COTACOLLEN tussen La Roche en Houffalize

Klimmen tot je kabouters ziet

Bij de start rijden we langs de rivier en een korte opwarmer richting Maboge, voet van de Mur de Velomediane. Côte de Pied Monti, zo heet die officieel, is een van de zwaarste hellingen in de encyclopedie met zijn top tien plaats. Hij laat daarmee hellingen als Ferme Libert, La Redoute en Les Hezalles achter zich. Bij Maboge fiets je over het bruggetje en ga je meteen links de steile helling op.

Cotacol nr 636: Côte de Pied Monti, Ortho

De auteurs van het boek verheugen zich er eind de jaren tachtig over dat het weggetje net geasfalteerd is. Meteen na de brug duikt links een muur voor je op die qua profiel doet denken aan de Keutenberg in Nederland. Vlak na de afslag, draait de weg rechts op tussen de bomen. Het begint met een enorme muur van 300 meter aan 16 tot 18 procent. In de eerste kilometer is een kort stukje aan negen procent de recup die krijgt. De piek gaat tot 21 procent. Naar mijn gevoel duurt het een eeuwigheid, zeker in de wetenschap dat er straks geen beloning volgt in de zin van een afdaling. Net zoals ook bij de Keutenberg, kom je op een plateau, dat weliswaar ook nog steeds omhoog gaat aan vier procent. Je verlaat het bos, en komt in een meer open vlakte met uitzicht op de omgeving. Links passeer je nog het witte kruis van de “Pied Monti” vooraleer je richting Hubermont volgt om deze helling op je Cotacol palmares bij te schrijven. Opgelet: Côte de Pied Monti is er eentje die blijft hangen in de kuiten.

Hierna daal ik af tot we La Roche bereiken.

Cotacol nr 450: Haussire Sud-Ouest, La Roche-en-Ardenne

Ik sta op de brug over de Ourthe, de rivier die zich door La Roche meandert. De geur van de saucisson nog fris in de neus, de huizen aan de rand van de weg richting Houffalize ademen Wallonie. Niks laat eigenlijk vermoeden dat het piepkleine weggetje dat links omhoog gaat, de voet is van de zwaarste col van Belgie. Die eerste hectometer is trouwens al meteen de steilste van de beklimming, maar de vele cotacolpunten verdient deze helling veel later later in de beklimming. Neem je het afslagje links niet, dan kan je één kilometer verder links om ook richting top de fietsen. Je volgt dan Cotacol nr 449, die een rechtlijnig patroon vertoont en zelf ook op de achtste plaats uitkomt met 308 cotacol punten.

Ik fiets echter verder op de afgeslagen weg. Na de eerste steile passage met uitzicht rechts zwakt het af en wordt de helling wat onregelmatig. Het is het makkelijkste deel. Het wegdek is eerder Waals met putten en ontbrekende asfaltlagen door een bos. Pas bij het links afdraaien, kom je op een grotere weg richting top. Vanaf hier is het de natuurlijke weg naar boven volgen. De hellingen loopt door een donker bos en is gedurende 1300 meter 11% steil. Lastig, maar niet onoverkomelijk. Gelijkmatig, het mooiste stuk van de klim, met boven een bord dat naar de topranking in de encyclopedie verwijst. “Zij die twijfelen waarom deze helling voor de Stockeu staat, raden we aan deze helling tien keer te beklimmen.”, schrijven de auteurs. Voor wie op Cotacoljacht is, is deze beklimming een evidentie. Nr 308 draagt echter ons voorkeur als beklimming.

We dalen een stukje van de Samrée af en gaan op zoek naar een volgende uitdaging. Ik doe dat via de mooi kronkelende Cote de Cielle, ook een aanrader (maar niet in de Cotacol opgenomen).

Cotacol nr 223: Côte de Dochamps-Ouest, Dochamps

Een helling van acht kilometer in ons land? Jawel, dit is de derde langste helling die beschreven staat in het boek. Vanuit La Roche ga ik op zoek naar de beek La Maladrie, die de voet is.

Na een afdaling richting voet waan ik me acht kilometer lang in de zuiverste vorm van de Ardennen. Over een niet al te brede weg fiets ik nu weer door velden, dan weer langs dennenbossen, enkele Waalse gehuchten, een veld vol schapen en een lange weg met vogelspothutten links en rechts. Op acht kilometer ga ik van 240 meter hoog naar 550 meter hoog, je voelt de temperatuur zelfs een beetje dalen naarmate je hoger klimt.

In termen van percentages: je kan de klim indelen in drie stukken. Twee keer twee kilometer, gescheiden door een rustmoment, en een lange meer gezapige uitloper aan drie procent gemiddeld. Van Marcouray naar Bois d’Arlogne gaat dat met gemiddeld zes procent. Na een korte afdaling gaat het van Devantave naar Laidprangeleux met percentages tot zeven procent. Richting top zwakt de helling steeds meer af.

Een helling die eigenlijk niet in je Ardennentocht mag ontbreken. Vooral omdat ze zeer Ardeens aanvoelt. Zonder steile passage ook een haalbare kaart voor iedereen, want het piekje is slechts kortstondig tien procent.

Vervolgens fietsen we door desolate plaatsen in de Ardennen, tot we in de buurt van Achouffe komen. Wie wil kan hier een terrasje doen en het bekende bier als afsluiter nemen. Wil je echter de volledige route fietsen, weet dan dat er in Houffalize nog een toetje op je wacht dat in combinatie met deze drank minder prettig gaat zijn.

Cotacol nr 388: Rue Saint-Roch, Houffalize

Rue Saint-Roch is de eerste officiële helling in de klassieker Luik-Bastenaken-Luik, en ligt verscholen in Houffalize. Na het keerpunt in Bastenaken is dat. Houffalize ligt een beetje in de put en komende van de autostrade krijg je een prachtig uitzicht op deze stad die na het Von Rundstedt offensief in 1944 volledig werd opgebouwd. Het uitzicht op de stad rond de rivier is indrukwekkend. Als je weet waar te kijken, zie je de Rue Saint-Roch steil omhoog lopen.

De beklimming zelf is qua uitzicht niet meteen spectaculair. Het is een weg omhoog, weg uit het centrum, met langs beide kanten huizen in het begin. De huizen hebben elk een vlak stukje trottoir dat de hellingsgraad erg duidelijk accentueert. En die is niet min. Rue Saint-Roch is een streep omhoog die amper onder de tien procent zakt, en een piek van 20 procent kent. Wie nog iets over heeft vindt de tijd om even rechts de rivier te zien in de diepte. Stilaan fiets je uit de huizen en wordt de beklimming meer open en groen. Pas helemaal op het einde, wanneer het witte kapelletje in beeld komt, zakt de helling onder de tien procent en kan je deze ook afvinken. Bij de kapel staat trouwens een bank. Kan je weerstaan? Fiets je links weg, krijg je een vlotte afdaling met mooi uitzicht die je zo terug in het centrum van Houffalize brengt. Het is ook het lusje dat in de La Chouffe Classic gedaan wordt als slot. Je klimt tijdens deze prachtige Ardennenrit zo veel dat je op het einde letterlijk en figuurlijk kabouters ziet. Café Coureur is ook je eindhalte.