100% Getest: Rose Backroad Ultegra. Op alle paden thuis

Geslaagde restyling van het Rose-logo + fraaie kleur + hippe skinwall banden = elegante fiets.

Bij de lancering van de X-Lite Six en X-Lite Four racefietsen stelde Rose begin dit jaar zijn nieuwe huisstijl voor en die wordt uiteraard ook toegepast op de nieuwe Backroad. Die is nog wel instant herkenbaar als een Rose (check vooral de driehoekige klem waarmee de zadelpen in de zitbuis wordt vergrendeld), maar ziet er tegelijk ook heel fris en nieuw uit. De Backroad is beschikbaar met een frame in zandkleur of zoals wij hem kregen aangeleverd: in een schitterende tint die het midden houdt tussen blauw en groen en die Rose als ‘petrol’ omschrijft. In beide gevallen wordt het frame aan een zwarte, kaarsrechte voorvork gekoppeld. In maat 51 weegt het frame 1040 gram, de volledig afgemonteerde fiets (Grinta! weegt altijd zonder pedalen en accessoires) komt op een nette 8,75 kilogram. De geometrie van het frame is naar gravelnormen redelijk agressief met een korte balhoofdbuis en vrij scherpe hoeken, de vorkpoten staan voor en achter wel breed genoeg uit mekaar om bandjes tot 42 mm breedte mogelijk te maken. De aandacht voor detail is lovenswaardig want niet alleen worden alle kabels en leidingen netjes en ‘rammelvrij’ door het frame geleid, de onderbuis wordt door een stevige plastic kap beschermd tegen opspattende stenen en de linker liggende achtervork wordt vlak voor de remklauw door een metalen plaatje afgedekt. Dit plaatje moet schade aan het carbon voorkomen als je het wiel een beetje lomp in het frame zet en met de remschijf tegen de linker liggende achtervork aan stoot. In de voor- en achtervork zitten nokjes om spatborden en bagagedragers te monteren, nokjes die met kleine kunststof dopjes worden afgedekt om te voorkomen dat ze vol prut lopen als je niet gebruikt.

De driehoekige zadelpenklem is typisch Rose, de ronde nopjes van de Schwalbe G-One gravelbanden zijn overal even hoog zodat een heel ‘rond’ profiel ontstaat.

Configureer ‘m maar

Rose is niet alleen fietsfabrikant, de Duitse gigant verstuurt dagelijks ook meerdere duizenden pakketjes en daar zitten flink wat fietsonderdelen tussen. Die grote schaal waarop Rose opereert biedt het bedrijf de kans om ook de eigen fietsen aan een heel scherpe prijs toch met hoogwaardige onderdelen uit te rusten. Zo wordt de Backroad Ultegra aangekleed met een mechanische Shimano Ultegra groep met 50/34 crankstel, 11-32 cassette, hydraulische schijfremmen en een 160 mm rotor voor en achter. De R Thirty Disc wielen dragen het eigen Rose-label, zijn tubeless ready en worden standaard omhuld met een stel 38 mm brede Schwalbe G-One gravelbanden. Ook het Ritchey Evomax 40 cm breed stuur is met zijn beetje ‘flare’ een puur gravelstuur. Een koersstuur waarvan de bocht onderaan een beetje naar buiten uitwaaiert vindt immers de gulden middenweg tussen een puur koersstuur en een breder mountainbikestuur: je behoudt alle mogelijke handenposities zoals je die kent van een koersstuur, maar onder in de beugel is het stuur breder wat je een grotere hefboom geeft om de doorgaans bredere (en dus zwaardere) banden van een gravelbike toch vlot door de bocht te krijgen. De 27,2 mm carbon zadelpen is een exemplaar van Rose zelf en daarop rust een Selle Italia Novus Flow zadel met opmerkelijk naar beneden geknikte neus. Nog een Ritchey WCS stuurpen en een rolletje Xtreme stuurlint met gel en je heb voor je 2.591 euro een hoop kwaliteit in de doos zitten. Weet dat bij Rose per platform één basisfiets wordt voorgesteld die je met de online configurator probleemloos kunt aanpassen. Dus liever een 46/36 crankstel met 170 mm traparmen? Geen probleem, wordt zo voor jou gefikst.

Volledige Shimano Ultegra aandrijving, stuur met een beetje flare en een prima bescherming van de onderbuis.

Sportief met grote S

Een gravelbike met nokjes om bagagedragers te monteren die ook nog eens opgebouwd kan worden als crossfiets: dat lijkt een fiets die zoveel allround inzetbaarheid nastreeft dat hij mogelijks nergens op niveau presteert. De eerste testrit is er één op de verharde weg. In het donker, als alle sensaties die bij het fietsen horen nog worden uitvergroot. Hoewel ik voor de wegrit de brede banden (te) hard heb opgepompt, is het comfort van de Backroad voortreffelijk. Met dank aan het dikke stuurlint dat met veel vibraties aan de haal gaat, de soepele zadelpen en het Selle Italia Novus Flow zadel dat me verbaast met zijn comfort. De zithouding op de Backroad is vrij sportief, vooral omwille van de lage balhoofdbuis en de nogal grote drop van het stuur. De Shimano Ultegra STI-units voor hydraulische schijfremmen en mechanische derailleurs zijn niet de fijnste van het lot, al bieden ze wel veel steun om er aerodynamisch plat een beetje op te leunen. De framestijfheid is boven elke twijfel verheven, maar toch is de Backroad niet de meest flitsende gravelbike van het pak. De Rose wielen met dertig millimeter hoge aluminium velgen zijn niet van de lichtste en met 38 mm brede rubbers er omheen komen ze na de bocht een beetje sloom op gang. Eens de gang er in zit, is er echter geen houden meer aan en stoomt de Backroad de kilometers weg. Omwille van de vrij zware wielset moet je wat nadrukkelijker in de bocht leunen om de Backroad in te sturen, al is het lang niet de enige gravelbike met dat kenmerk. Op de verharde weg komt het compact crankstel met 11-32 cassette prima tot zijn recht. Het buitenblad is groot genoeg om stevig vaart te maken en wie er met bagage voor een weekje of twee op uit trekt, zal op 34 x 32 de bergen wel over geraken.

Het profiel van de Schwalbe G-One banden is perfect op de weg, op gravel en in het zand. In de vette modder lopen ze al snel vol.

Voor het luik ‘testrit op de weg’ is de Backroad al ruimschoots geslaagd, tijd om de off-road kwaliteiten te onderzoeken. De keuze valt op een georganiseerde nachtrit in de duinen van Oostduinkerke. Ik trek er met een paar fietsvrienden heen die me op hun mountainbikes en fatbikes op hoongelach onthalen bij de start. “Wat komt jij hier doen met je koersvelo met dunne bandjes? Daar kom je onmogelijk mee door het zand”, wordt er aanvankelijk gelachen. De eerste tien kilometer vrees ik dat ze gelijk hebben want ik lig een beetje overhoop met de Rose. De bandenspanning is nog te hoog waardoor ik te diep in het zand zak en in de afdalingen door mul zand moet ik nog op zoek naar de juiste manier om deze Backroad te sturen. Met de handen onderin de beugel heb ik meer hefboom om de fiets te sturen, maar omwille van de korte balhoofdbuis en diepe drop van het stuur zit ik met te veel gewicht op het voorwiel wat het stuurgedrag niet ten goede komt. Met de handen bovenop de remgrepen heb ik naar mijn goesting onvoldoende controle op de overigens prima Shimano Ultegra schijfremmen. Tegelijk moet ik ook wennen aan de aandrijving want het 34T kettingblad is in het zand al snel te klein terwijl ik op het 50T buitenblad extreem slechte kettinglijnen moet rijden om niet al te groot door het zand te ploegen.

Druk, druk, druk

Bij de eerste bevoorradingspost haal ik nog wat lucht uit de banden en gaat de feesttent open. De Schwalbe G-Ones hebben een poepsimpel profiel van lage, ronde nopjes waardoor een heel ‘ronde’ band met een heel voorspelbare grip ontstaat. Kleine oneffenheden worden door de banden vlotjes gedempt en mocht het geheel tubeless staan, ik zou met een nog lagere bandenspanning nog meer grip en comfort kunnen vinden. Nu is het af en toe met de billen dicht dat ik de velg tegen een boomwortel of steen hoor stampen, tot een stootlek zal het op de vijftig kilometer lange rit gelukkig niet komen. Met de lagere bandenspanning vind ik in het zand veel meer grip en zelfs te steilste stroken peddel ik op 34 x 32 vlotjes naar boven. Op sommige steile paden in de duinen ligt een soort van houten matten waar de mountainbikebanden met veel profiel op doorslippen terwijl mijn G-Ones geen krimp geven. Slalommend tussen de boompjes gaat het gas bij de mountainbikers in de hoek, maar ik plooi niet op de gravelbike. In plaats van met het stuur te sturen, is de Backroad gebaat bij een agressievere manier van sturen vanuit de heupen en de hielen. En dan kan je echt hard door een bos zigzaggen op de Rose. Bijkomend voordeel van de gravelbike is dat je op de verbindingsstukken op grind en asfalt een pak efficiënter rijdt dan elke mountainbike of fat biker. Zodat er na vijftig kilometer nog maar weinig gelachen wordt met mij en mijn koersvelo. Een aandachtspuntje voor wie veel op slecht wegdek of onverhard rijdt is het balhoofdstel. De expander plug die Rose in de vorkpijp monteert, moet strak genoeg vast zitten om te voorkomen dat tijdens een pittige rit het balhoofd los rammelt. En heb je niet door dat het de expander plug is die los zit, dan kan je het balhoofd blijven aanspannen tot je blauw ziet, de lagers op de juiste spanning krijgen zal er niet meer bij zijn.

Topper

‘Allround’ is wat mij betreft al jaren een eufemisme van ‘deugt nergens voor’, maar in het geval van de Rose Backroad moet ik mijn mening herzien. Voor 2.591 euro koop je een gravelfiets die op de weg goed rijdt, maar pas helemaal in zijn element is als je hem onverhard voor de wielen gooit. Koop je hem in cross-versie, dan zou ik wel voor een koersstuur met weinig drop kiezen want anders dreig je in technische afdalingen met te veel gewicht op het voorwiel te zitten. Ben je van plan om de gravelbike vooral op de weg en/of gravel in te zetten, dan is het 50/34 crankstel een goede keuze. Wil je met de gravelbike ook tijdens off-road ritten (toertochten dus) de zot uithangen, dan zal je aan een 46/36 crankstel nog meer plezier beleven. Vast staat evenwel dat het platform een geweldige basis is waarmee je alle kanten op kan. En de online configurator van Rose biedt de fietser daartoe alle mogelijkheden. Topfiets, geen discussie mogelijk.

Alle details van de Rose Backroad Ultegra vind je hier.