Het kadert in een ruimere tendens. Het gaat er immers allemaal zo serieus aan toe in het wielertoeristenpeloton. Iedereen is zo gefocust, iedereen staat zo messcherp. Een fietsjaar zonder op stage te zijn geweest is bij voorbaat al mislukt. De Ronde van Vlaanderen wordt een ‘doel’, de Marmotte een ander ‘piekmoment’. En een zondags clubritje krijgt soms de allure van de finale van een Touretappe. Hoe hoger de gemiddeldes, hoe beter. De mentaliteit van sommige wielertoeristen is fors veranderd in tien jaar tijd. Zo macho. Ze vinden zich Apollo, ze voelen zich zo Rambo.
Een beetje macho zijn op de fiets geeft niks. Helemaal niet! Ik doe er eigenlijk ook aan mee. Investeren in je hobby is geenszins verboden! Rijden met het hipste en duurste materiaal is fun! Alleen, blijf je plaats kennen eens je op de weg komt. Een wielertoerist(e), hoe gesofistikeerd hij of zij ook voor de dag komt, is geen wielerprof. Sommigen wanen zich dat wel, wat leidt tot roekelozer (en dus ongewenst) fietsgedrag. Geniet van de zomermaanden en fiets proper!
(Frederik Backelandt, Grinta! 20, 2010)