende afstanden. Op zondag kan je vrijblijvend arrangementen boeken voor shopping, ontspanning, yoga of fietsclinics. De locatie van het hele gebeuren is alvast schitterend. The Shimano Experience Center ligt aan de rand van Valkenburg op een nieuwe site, waar je naast Shimano onder meer ook een restaurant, een hotel en een fitness vindt. Wij hebben op wandelafstand kamers geboekt in het Hotel Valkenburg by Mercure, een eigentijds hotel waar ze fietsers in de watten leggen: er is een bikeroom om je fiets veilig te stallen en er is een omkleedruimte met douche, mocht je nog niet kunnen inchecken. Ook handig om op je laatste dag van je verblijf na uitchecken toch nog een fietstocht te kunnen maken en nadien je even op te frissen.

The girl gang

Even de vriendinnen voorstellen. Er zijn Sandra en Annelore, twee clubgenootjes uit mijn triatlonteam waarmee ik al enkele keren ging bikepacken. En er is Liselot die ondanks enkele serieuze blessures een gigantische sporthonger heeft. Kortom: we zijn met vier sportieve grietjes die met maar één voorgestelde fietstocht in een heel weekend geen genoegen nemen. Ondanks de tropische hitte van 33 graden op vrijdag, willen we na aankomst toch nog een kort ritje maken. Die is snel gevonden op RouteYou. Liselot maakt er op aanraden van haar kinesist een heel korte trip van, om zich te sparen voor de tocht van zaterdag. Sandra, Annelore en ik gaan ietsje langer sightseeën op twee wielen.

‘s Avonds hebben we vrijgehouden om naar het lifestyle en foodmarket te gaan. Helaas valt dat even tegen. Op de website stond dat die tot 9 uur ‘s avonds zou duren, maar bij aankomst rond 6 uur valt er niks meer te zien. Het pizzakraam is al heel snel opgekrast. Nergens op het evenementenplein vinden we kraampjes. Dan maar binnen in het Shimano Experience Center zelf. Ik was er ooit al geweest, maar de vriendinnen nog niet. Ze vergapen zich aan de verzorgde ruimte met fietsen, kledij en accessoires. Beslist de moeite, maar we zijn toch teleurgesteld. Navraag leert dat er voor het hele weekend maar een zestigtal dames zijn ingeschreven. Te weinig om veel toeters en bellen te lanceren op vrijdagavond. We druipen af en stellen al onze hoop in op de toertocht op zaterdag.

Olympisch startschot

Wegens de hitte zijn de glijdende starturen vervangen door een vroege groepsstart. Als eerste komen de fietsters voor de langste afstand – 100 kilometer – aan de beurt. Wij dus. De dames van de 70 en 40 kilometer zullen later starten. Blijkbaar zijn er weinig vrouwen die zin hebben in de lange afstand, want we staan maar met een tiental dames aan de start. Beetje sneu voor de organisatie, die er echt wel alles aan hebben gedaan om het event cachet te geven met een opblaasbare startboog, leuke muziek en een celebrity die het startschot komt geven. Dat blijkt Elis Ligtlee te zijn, een Nederlandse pistier die in 2016 olympisch goud won. Helaas voor haar doet noch haar naam noch haar gezicht bij ons Belgen een belletje rinkelen. Enthousiast is ze wel. Ze komt een kort praatje maken, wenst ons goede moed en geeft uiteindelijk het startschot.

Ons groepje van tien zet aan. Nog geen vijfhonderd meter verder verdwijnt al de helft, door af te buigen naar de 70 kilometer. We kijken achterom. Een Nederlandse vrouw op een gravelbike heeft zich in ons wiel genesteld. Maaike heet ze en ze komt uit Rotterdam. Ze fietst nog maar een half jaar, heeft nog niet echt fietsvriendinnen, mankeert klimervaring en weet niet zo goed wat van de dag te verwachten.

Samen uit, samen thuis

En dan ontvouwt zich een sfeer die je volgens mij alleen bij vrouwen vindt. Er is geen haantjesgedrag. Geen: “We kunnen het niet verdragen dat die in ons wiel hangt. Kom, we kletsen er haar af!” Ik heb al lang genoeg met mannen meegereden om te weten dat het bij venten vaak wel zo gaat. Tandje bij en tonen wie heer en meester is. Niets van dat alles bij ons. We heten Maaike welkom, laten haar vertellen over haar nieuwe fietshobby en geven zo zonder het uit te spreken aan dat ze de rest van de dag met ons kan optrekken. Later hoor ik dat de groep van de veertig kilometer ook de hele dag bij elkaar is gebleven. Een lekker dagje uit onder de meiden. Samen uit, samen thuis.

Even krijgen we nog gezelschap van Ils Van der Moeren van het Grinta! Granfondo Team. Zij heeft het voorbije seizoen al heel wat zeges in granfondo’s op zak gestoken. Het is snel duidelijk dat ons tempo zelfs te traag is voor wat zij ‘losfietsen’ kan noemen. Ze rijdt een eindje met ons mee om bij te kletsen, verdwijnt op elke helling uit het gezicht om dan eindeloos lang op ons te wachten. We begrijpen dan ook dat ze er na een tijd vandoor gaat om goed gas te kunnen geven. The Ladies Event is dan ook niet meteen bedoeld voor toppers als Ils.

Makkelijk klimmen

De parcoursbouwer heeft ervoor gezorgd dat er geen ellendig steile beklimmingen zoals de Eyserbosweg of Keutenberg op de route liggen. Als aanloop doen we een glooiende lus met wat vlakkere stukken in het noorden van Valkenburg. Uiteindelijk glippen we toch zuidwaarts onder Valkenburg door voor de mooie Limburgse hellingen. We genieten van de omgeving rond Margraten, Slenaken en Heijenrath. De mooiste (en langste klim) vinden we ongetwijfeld vanuit Camerig, waar we zachtjes slingerend stijgen en het landschap onder ons kunnen bewonderen.

Op elke beklimming gaat iedereen zijn eigen gang. Annelore is zonder twijfel de beste berggeit van ons groepje. De rest volgt als een lint waarbij de ruimte tussen de schakels steeds groter wordt. Helaas buigen we voor Vaals alweer af en rijden we niet naar het drielandenpunt. Liever had ik de noordelijke beginlus boven Valkenburg niet gereden en wat langer in dit prachtige decor in de verste uithoek van Nederlands Limburg gebleven. De hellingen zijn langer en dagen je als fietser meer uit. Anderzijds kan ik begrijpen dat de moeilijkheidsgraad van dit event bewust laagdrempelig is gehouden. Met iets meer dan duizend hoogtemeters op een tocht van honderd kilometer hou je de rit voor iedere fietser behapbaar.

Klotehellingen

Niet dat het erna echt makkelijk wordt. Er is de voor ons onbekende Hulsberg die een niet zo pittoresk dorp doorsnijdt. We beklimmen hem in volle zon, zonder enige bocht om te recupereren. Het zweet druipt van ons af. “Pokkending” en “Klotehelling” zijn de enige woorden die je hoort. Maaike krijgt kramp en komt ruime tijd na ons op de tweede bevoorrading aan. Na de rit zal ze ons uitvoering bedanken voor de aanmoedigingen. “Zonder jullie had ik het niet volgehouden”, klinkt het.

Meer nog dan op de drank en de energierepen val ik op de bevoorrading aan op de ton met water en sponsen. Ik koel mijn lichaam af, dompel mijn oververhitte voeten onder en spat speels de vriendinnen nat. Een welkome verfrissing.

De bekendste helling van de dag is als laatste gehouden: de Cauberg. Ik ken hem van de Amstel Gold Race Toerversie. Voor de meeste andere dames is de Cauberg, net als heel Nederlands Limburg onbekend terrein. De verwachtingen zijn hoog. Maar uiteindelijk concludeert iedereen dat hij als helling best meevalt.

Aan het Shimano Experience Center zit dit keer gelukkig wel meer volk. Het is zelfs vechten voor een vrij tafeltje in de schaduw. De drankjes kunnen niet koud genoeg staan. De taart is in een mum van tijd binnengespeeld. Van ambassadrice Elis Ligtlee krijgen we elk nog een goodiebag. Een dj blaast muziek en positieve vibes de lucht in. Het einde van een schitterende dag.

Yoga en ijsbad

Op zondag hebben we uit het ruime aanbod aan arrangementen gekozen voor een sessie yoga bij Essential Movements, die in het gebouw naast Shimano zitten. We blijken de enige vier deelnemers. Lesgeefster Brenda leert ons via ademhalingsoefeningen meer energie uit ons lichaam te halen. Voor een bewegingsverslaafde als ik vergt het een hele aanpassing om een uurtje yoga als “bezig zijn met je lichaam” te beschouwen, maar na anderhalf uur voel ik de stress zo wegvloeien.

Brenda geeft ons erna een korte rondleiding. Naast Yoga biedt ze sportieve inwoners van Valkenburg en toeristen nog meer helende work-outs. En dan toont ze ons de sauna en het ijsbad waar het water continu op een graad of twee gehouden wordt. We mogen erin plonzen als we dat willen. Liselot en Annelore zijn de ijsberen met dienst. Ik probeer het ook even, maar al na enkele seconden schreeuw ik het uit van de pijn aan mijn voeten. Die zijn gisteren zo erg oververhit geweest in mijn koersschoenen dat ze de koudeprikkel duidelijk niet aankunnen. Abandon Verdonck. Meesmuilend kijk ik hoe mijn twee moedige vriendinnen het twee en een halve minuut uithouden, de minimumduur om goed effect te hebben, volgens Brenda. Met rode billen en een opkikkerend gevoel keren ze terug naar het hotel om uit te checken.

Ook op zondag is er van Shimano uit geen extra rit voorzien. Wij hadden plannen om opnieuw een rit van RouteYou te rippen of een van de vaste lussen van de Amstel Gold Race te fietsen, maar de hitte is vandaag nog ondraaglijker. We boeken een kajaktocht op de Maas. Als we na het uitchecken de auto’s inladen en ik mijn autoraam op een kier wil zetten, zakt heel het glas naar beneden, om daar muurvast te blijven zitten. Het mechanisme is op de een of andere manier kapotgegaan of weggesmolten in de verschroeiende hitte op de parking van de site. Met fietsen en bagage aan boord, wil ik mijn auto niet met een open raam achterlaten aan de Maas. Het wordt dus een rit recht naar huis.

Conclusie

Op zich is The Ladies Event een evenement met veel potentieel. Zelf voelde ik nooit veel honger om een georganiseerde tocht exclusief voor vrouwen te rijden. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat bij veel beginnende fietsters of vrouwen zonder topconditie wel het geval is. Bovendien moet ik bekennen dat ik het wel fijn vond om er een vriendinnenweekend van te maken en in een heel ontspannen sfeer zonder haantjesgedrag rond te fietsen. Fietsen zonder te koersen. Sportief zijn zonder constant gefocust te zitten op je hartslagzones en je gemiddelde snelheid. En dat in een geweldige streek met perfect asfalt, prachtige fietsroutes en fotogenieke vergezichten.

Wat meer reclame voor dit event – ik zag in België nauwelijks online promotie passeren – moet het aantal inschrijvingen zeker kunnen doen stijgen. De aangeboden arrangementen op zondag zijn een leuke extra voor dames die meer willen dan alleen maar fietsen. Toch zou ik Shimano aanraden om extra ritten aan te bieden op vrijdag en zondag, zodat wie dat wil er een echte fietsdriedaagse van kan maken. Eén rit op drie dagen is echt te weinig als je wil dat deelnemers er een autorit van twee uur voor over willen hebben.

Volgende editie

In 2023 vindt The Ladies Event plaats van 14 tot 16 juli.

Meer info vind je alvast op www.theladiesevent.nl