100% Getest: Prorace Fusion DSQ

Voor de verkiezing Racefiets van het Jaar – Powered by Grinta! stuurde het Belgische Prorace nog de Valcolla lichtgewicht allround racefiets in (die test lees je hier) De Prorace Fusion is er zowel met velgremmen als met schijfremmen en zou je een semi-aeroracer kunnen noemen. Want terwijl bij de volbloed aeroracefietsen inspanningen worden geleverd om àlle kabels weg te moffelen, doet de Fusion het nog met een klassieke stuur- stuurpen combinatie waarbij de kabels gewoon extern lopen. Dat oogt een tikkeltje minder chique en blitz, bekijk je het van de positieve kant dan zal je blij zij dat aan een fiets met externe kabels veel gemakkelijker gewerkt kan worden.

Niks aan het handje als je rechtdoor fietst, maar bij een krappe bocht zit de olieleiding vervelend in de weg.

Uitslag

De vorkkroon loopt een stukje in de onderbuis, maar de volledige stuuruitslag kan je jammer genoeg niet benutten. Aan de linkerkant wordt de stuuruitslag immers beperkt door de olieleiding die iets te ver naar achter in de linker vorkpoot verdwijnt. Draai je het stuur helemaal naar links, dan heb je de limiet van de stuuruitslag bereikt als de remleiding tegen de onderbuis slaat. Naar rechts is de maximale stuuruitslag wel haalbaar, al is voorzichtigheid hier geboden om de achterkant van de vorkkroon niet te beschadigen. Prorace kent de technische beperkingen van de voortrein, geeft ze bij de verkoop ook mee als aandachtspunt en onderzoekt nu de plaatsing van een stop op de bovenbuis om daarmee de maximale stuuruitslag te beperken. Wordt dus vervolgd.

Een uitsparing voor de achterband, 11-25 cassette en een wel heel rechte aero zadelpen.

Gewenning

De eerste indrukken van de fiets is dat je er flink moet aan wennen. De geometrie is bijzonder compact met een lage balhoofdbuis, korte bovenbuis en kleine wielbasis. In mijn geval zorgde dat er voor dat er een 20 mm langere stuurpen aan te pas moest komen om de zaak naar mijn hand te zetten. De fiets is meer dan stijf genoeg om jouw sportieve ambities in te vullen, aan de specifieke zithouding op de fiets met veel gewicht vooraan moet je wel wennen. Die positie met veel massa op de voornaaf zorgt er ook voor dat je moet wennen aan het aparte stuurgedrag. Op vlak van comfort heeft de Prorace het niet gemakkelijk, mede omdat 25 mm banden het maximum zijn in dit frame. Op de Shimano Ultegra aandrijving valt niks aan te merken en de combinatie van 52/36 met 11-25 kan mij wel bekoren. Wie in Vlaanderen of Nederland blijft heeft echt niet meer nodig dan dat en al helemaal niet als je valt voor een fiets als de Fusion DSQ. Het FSA Vero Compact stuur ligt heel prettig in de hand en standaard monteert Feryn een Selle Royal Zone zadel dat onmogelijk slechter kan zijn dan het fi’zi:k Ardea zadel waarmee de testfiets was uitgerust. De Schwalbe One banden in 25 mm breedte zijn prima, de Vision Trimax 30 wielen zijn niet de stijfste van de planeet.