Deel dit artikel:

Allemaal Tom

Tom Boonen zit in de laatste rechte lijn.

Tom Boonen tweette op 1 april 2016, aan de vooravond van zijn Week van de Waarheid, een foto van een pagina uit ‘Titanen’, het magazine dat toen pas uit was en waarin hij en zijn carrière centraal stonden. Op de pagina was de all-time erelijst te zien met de veelwinnaars van de kasseiklassiekers van het voorjaar, van de Omloop Het Nieuwsblad tot en met Parijs-Roubaix. Met 21 stuks prijkt Boonen magistraal op de eerste plek. Jaja, voor Museeuw, Van Looy, Merckx, Raas en andere De Vlaemincks. ‘No need to worry!’ tweette Tom als tekstje bij de foto, ergens verrast én terecht trots op wat hij in al die profjaren had gepresteerd.

Boonen zit intussen in de laatste rechte lijn van zijn zestiende en allerlaatste voorjaar. Met tonnen goesting. Hij is eraan begonnen, ginds in het verre Argentinië, met de ambitie van een nieuweling. Doe het hem maar na. Het lijstje met kampioenen op hun retour die alleen maar in het zadel bleven en blijven om de bankrekening te spijzen, is lang. Tom hoort niet in dat lijstje. Tom heeft klasse, is een man met een eergevoel. Iemand die de beginselen van De Sport nooit zal verraden. Zijn team heeft hij ook nooit verraden. Na zijn opmerkelijke debuutjaar bij US Postal in 2002 switchte Boonen naar Team Lefevere. En daar is hij de abolute sterkhouder en attractiepool gebleven. Tot op vandaag. Hij is klaar voor een orgelpunt.

Op zondag 9 april, tijdens de 115de editie van Parijs-Roubaix, heeft Tom Boonen afspraak met de geschiedenis. Dan kan hij beter doen dan Roger De Vlaeminck – nu nog mederecordhouder – door een vijfde keer te winnen in de Hel. Het wordt echter aartsmoeilijk. Want iedereen zal Toms wiel viseren. Dat doen ze al jaren maar deze keer ongetwijfeld meer dan ooit tevoren. En toch. Toch kan hij het flikken, dat geloof ik stellig. En velen geloven dat samen met mij. Gewoon omdat hij Tom Boonen heet.

Zondag 9 april kan en mag een magische dag worden. Misschien moeten we alsnog hopen op slecht weer en een natte Roubaix. Eentje zoals in 2002, toen het allemaal begon voor Boonen en hij zo hard de achtervolging op de ontsnapte ‘Leeuw’ Johan Museeuw leidde dat zijn US Postal-kopman George Hincapie zowaar de gracht in sukkelde. Vijftien jaar later kan de cirkel rond zijn. Hopen op rotweer dus en met een Boonen in het offensief. Solo. Katachtig. Met het mes tussen de tanden. En alleen en onherkenbaar, pikzwart van slijk en prut, over de streep bollend in de beroemde vélodrome.

Tom Boonen heeft het punt bereikt dat hij de ploegbelangen overstijgt. Hij is immers een icoon van de wielersport. In het licht van zijn afscheid roept en tiert dat besef almaar luider. Op 9 april zijn we bijgevolg al-le-maal Tom, zonder uitzondering. Ook al supportert de ene voor Sagan, de andere voor Vanmarcke en nog een ander voor Degenkolb of Van Avermaet. Die dag zullen we allemaal Tom zijn. Cadeau krijgt hij het zeker niet en hij zal er harder dan ooit moeten voor trappen en battlen. Dame Fortuna zal zich ook permanent moeten nestelen in zijn achterzak om pech en lekke banden af te slaan. Maar er is niemand, nee niemand, die hem nummer vijf én dat grootse afscheid zou misgunnen.

Of het zou Roger moeten zijn.

 

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE