100% Getest: J.Guillem Atalaya

Nadat Sintnicolaas Van Nicholas verkocht aan de Accell-groep, trok hij zich zeven jaar geleden terug op Mallorca om wat meer van het leven te genieten. De fietsmicrobe bleek evenwel een stuk taaier dan verwacht en dus besloot Jan-Willem om een comeback te maken met een nieuw merk: J.Guillem. Met de focus op titanium, een kleine collectie fietsen en de opbouw van fietsen à la carte. De frames zijn door Sintnicolaas ontworpen, worden volgens zijn specificaties in China gebouwd en in kleine aantallen in het Nederlandse Numansdorp opgebouwd.

Oog voor detail

Bij de Atalaya gravelbike worden de derailleurkabels langs een fraaie ingang in de gegoten balhoofdbuis naar binnen geleid, de leiding naar de achterrem verdwijnt in de bovenkant van de onderbuis. De olieleiding naar de voorrem loopt door de full-carbon vork met tapse balhoofdbuis, bekijk je de vork in vooraanzicht dan lijkt het alsof hij een beetje O-benen heeft. De bovenbuis van het frame is licht slooping en tussen de poten van de staande achtervork vind je een mannetje. Mét een nokje om een spatbord en/of een drager te monteren want de Atalaya gravelracer wil van alle markten thuis zijn. Je configureert deze fiets met racewielen om er een kilometervreter van te maken of met 650b MTB wielen om er vooral onverhard mee te stoeien. In het frame zijn alle gaten voorzien om de fiets met mechanische of elektronische derailleurs af te werken. De achterpatjes met uitschroefbare ogen voor de montage van spatborden zijn zo mooi dat je ze aan een ketting om je hals zou willen dragen als sieraad, de subtiel in het metaal geëtste logo’s passen perfect bij het tijdloze karakter van een titanium frame. Ook de liggende achtervork is een absoluut meesterstukje, de titanium zadelpen is dan weer een optie. (Standaard = alu.)

Schitterende kabelingang, heerlijke oogjes voor de montage van spatborden en/of dragers: de Guillem is af.

Het frame kost 1.999 euro, een complete fiets heb je vanaf 3.999 euro. Onze testfiets van 4.400 euro was aangekleed met een Shimano Ultegra aandrijving met 50/34 crankstel, 11-30 cassette en twee 140 mm remschijven waar de flat mount remklauwen hun werk kunnen op doen. De bracketlagers zitten in het frame. Troffen we verder aan op de testfiets: een stel DT Swiss P1800 Spline wielen met 37 mm brede WTB Riddler banden en voor de finale afwerking (zadel, stuurpen, stuur) spulletjes onder J. Guillem logo. Opmerkelijk: een recht stuur terwijl sturen met een beetje ‘flare’ (de stuuruiteinden lopen wat naar buiten) toch wel heel populair zijn geworden in gravelmiddens.

Meer travel dan sport

Het eerste wat me altijd weer opvalt als ik met een titanium fiets aan de slag ga, is het geluid. Wordt elk geluidje op een carbon fiets uitvergroot door de grote klankkasten (hoge carbon velgen, carbon buizen met grote buisdiameters), dan klinkt een titanium frame steeds zoals het er uitziet: geraffineerd en discreet. Niks schreeuwerigs, wel zo fijn. De zithouding op de Atalaya is een compromisje tussen sportief en comfortabel: niet te diep of te lang dus, maar ook niet te ‘opgevouwen’ kort of overdreven hoog. Prima om aan een flink tempo de kilometers weg te malen. Voor een fiets van 4.400 euro valt het gewicht van 9,65 kilo (zoals altijd zonder pedalen gewogen) tegen en dat laat zich ook in het rijgedrag voelen. Zeker off-road moet je in een opeenvolging van korte bochtjes (noem het ‘technisch terrein’, maar dan naar gravelnormen) wat meer moeite doen om de fiets in de juiste richting te loodsen en na de bocht moet je er een paar extra Watts tegenaan gooien om de fiets op tempo te krijgen. Omdat de P1800 wielen niet van de lichtste zijn en de 37 mm brede WTB Riddler banden veel grip koppelen aan een relatief hoge rolweerstand. Voor het technischere werk zou ik er zelf een stuur mét flare op zetten, kwestie van mezelf wat extra centimeters hefboom cadeau te doen om de fiets daarmee vlotter te laten sturen. Op de Shimano Ultegra aandrijving valt weinig of niks aan te merken, alleen zou ik voor twee keer 160 mm remschijven gaan mocht het mijn fiets zijn.

Die 140 mm schijf vooraan had er eentje van 160 mm mogen zijn. En een kras op de titanium zadelpen poets je er gemakkelijk uit.

Conclusie

Voorzien van alle ogen en nokken voor spatborden en bagagedragers, nodigen de rijkarakteristieken van de Atalaya meer uit tot een opbouw als gravel reisfiets dan als gravel performance fiets. Met de fiets volgepakt met bagage, lekker stabiel en comfortabel kilometers malen zonder je zorgen te moeten maken over de weg en het pad voor je: dat is volgens mij de beste ‘modus operandi’ om met de J. Guillem aan de slag te gaan. En gezien het tijdloze karakter van titanium zal je daar gegarandeerd jarenlang van kunnen genieten. Zijn prestaties op gravel het belangrijkste, dan zal je uit een carbon bak meer performance knijpen.

Alle fietsen van J.Guillem bekijk je op de site.

Outfit check

Shirt: Q36.5 Hybrid Que – Windvest: Q36.5 Vest L1 Essential Green Fluo – Lange broek: Q36.5 Winter Tights with insert – Helm: Smith Network – Bril: Rudy Project Defender – Sokken: Grinta! by MB Wear – Handschoenen: Castelli (oud model) – Schoenen: Specialized S-Works XC (niet meer in gamma)