Basso Palta II: nieuw speelgoed voor de snelheidsduivels

‘Time flies when you’re having fun!’ Het is alweer meer dan vier jaar geleden dat Basso de Palta op de gravelwereld losliet en de Italiaanse fietsenbouwers vonden het hoog tijd voor een update. Al kreeg de snelle gravelracer de afgelopen jaren veel positieve feedback en verkocht iedere nieuwe lading Palta’s telkens in een mum van tijd uit. De Palta in een nieuw jasje steken was dus een voorzichtige evenwichtsoefening. Enerzijds wou men de fiets een stukje veelzijdiger maken, anderzijds mocht het snelle DNA niet vertroebeld raken. De Palta was een fiets waarvan de roots duidelijk in het road-gebeuren lagen en dat wou men zo houden. En dus verschilt de Palta II niet enkel qua naam, maar ook qua looks en rijgedrag slechts subtiel van zijn voorganger. Al weerhield het Basso er niet van om hun nieuwe creatie met alles erop en eraan voor te stellen in de magnifieke Dolomieten. Op de omgeving viel dus alvast niets aan te merken.

Kabels worden via de halfopen stuurpen in de balhoofdbuis geleid, waar een door Basso ontwikkeld geleidingssysteem ervoor zorgt dat ze overal netjes doorlopen, zonder scherpe hoeken te maken én zonder de stuuruitslag teveel te beperken. De interne geleiding is doordacht en mecanicienvriendelijk: door de losse combinatie van stuur en stuurpen én de spacers die open- en dichtklikken kan je nog makkelijk alle kanten op met de afstelling van je stuur. Dat stuur is trouwens een compleet nieuw ontwikkeld carbon exemplaar met acht graden flare en een drop van 122 mm. De buisdiameter is vrij klein gehouden, waardoor je heel dik stuurlint kan monteren zonder dat het voor je handen moeilijk wordt om het stuur goed te omklemmen.

Subtiele verschillen in geometrie

Zet de frames van de Palta en de Palta II naast elkaar en je zal eventjes zoet zijn met het vinden van de verschillen. De buisvormen zijn, zoals dat tegenwoordig hoort, wat hoekiger geworden om een lagere luchtweerstand te bekomen. Ook de voorvork is nu meer verzonken in de balhoofd- en onderbuis om zo één naadloos geheel te vormen. Qua geometrie is de hogere balhoofdbuis een noemenswaardige aanpassing. Bij de vorige Palta merkte Basso dat nogal wat fietsers met een torentje spacers onder de stuurpen bleven rondrijden. De zitpositie werd nu dus een tikkeltje minder agressief, maar wees gerust: ze is nog steeds sportief genoeg voor wie over het grind wil knallen. De bovenbuis is ook iets meer ‘sloping’ dan bij het vorige model, waardoor de carbon zadelpen meer ruimte krijgt om mee te bewegen en trillingen vanaf de weg uit te vlakken. Uiteraard moest er ook ruimte worden gemaakt voor bredere banden. Door de bredere voorvork en de extra uitsparing in de zitbuis, kan je banden tot 45 mm breed monteren. Heb je een boon voor 650b-wielen, dan behoren rubbers van 2 inch breed tot de mogelijkheden. Wat het frame betreft, zit de grootste nieuwigheid vooral verstopt onder het lakwerk. De ingenieurs in Italië legden een nieuw puzzeltje van carbonvezels, waardoor het frame van de Palta II een stuk stijver en reactiever is, maar tegelijk ook comfortabeler dan dat van zijn voorganger. Klein nadeel van deze nieuwe carbon lay-up: het frame werd 50 gram zwaarder. In de afmontage zoals ik hem mocht testen – met Microtech RE38 carbon wielen en een Sram Rival eTap AXS Disc 1×12-speed groepset – klokte de Palta II af op 9,27 kilo in maat M. Vederlicht kan je de fiets dus bezwaarlijk noemen.

Om die ruwere ondergronden vlekkeloos te trotseren werd er ook een polymeer plaatje aan de onderbuis voorzien én wordt het frame op de liggende achtervork en rond het bracket beschermd met doorzichtige beschermingsfolie. Het zijn details, maar wanneer je in volle afdaling een kei tegen een framebuis hoort knallen, ben je toch blij dat ze er zijn. Nog een leuk extraatje: in één van de steekassen van de Palta werd een kleine multitool verwerkt waarmee je ieder vijsje op de fiets kan aanspannen of losdraaien.

Qua comfort heeft Basso met de Palta II zeker een stap in de goeie richting gezet. Ondanks het feit dat onze testfietsen in Italië niet tubeless waren afgemonteerd, voelde ik me na afloop van twee stevige ritten nooit gebroken of door elkaar geschud. De mogelijkheid om banden tot 45mm breed te monteren, is sowieso een plus. Maar ook het Selle San Marco Ground-zadel op de carbon zadelpen kon me persoonlijk wel bekoren met zijn vrij brede, korte en ietwat gekuipte vorm. De poten van de staande achtervork blijven weliswaar vrij hoog aangezet, maar door hun ranke vorm en de hoekige knik vlakbij de steekas gaan die met een pak verticale trilling lopen. Het nieuw ontworpen stuur ligt echt wel goed in de hand, zowel in de beugels als bovenop het stuur. En ook de robuuste shifters van de Sram Rival eTap AXS Disc-groepset bewijzen tijdens het vuile werk offroad hun nut. Al blijf ik op dat vlak de GRX Di2-exemplaren prefereren.