100% Getest: L. Verducci VR01 Sprint

Vorig jaar maakten we op de stand van Verducci-verdeler Bergasports tijdens de Bikemotion fietsbeurs kennis met de opmerkelijke schoenen. Het was echter een geval van even met de ogen knipperen of een zonnebril opzetten want aan bling-bling is er bij Verducci geen gebrek. Zilver, goud, brons of volledig custom kleurtjes (hoe gekker hoe liever) bepalen de eerste indruk.

Beenhard, maar comfortabel

De Luigi Verducci schoenen vallen meteen op en bereid je maar voor op een reeks kwinkslagen van je fietsmakkers. Aan je voeten vallen de schoenen ook meteen op, maar niet zozeer omwille van de kleurstelling. Je voelt immers gelijk dat de carbon zool van deze 272 gram wegende schoen (in maat 46) beenhard is. Bij het aantrekken van de schoen voel je trouwens dadelijk dat de carbon zool doorgetrokken is naar de binnenkant van de voet. Dat is even wennen, maar al snel wordt duidelijk dat de ondersteuning van de voet mede dankzij de naar binnen doorgetrokken carbonzool optimaal is. De stijfheid van de zool zorgt ervoor dat al de kracht vanuit de benen rechtstreeks op de pedalen komt. De schoenmaker die het vak van zijn vader leerde, heeft zijn jarenlange expertise in de schoenen gestopt en dat is merkbaar. Tijdens lange duurtrainingen voel je de schoenen niet meer, het beste bewijs dat de performante schoenen tegelijk ook heel comfortabel om je voet zitten. De carbon zool is voorzien van acht ventilatiesleuven en de tong van de schoen is geperforeerd. Daarmee staat de ventilatie van de schoen op punt, al moet ik daar aan toevoegen dat ik zelden of nooit last heb van oververhitte voeten (ongeacht het merk van fietsschoenen). Voor de montage van de schoenplaatjes voorziet Luigino Verducci de drie gaten die passend zijn voor de traditionele schoenplaatjes. De bovenschoen sluit je met twee Atop draaisluitingen die weliswaar gemakkelijk te bedienen zijn, maar één vervelend en algemeen bekend minpunt hebben: je kan tijdens de rit de spanning op de veter niet een klein beetje verlagen want van zodra je de draaischijf tegen de wijzers van de klok in draait, haal je alle spanning van de veter en moet je dus weer van voor af aan beginnen. De hielkap heeft een versmalling naar boven toe om je voet op zijn plaats te houden, een extra padding waakt in deze zone over het comfort. De hielkap is wel aan de brede kant en ik kan me zomaar voorstellen dat het voor sommige fietsers een beetje te losjes kan aanvoelen.

Hoogglans

De standaard binnenzool stelt niet zo heel veel voor, maar dat blijkt in het hogere prijssegment steeds minder een struikelblok te zijn voor consumenten. Wie 400 euro veil heeft voor een paar high-end fietsschoenen, die is meestal ook wel bereid om te investeren in op maat gemaakte inlegzolen. De bovenschoen van microfiber met een glossy toplaag laat zich gemakkelijk onderhouden: gewoon even afvegen met een natte doek volstaat om de spiegels opnieuw tot hoogglans op te poetsen. De veroudering van de schoenen valt reuze mee, met dank aan de rubber stootrand op de neus van de schoen. Op de carbon zool zitten ondertussen wel al wat krassen en krasjes, maar die zijn onvermijdelijk.

Conclusie

De stijfheid van de zool en het comfort zijn dus de sterke punten van deze schoenen. Dat ze er ook nog eens super hip uitzien zal voor menig fietser ‘over the top’ zijn, voor wie het wat soberder wil zijn er alternatieven in de line-up. Luigino Verducci heeft met de VR01 en de VR02 twee raceschoenen in het gamma en die worden op dezelfde leest gebouwd. Het enige verschil tussen de twee modellen is dat de VR02 twee kleuren in het design combineert terwijl de VR01 schoenen slechts één kleur hebben. De VR01 kost standaard 399 euro, wie op grote voet leeft (schoenmaat 48 tot 50) betaalt dertig euro extra voor zijn schoenen. Wil je custom schoenen met een eigen logo en tekst, dan loopt de prijs op tot 470 euro. Niet goedkoop dus en daarom zeker niet voor iedereen weggelegd, maar je koopt voor dat geld wel handgemaakte schoenen die gezien mogen worden.

Alle info op de website van importeur Bergasports en fabrikant Luigino Verducci.