Deel dit artikel:

100% Getest: Adris Le Vitesse

23/05/2025
Bart De Schampheleire
David Stockman

Hoewel ik toch al een tijdje in de fietsbranche mee loop, moet ik eerlijk bekennen dat ik van het merk Adris nog niet gehoord had toen de kersverse importeur Addict.cc me voorstelde om er eentje te testen. Op zo’n moment is mijn interesse meteen gewekt en dat interesseniveau zakte bepaald niet toen Le Vitesse voor mijn neus stond. Al dek ik de modelnaam wel af als mijn kinderen in de buurt zijn…

Mijn drie tieners zijn immers niet gezegend met een grote aanleg voor de Franse taal en dus wil ik hen met ‘Le’ Vitesse niet in de problemen brengen, net nu ze weten dat ‘Vitesse’ in het Frans vrouwelijk is. ‘La Vitesse’ dus. Bij Adris – in 2020 in Bretagne opgericht door twee koersende broers van amper achttien en twintig jaar oud waarna zo ongeveer heel de rest van de familie in het bedrijf stapte – hebben ze de gewoonte om hun fietsen een heel toepasselijke modelnaam te geven. Bij ‘Le Vitesse’ draait het om pure snelheid terwijl ‘Le Rouleur’ een comfortracer is en ‘Le Vadrouille’ een aluminium gravelbike.

(Lees verder onder de foto’s)

Vandaag is (enkel) rood

Terwijl ‘de grote merken’ (voor wat die term ook waard mag zijn, want wie of wat bepaalt dat een merk bij de ‘grote merken’ hoort?) de jongste jaren steeds grotere inspanningen leverden om de fietssegmenten terug meer in mekaar te laten overvloeien (‘One bike to rule them all’, je kent het riedeltje wel over de klimfietsen die ondertussen ook aerodynamisch en comfortabel zijn), is Le Vitesse op het oog alvast een wat oldschool aerofiets. Van voren bekeken is de Adris bijzonder rank, zijdelings vallen vooral de massieve framebuizen en de forse aero zadelpen op. De bracketpartij (met pressfit bracketlagers) is massief uitgevoerd, het achterwiel is diep in de zitbuis getrokken om daar maximaal beschermd te zitten voor de wind. Ook de staande en liggende achtervork ogen fors zodat het gewicht van 7,75 kilo voor een fiets in maat medium zonder pedalen beter meevalt dan wat je puur op basis van de looks zou verwachten. De vouw in de onderbuis, net achter de balhoofdbuis, is een mooi detail, net als de spacers onder de stuurpen die in een uitsparing in de bovenbuis draaien. Heel netjes allemaal, net zoals de dieprode lak met fijne spikkel die de Adris in het zonlicht feller doet schitteren dan alle sterren in de melkweg samen. Hou je van rood, dan is de Le Vitesse (of moet ik hier nu eigenlijk ‘Du Vitesse’ van maken? #verwarring) zeker je ding, jammer genoeg biedt Adris de fiets in deze afmontage enkel in deze kleur ‘Rouge Saphir’ aan. Wil je een ander kleurtje, dan zal je dus moeten uitkijken naar een Le Vitesse met Shimano Dura-Ace of 105. Sram of Campagnolo monteren de Fransen niet.

(Lees verder onder de foto’s)

Opgelet voor het gat

Dat je een bidonhouder op onderbuis en zitbuis kunt monteren is logisch voor een racefiets, slim is wel dat Adris op de onderbuis zowaar drie inserts met schroefdraad voorziet om de bidonhouder te plaatsen. Je hebt dus keuze uit een hoge of lage montage van de voorste bidonhouder, al is de lage montage enkel mogelijk als je geen bidonhouder op de zitbuis zet want anders raken de twee mekaar. In het rood komt Le Vitesse met een complete Shimano Ultegra onderdelengroep in een heel sportieve setup met een 52/36 crankstel, een 11-30 cassette en twee 140 mm remschijfjes. De Lun Road Series Disc Sixty carbon wielen met 60 mm hoge velgen, eigen naven, aero spaken en tubeless ready carbon velgen zetten Le Vitesses hang naar snelheid extra in de verf, de Vittoria Corsa Pro Tubeless skinwall bandjes komen in 26 mm, wat naar hedendaagse normen al aan de smalle kant is. Heb je van het wielenmerk Lun nog nooit gehoord, weet dan dat je deze wielsets op de site van fabrikant Winspace voor een kleine achthonderd dollar kunt kopen en ik kan je nu al verklappen dat je daarmee heel veel waar voor je geld in huis haalt. De stuur/stuurpen combo omschrijft Adris op de site als ‘AéroDesign Carbon’, in werkelijkheid is het eveneens een carbon item dat van bij Winspace komt. De afmetingen op een fiets in maat medium zijn opmerkelijk met een 105 mm stuurpen en een 41 cm breed stuur, al is het met de wulpse vormen van het stuur lastig om dat correct na te meten. De rechte zadelpen wordt met een interne wig vastgeklemd, het schroefje om de zaak vat te draaien zit aan de voorzijde van het driehoekje tussen zitbuis en bovenbuis. Opgelet: het gat in het frame waarlangs je dat schroefje bereikt is eerder klein zodat niet elke momentsleutel daar past. Vooraf even checken dus om lakschade bij het aandraaien van de zadelpen te voorkomen.

(Lees verder onder de foto’s)

Muziekje dabei

De testfiets in maat medium wordt met 20 mm spacers onder de stuurpen geleverd en die heb ik wel nodig, anders zou de zit vooraan te diep zijn voor mij en mijn 1,82 meter. Tegelijk hou ik mijn hart vast want spacers onder een stuurpen hebben nog nooit de voortrein van een fiets stijver gemaakt, maar op dat vlak ontgoochelt de Adris allerminst. Want Le Vitesse is stijf, heel stijf en dat niet alleen rond het balhoofd, ook de bracketstijfheid is indrukwekkend. Door de zwaar oversized buisvormen en de hoge velgen is de fiets wel een klankkast van jewelste, elke schakelactie, elk kraakje en piepje wordt flink uitvergroot. Nog een geluk dat het vrijwiel redelijk stil is, anders zou de fiets luider ratelen dan Phil Collins ooit op zijn snare drum kon rammen. Niet alleen het frame is trouwens stijf, ook de aero cockpit beweegt geen fractie van een millimeter als je al je vermogen (of kilo’s, kan ook) in de strijd gooit. Op het vlakke zit er een fameuze versnelling in Le Vitesse en kan je die snelheid ook heel gemakkelijk aanhouden. Met dank aan de aero framevormen, de stijfheid van de fiets en de lekker dicht op mekaar gestapelde twaalf versnellingen zodat je altijd jouw ideale cadans kunt aanhouden. Het oldschool aero karakter van Le Vitesse komt echter ook al snel naar boven want die massieve buisvormen, hoge velgen en relatief smalle banden zorgen voor een harde rit. Er is vooraan en achteraan ruimte genoeg, dus zou ik de 26 mm bandjes al snel vervangen door 28 of zelfs 30 mm exemplaren om daarmee het comfort aan boord van Le Vitesse op te krikken zonder dat de snelheid daaronder lijdt. Dat de fiets messcherp stuurt en daarmee bijna het label ‘nerveus’ verdient vind ik helemaal niet erg. Wel integendeel, ik hou wel van een bak die kwiek de hoek om wil. En voor een volbloed racefiets snap ik die twee zestig millimeter hoge velgen wel, in de polders maken ze de fiets echter een stuk nerveuzer en minder stabiel. Op een polderrit met veel wind moet ik echt mijn momenten kiezen om een hand van het stuur te halen om te eten of te drinken, anders is de kans reëel dat ik Gert Steegmans-gewijs de sloot in de Moeren word ingeblazen. Nog een geluk dat de cockpit me bij alle mogelijke handposities perfect in de hand ligt waardoor ik toch genoeg controle en vertrouwen behoud. Zit er op het vlakke een flinke loop in Le Vitesse en is de Franse machine een ideaal sprintwapen, dan voel je toch een beetje van die efficiëntie wegvloeien als de weg omhoog loopt.

(Lees verder onder de foto’s)

Conclusie

5.999 euro voor een carbon racefiets met carbon wielen, tubeless banden en een complete Shimano Ultegra groep is beslist een scherpe prijs, maar wie de Adris Le Vitesse overweegt moet wel goed weten waaraan hij begint. Wielertoeristen die de fiets omwille van de looks kopen en er lange toertochten mee willen rijden, zijn bij Le Vitesse aan het verkeerde adres. Le Vitesse is een directe, pure knalbak die prestaties belangrijker acht dan comfort. Ben je als amateurwielrenner op zoek naar een criteriumwapen dat elke schakelactie en elke versnelling van een auditieve oerknal vergezelt, dan moet je de Adris Le Vitesse beslist een kans geven. En begin dan maar al te zingen: “Allons enfant de la patrie-ie-euh, le jour de gloire est arrivé!”

Meer info vind je op de website van Adris.