Tag: ride-together

We naderen Ten Bosse. Ik heb het juiste wiel gekozen. Voor mij rijdt Johan Museeuw, de man die in 1998 de tegenstand kleineerde op deze helling en solo naar Meerbeke reed. We draaien links op, het tempo gaat omhoog. Met enkele stevige lendenrukken schuif ik naast mijn voorganger. Recht op de trappers nu, in geen tijd is er een klein gaatje. ‘Vijf meter’, roept Wuyts. “Nee, het zijn er tien!”. “Tien is meer dan vijf.”, voegt De Cauwer er fijntjes aan toe. “Hij is weg, José, hij is weg! De vogel is gaan vliegen.”.

Linksaf is het, voor het Centrum Ronde van Vlaanderen. Ik zie de retro Peugeot al staan terwijl ik rechts de parking opdraai. Wit met zwarte blokken, een rijdende finish-vlag. De toon is gezet. Retro is in, zie maar de laatste Grinta!. Allemaal goed en wel voor mij, zolang het maar gebeurt in combinatie met de nodige moderne techniek. De carbon fiets gaat uit de koffer en tegen de auto, een bekend tafereel onder fietsers. Banaan en peperkoek rechtsachter in het shirt, grijpklaar. Wat centen centraal achter, wegens niet nodig tijdens de rit zelf. Reservehandschoenen links achter. Het is niet al te warm en het regent. Mijn vingers krijgen al koud bij het vooruitzicht aan straks. Ik draag de redding links achter. Helm op het hoofd, bril idem. Ik heb enkel mijn overschoenen nog in de hand. Geen idee waarom juist.