Deel dit artikel:

Potvolkoffie

Blogbericht na de vijfde etappe van de Haute Route Pyrénées. Over koffie en fietsen.

Wat hebben fietsers in godsnaam met koffie? Waarom ben je als fietser ‘hip’ als je aan een espresso nipt, aan een latte macchiato lurkt of van een cappuccino proeft? In de nieuwe editie van Grinta! wierpen we de probleemstelling al op maar een bevredigend antwoord kregen we niet echt. “Ik vermoed dat alles te maken heeft met de cafeïne. It fires the engine, cafeïne vuurt de motor aan. En da’s nodig als je koerst.” Het zijn de woorden van Lee Shale, een gepassioneerde Brit die tijdens de Haute Route heerlijke koffie aan de man en vrouw brengt. Lee is gepassioneerd door fietsen én door koffie. En dus zag in 2011 zijn geesteskind het leven: Claud The Butler. “Mijn interesses vloeiden samen in Claud The Butler, een bedrijfje dat ik oprichtte samen met Helen (Frame, nvdr.) in Frome, een stadje in Zuidwest-Engeland. We zijn een soort reizend koffiehuis en serveren koffie en de beste gebakjes.” Koffie schenken doet Lee dus ook tijdens de Haute Route. Al drie weken is hij onderweg met zijn charmante Citroën H, een grijs vintage minibusje, tot de nok gevuld met koffiebonen van de beste soort.

“Het siert de organisatie van dit evenement dat ze aan een ‘kleintje’ als wij vroeg om de koffiecultuur naar de Haute Route te brengen. Ze hadden ook voor de meer evidente, commerciële weg kunnen kiezen en een deal kunnen maken met Illy, Costa, Nero of een ander megamerk”, bedenkt Lee. Voor de Haute Route zetten hij en Helen een partnership op met de Londense koffiebranderij Allpress Espresso. “De bonen werden speciaal voor ons in Londen geroosterd”, aldus Lee terwijl hij er ons een handvol van dat zwarte goud toont. Intussen is Alex, een piepjonge barista en al even wild van koffie als Lee, bezig met een espresso te serveren aan een Haute Route-fietser. Niet ‘zomaar serveren’ maar met het nodige vakmanschap, met zorg én met de nodige affectie. “Koffie maken is een kunst, zo denk ik erover”, glimlacht Alex. 

Voor we verder gaan over koffie, toch eerst even een woordje over de naam Claud The Butler. Geen kat, tenzij dan zij die helemaal into vintage tweewielers zijn, weet dat die verwijst naar een historisch figuur. “Claud Butler (1903-1978, nvdr.) was een framebouwer uit Londen en slaagde erin om van zijn eigen naam een merk te maken. Seriously, how cool is that? (Lacht) De fietsen van Claud Butler werden net zo prestigieus als de wagens van Rolls Royce dat werden in de auto-industrie. Maar na de Tweede Wereldoorlog kwijnde het merk weg en werd het overgenomen door andere, grotere spelers in de markt.” Lee zelf heeft evenwel geen Claud Butler in de garage staan. “Helaas niet. Misschien dat het er ooit nog van komt. Ooit had ik een oude Hetchins staan, al even wanted. Maar die deed ik helaas van de hand. Damned! Die tuigen zijn onbetaalbaar. Hier tijdens de Haute Route kom ik nauwelijks aan fietsen toe. Daar moet volgend jaar maar eens verandering in komen, misschien rij ik dan wel enkele etappes mee.”

Wie dacht dat Groot-Brittannië het land van de thee is, slaat volgens Lee en Alex de bal helemaal mis. “Bij ons serveren ze de beste koffie. Toen drie weken geleden mijn Haute Route-avontuur in Venetië startte, heb ik er in enkele cafés koffie besteld. Geen enkele kon me bekoren! The UK: that’s the place to be for coffee! En koffie is er helemaal ‘in’. Er is bijzondere interesse voor wat wij, de artisanale koffiemakers, doen. In Londen vind je tegenwoordig zelfs koffiesnobs. Je kan ze makkelijk herkennen: ze hebben een baard, rijden op een fixie en dragen een T-shirt met daarop ‘I’m a barista’. (Lacht)

Voor Lee zijn niet zozeer de regeltjes (vb. ‘Cappuccino drinken na 11 uur ‘s morgens is not done’) van het koffiedrinken aan de orde maar wel de beleving. “Ik ben geen chemicus of wetenschapper, ik pak het eerder intuïtief aan. Vergelijk het met fietsen mét en zonder een vermogens- en hartslagmeter. Is zo’n toestel altijd nodig? Nee, toch? Want mét al die cijfertjes zou je haast vergeten om écht met je fiets te rijden! Zo moet het ook zijn met de beleving van koffie… Genieten van het product, that’s what it’s all about.”

Net over die koffiebeleving of coffee experience kan Lee uren bevlogen vertellen. “Van de boon gaat het naar de tas en vervolgens naar de mond, de eindbestemming. Hoe korter de tijd tussen de eerste en de laatste halte, hoe beter de koffie smaakt en hoe intenser de beleving. Laat je tas vijf minuten onaangeroerd staan en je hebt maar de helft van de koffie van vijf minuten eerder.” Alex is niet alleen gefascineerd door de verhalen van zijn mentor, hij voegt er ook wat aan toe. “Weet je, de beste ideeën ontstaan bij het drinken van koffie. Dat leert ons ook de geschiedenis. De koffiehuizen van vroeger waren creatieve denktanken. Een drankje dat je creativiteit prikkelt, dat gegeven boeit me mateloos.”

Genoeg gebabbeld. Tijd om te beleven. Ik krijg een pot vol koffie geserveerd. Een espresso, een woord dat niet toevallig afkomstig is van het Italiaanse espressere, wat letterlijk uitdrukken betekent.

Het uitdrukken van passie. Passion in a cup.

 

 

 

 

  • foto-1-2.JPG
  • foto-2-2.JPG
  • foto-3-3.JPG
  • foto-4-4.JPG
  • foto-1-3.JPG
  • foto-2-3.JPG
  • foto-3-4.JPG
  • foto-4-5.JPG
  • foto-5-4.JPG

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE