Vergelijkingstest Mondraker Podium R vs Torpado Ribot S

Aangezien Mondraker en Torpado bij het grote publiek niet zo bekend zijn, misschien maar even beginnen met de beide merken voor te stellen. Mondraker werd in 2001 opgericht in het Spaanse Alicante en focuste zich aanvankelijk op downhillfietsen en alle trends die daar op volgden. Lees: freeride, all-mountain en alle mogelijke afgeleiden daarvan. Ondertussen verkoopt Mondraker zijn gamma van ruim zestig modellen mountainbikes in veertig landen en behoren tot dat aanbod een aantal interessante cross-country hardtails. Torpado is dan weer de mountainbiketak van de fietsfabrikant die zijn racefietsen onder het label ‘Fondriest’ aan de mountainbikende man en vrouw brengt. Onze landgenoot Roel Paulissen verdedigde een paar jaar de kleuren van Torpado en hielp mee aan de ontwikkeling van de top carbon mountainbikes van dit merk.

De Torpado Ribot S heeft een klassiek frame met een aparte kleurstelling, de Mondraker Podium R doet het met een opmerkelijk frame en een subtiel streepje geel.

Over kleuren en smaken

Zet je de twee testfietsen naast mekaar, dan proberen ze elk op hun manier om je voor zich te winnen. De Torpado heeft een eerder klassiek hardtail monocoque carbon mountainbikeframe met vloeiende vormen en het Ribot S frame met Boost inbouwbreedte weegt slechts 930 gram. De sterk slooping bovenbuis loopt bijna naadloos in de staande achtervork over, de carbon zadelpen wordt met een klassieke externe strop in de zitbuis geklemd en voor de doorvoer van de kabels door het frame ontwikkelde het slimme One Way X systeem waarmee vijf kabels en leidingen in het frame kunnen worden geïntegreerd. Dat schept dus mogelijkheden om met een voorderailleur (die kan op de ronde zitbuis gemonteerd worden) en een dropper post zadelpen te rijden. Het nogal schreeuwerige lakschema met oranje, lichtblauwe en paarse stickers past naar mijn gevoel niet echt bij het stijlvolle en vloeiende frame, al is kleur een zaak van persoonlijke smaak. Torpado getroostte zich wel de moeite om de kleuraccenten door te trekken in de merkeigen carbon onderdelen (zadelpen, stuurpen, stuur) en de WTB KOM-velgen die aan een stel DT Swiss 350 naven worden gekoppeld. In het vooronder zit een RockShox SID voorvork met lock-out bovenop het stuur en verder mixt Torpado een Sram Eagle XX 1×12 aandrijving met een set Shimano XT schijfremmen. Met nog een paar Continental XKing 2.2 banden er bij goed voor 10,30 kilogram (zonder pedalen) en een pittige 5.075 euro.

XO1 voor de Mondraker en XX1 voor de Torpado, allebei met een 32T kettingblad en een 10-50 cassette.

Extreem subtiel

Moet de Torpado het vooral van zijn gewaagde/schreeuwerige kleurstelling hebben (schrappen wat volgens u niet van toepassing is), dan heeft de Mondraker absoluut geen kleurenkermis nodig om alle hoofden te doen draaien. Slechts een heel subtiel streepje geel siert het Podium R frame dat er ook ongelakt al spectaculair uitziet. Met dank aan de dunne, bijna ‘lamel-achtige’ bovenbuis die vlak achter de balhoofdpartij naar beneden wordt geknikt en in één rechte streep doorloopt tot de achteras. Ook hier een klassieke zadelpenstrop, maar wel een geïntegreerde voorbouw waarbij de stuurpen een beetje in de balhoofdbuis verzonken zit. Niet uniek (ook Look heeft racefietsen en mountainbikes met een dergelijk systeem in het gamma), maar het ziet er wel heel apart uit. Mondraker heeft de stuurpen beschikbaar in 75, 90, 105 en 115 mm lengte en wie ondanks dat ruime aanbod nog niet perfect op de fiets zou zitten, kan nog altijd een klassieke stuurpen gebruiken. Aangezien de stuurpen ook als topkap van het balhoofdstel dienst doet, moet je je verstand er bij houden als je de voorkant van de fiets met spacers wil verhogen want als de vork al op lengte is gezaagd, zal dat ophogen van de voortrein niet meer mogelijk zijn. Net als bij de Torpado voorziet Mondraker het Podium R frame van interne goten voor het gebruik van een 2x aandrijving en is de kabelgeleiding voor een dropper post aanwezig. Vanaf de bracketschaal loopt de kabel naar de achterderailleur wel nog buitenlangs, onder de rechter liggende achtervork. De volledige aandrijving en reminstallie komt van bij Sram, al mixt Mondraker wel een XO1 achterderailleur met een GX shiftunit, de remmen zijn Level TLM’s met 160 mm remschijven voor en achter en het Truvativ Stylo crankstel heeft carbon traparmen. Om de Mavic Crossmax Elite wielen liggen Maxis Ikon banden, net als bij Torpado tref je op de Mondraker Podium R ook een carbon stuur, stuurpen en zadelpen aan. De vork is een Fox 32 Float met 100 mm veerweg en een lock-out onder het stuur. Dit pakket verandert voor 4.299 euro van eigenaar en hangt zonder pedalen een redelijk spectaculaire 9,15 kilogram aan de haak.

RockShox lockout bovenop het Torpado stuur, Fox lockout onder het stuurbij de Mondraker. Vooraan konden ze niet anders zijn…

Allround

Zo verschillend qua looks, zo verschillend in rijgedrag want vanaf de eerste meter gaan de twee kemphanen al elk hun richting uit. De Torpado is een heel neutrale fiets met een uitgebalanceerd rijwielgedeelte en een allround inzetbaarheid. De positie op de fiets is comfortabel genoeg om marathons of toertochten te rijden, maar is met de stuurpen meteen op het bovenste balhoofdlager sportief genoeg voor cross-country wedstrijdgebruik. In snelle afdalingen vindt de fiets een heel fijn evenwicht tussen wendbaarheid en stabiliteit en voel je de achterband eventjes op wandel gaan, dan kan je dat vanuit de heupen en hakken nog prima corrigeren. Sram XX1 Eagle maakt soms wat kabaal bij het schakelen onder belasting, maar de derailleur doet wel altijd plichtsbewust wat van hem gevraagd wordt. Waarom Torpado zo nodig een set Shimano XT-remmen moest inzetten is me een raadsel want ook Sram weet hoe je een degelijke mountainbikerem moet bouwen, maar de XT’s werken gelukkig ook prima. De RockShox SID presteert uitmuntend op kleine oneffenheden, alleen jammer dat de lock-out bovenop het stuur niet goed in de hand ligt en er gewoon lomp uitziet. De Torpado Ribot S is licht en stijf genoeg om een korte, nijdige helling op een grote versnelling naar boven te jakkeren en de tractie is prima, alleen de wielen voelen een tikkeltje zwaarder aan. De goede grip komt mede van de Continental banden die op harde ondergrond wel beduidend meer rolweerstand geven. Het comfort op de Torpado is voortreffelijk omdat de zithouding niet te extreem is en ook de schuimrubberen handvatten doen hun duit in het zakje.

Met veel grip naar boven en gecontroleerd naar beneden: de Torpado is een allround inzetbare fiets met een sportieve inborst.

Compromisloos

Heb je eerst met de Torpado gereden en die een ‘prima’ als algemene beoordeling gegeven, dan ben je het eerste kwartier aan het stuur van de Mondraker toch eventjes van je melk. Puur omdat de Podium R in alles extremer is dan de Ribot S. Met het brede stuur, de langere bovenbuis en de lagere balhoofdbuis zit je een stuk sportiever en gestrekter op de Mondraker en het beduidend bredere stuur zorgt dat je vanzelf in een aanvalshouding belandt. Bij de eerste trap op de pedalen voel je dat de Podium R een dikke kilo lichter is dan de Ribot S en het gemak waarmee je helling naar boven knalt is simpelweg hallucinant. Want terwijl je op de meeste mountainbikes wel fors kunt aanzetten, maar daarna halfweg de klim tandje per tandje op zoek moet naar een lichtere versnelling, kan je op de Podium R gewoon blijven gaan. Met dank aan de lichte wielen ook die het directe en soms zelfs wat nerveuze karakter van de fiets nog accentueren. Door de specifieke zithouding heb je meer gewicht op het voorwiel en daar moet je in afdalingen toch rekening mee houden. Extra ver naar achter hangen dus om op drops niet overkop te slaan en in snelle afdalingen met veel kleine oneffenheden moet je de nerveuzer gebouwde fiets strakker aan de teugels houden. Omdat het frame al licht, direct en nerveus is moet je niet al te lomp sturen want elke input op het brede stuur wordt ogenblikkelijk in een richtingverandering vertaald. De Fox 32 Float vork is de evenknie van de RockShox SID, maar is wel uitgerust met een ergonomisch betere lock-out die onder de linker stuurhelft er een stuk fraaier bij hangt. Het comfort op de Podium R is redelijk, al voelt de fiets toch vooral direct en nogal hard aan. Het Fi’zi:k Antares R7 zadel vind ik op een mountainbike geen goede keuze. Door de nogal ronde en smalle vorm van het zadeldek zak je met je zitbotten gemakkelijk een beetje ‘over’ het zadel met al snel een dood pietje als gevolg. De ronde zadelvorm helpt ook niet echt om je stabiel op de fiets te zetten. De Maxxis Ikon banden hebben op natte ondergrond minder grip dan de Conti’s van de Torpado, op droge en harde parcoursen is de rolweerstand wel lager.

Volgas klimmen en snoeihard naar beneden: de Mondraker Podium R kent de uitdrukking ‘rustig aan’ hoegenaamd niet.