Overwinteren in Calpe

Met de hedendaagse indoor trainers en bijhorende applicaties zijn wintertrainingen al lang niet meer de martelingen van weleer. Het grote voordeel bovendien is dat je weinig kleding vuil maakt en dat je fiets ook gespaard blijft. Maar laten die twee laatste zaken nu net iets zijn wat aan de Costa Blanca ook mogelijk is. En dus trok onze blogger Gilles naar Calpe voor een weekje vakantie en fietsplezier.

Al geruime tijd praatten fietsvriend Lorenz en ikzelf over een trip naar het Spaanse Calpe, maar veel verder dan praten kwamen we nooit. Tot we dit voorjaar onze agenda’s blokkeerden, vliegtickets boekten en ons verblijf bij B&B Casa Pedramala vastlegden. Een weekje weg van alle drukte en het Belgische weer dat midden november ongetwijfeld slechter zou zijn dan de omstandigheden aan de Costa Blanca. Perfect om te genieten van de fiets en de rust. En zolang Patrick Lefevere ons geen contract voorschotelt, zouden we dus fietsen, wat niet hetzelfde betekent als trainen.

Fiets huren bij Vuelta Turistica

De korte wandeling van aan de vertrekgate tot het vliegtuig lijkt wel een regendouche te zijn. En dus weten we dat het alleen maar beter kan worden. Onze eigen fietsen sleuren we niet mee. We reserveerden ruim op tijd twee Specialized Tarmac SL6 fietsen met Shimano Ultegra DI2 bij Jurgen Van Goolen, die samen met zijn echtgenote Inge Van den Broeck sinds 2015 Vuelta Turistica uitbaat. Bij Vuelta Turistica kan je terecht om fietsen te huren, maar evenzeer voor een volledig fietsarrangement. En voor nog veel meer, zo zal later blijken. De keuze om een fiets te huren was snel gemaakt. Doordat we op voorhand onze afmetingen hebben doorgestuurd, staan onze fietsen bij aankomst nagenoeg perfect afgesteld op ons te wachten. En de huurprijs is lager dan die van een fietstransport op het vliegtuig, zonder dat je je fiets twee keer half moet demonteren en met alle bijkomende risico’s op beschadiging. Bovendien is de Fiat 500 die we huren om ons ter plaatse en van de luchthaven van Alicante naar onze verblijfplaats te verplaatsen maar net groot genoeg om onze koffers in op te bergen.

Kortgekleed tussen de sinaasappels

In korte broek en korte mouwen stappen we op de fiets. Onder begeleiding van onze gastvrouw en gids Delphine klimmen we langs de kust via de plaatselijke Poggio naar het binnenland. Wat een heerlijk zicht op de Middellandse zee. En de boomgaarden vol sinaasappels, olijven en citroenen wakkeren het zomergevoel alleen maar aan. Ons eerste tochtje dient vooral om de benen te strekken na onze vliegreis, om te wennen aan de fietsen én aan het reliëf. Want Spaans vlak is allesbehalve Kempens vlak. Altijd gaat het hier wel op en af. Onze eerste – maar zeker niet laatste – koffiestop brengt ons bij Velosol, een bar in het dorpje Xalo, waar de voertaal tot onze verbazing Nederlands blijkt te zijn. Op het koertje hangt een megagrote spandoek van renner Tosh Van der Sande, die de regio ook als uitvalsbasis gebruikt voor zijn trainingen.

De wereld is klein

Onze gids Delphine komt zowel onderweg als op het terras regelmatig bekenden tegen. De wereld lijkt hier klein, de Vlaamse bezetting des te groter. Ik begin al die Vlamingen die uitwijken naar deze streek of er komen overwinteren meer en meer te begrijpen. Er hangt hier een constante vakantiestemming, het leven is veel gemoedelijker en het klimaat milder.

Spaanse hoffelijkheid

Bovendien zijn de Spaanse wegen goed. Er wordt constant wel ergens gewerkt, maar doorgaans is het asfalt hier zijdezacht. Daar komt nog bij dat de Spaanse automobilisten enorm hoffelijk zijn. Ze houden steeds anderhalve meter afstand en steken pas voorbij wanneer ze voldoende overzicht hebben. In het begin is het wel aanpassen dat er constant auto’s achter je blijven hangen, maar dat went snel. Een wereld van verschil met de gehaaste en gefrustreerde chauffeurs die je soms in België ziet.

Fietscafés en Kempens bier

Gelukkig zijn we niet enkel naar Calpe afgezakt om te trainen. Er zijn immers te veel goede restaurants en bars om ze zomaar te laten schieten. En wat dan gezegd van fietscafés. Wanneer we ons na de omgekeerde beklimming van de Col des Rates neervleien in Alcalali bij Musette Café, passeert plots een bekende. Dezelfde Tosh Van der Sande die we eerder nog op spandoek zagen. Zijn training is bittere ernst, hij heeft geen tijd om te stoppen. We zijn er niet jaloers op. Enkele dagen later geraken we op het terras van Meta Volante – alweer een fietscafé – aan de praat met Erwin. Terwijl waard Geoffrey, een West-Vlaming, ons bedient met cappuccino en een broodje tonijn, legt Erwin ons uit wat hij hier doet. Hij vertelt dat hij het grootste deel van het jaar in de regio vertoeft, en dat hij er hier zijn missie van gemaakt heeft om het Kempense Vlietbier te promoten. Thuis bij hem in Geel is de brouwer zijn buurman, vandaar dat Erwin zoveel moeite doet. Het was ons eerder al opgevallen dat het vrij kleinschalig gebrouwen bier hier in de streek op veel plaatsen verkrijgbaar is. Later zullen we met Erwin bij Vuelta Turistica aan de toog nog meer dan één zo’n exemplaar consumeren.

Regen in Calpe?

Tijdens een regenachtige ochtend in Casa Pedramala vertelt Delphine ons dat we eigenlijk net de slechtste periode van het jaar hebben uitgekozen wat de weersomstandigheden betreft. Het is tussen de zestien en de twintig graden overdag met af en toe regen. Maar in tegenstelling tot in België, duurt het miezerweer hier nooit een ganse dag. En dus passen we onze planning aan naargelang de weersvoorspellingen. De ene dag rijden we in de voormiddag, de dag nadien in de namiddag. Enkel op onze laatste dag is het venster waartussen we droog kunnen rijden te klein. Toch maar regenkledij aan om afscheid te nemen van deze wondermooie streek. Met de waarschuwing dat de wegen bij de zeldzame regenval glad kunnen zijn, trekken we er nog op uit voor een afscheidstournee van zo’n 80 kilometer, alvorens een laatste keer een cappuccino te drinken bij Vuelta Turistica, waar we zonder schroom onze vuile huurfietsen na een week terug inleveren. Een week waarin we op en naast de fiets veel interessante mensen en gelijkgestemde zielen leerden kennen. Al trokken we met z’n tweeën de gemiddelde leeftijd van de overwinteraars wel wat naar beneden. Sowieso dat ze ons hier nog terug zien!

www.casapedramala.com

www.vuelta-turistica.com