Ik vreesde het vooraf al… Een blog tijdens de Transalp. Zou ik wel de nodige energie en frisheid hebben om eraan te beginnen, om überhaupt iets te bloggen? We zijn nog niet begonnen en het is al zover. Beste lezer, het enige wat ik nu wil doen is slapen. Gewoon slapen.
We hebben er een lange autorit opzitten, de grillen van de GPS kregen we er gratis bij; op de valreep haalden we onze rugnummers af in startdorp Mittenwald om daarna nog snel wat pasta naar binnen te spelen. Ik ben doodop en de Transalp moet nog beginnen. Het is Spanje-Frankrijk op de buis maar het interesseert me geen zier. Ik wil slapen.
Morgen is de eerste etappe, van Mittenwald naar Sölden. Meteen naar Oostenrijk dus met de Küthai, gekend van de Ötztaler, als voornaamste scherprechter. Een opwarmertje. Slechts 115 km lang en 2.500 hoogtemeters.
Ik zie het zitten. Alleen dat vroege startuur is er te veel aan: 8.30 uur. Het is het enige dat ik hààt aan de cyclo’s: dat vroege startuur. Ik ben een avondmens. Dat zullen we na de slotetappe in Arco, tijdens de afsluitende party van deze 10de Transalp, bewijzen. Daar wil mijn ploegmaat alvast ’top’ zijn…