Lapierre Xelius SL3

In zijn tienjarig bestaan is de Lapierre Xelius uitgegroeid tot een waar icoon, een fiets die door zijn uniek design herkend en geliefd wordt in het beroepspeloton. Voor zijn derde generatie kreeg de Xelius een grondige make-over. Grinta! trok naar de zuidfranse zon (nou ja) om op de cols rond Vence (Nice) de Lapierre Xelius SL3 aan een eerste kennismaking te onderwerpen.

Competitie heeft steeds in het DNA van Lapierre gezeten, dat was zo 75 jaar geleden en die lijn wordt – getuige deze Xelius SL3 – anno 2021 gewoon doorgetrokken. De Xelius is de keuze van het World Tour Team Groupama-FDJ. Het is een allrounder waar niet enkel klimmers als Thibaut Pinot, Rudy Molard of David Gaudu de cols van de Ronde mee bedwingen maar waar ook Stefan Küng of Arnaud Démare ritten of sprints mee winnen. Xelius is de naam die meer dan tien jaar van innovatie en ontwikkeling van Lapierre samenbrengt. Het was en is nog steeds een extreem veelzijdige fiets die rechtstreeks aan prestaties wordt gekoppeld. De derde generatie Xelius behoudt deze filosofie, het blijft de meest veelzijdige fiets in het gamma maar zijn karakter werd agressiever, lichter en krachtiger.

Frame

Lapierre maakt voor haar Xelius reeds sinds 2010 gebruik van unidirectioneel carbon. Dat moet niet meteen als een verrassing klinken. Voor de Xelius SL3 zijn de Fransmannen echter nog een stapje verder gegaan. De nieuwe carbontechnologie krijgt voortaan de naam UD SLI mee: Uni Directional Super Light Innovation. Het is de hoogste en duurste vorm van carbonvezels en verwerking binnen Lapierre.

Door een betere compressietechniek van de carbonvezels (voor de experts: Torayca IM T800/HM M40J, VHM YS60 en T1000) in de mal worden deze meer homogeen samengedrukt. Daardoor moet er minder resin gebruikt worden wat een positieve invloed heeft op het gewicht. Lapierre biedt drie verschillende lay-ups aan, waarvan er twee voorbehouden zijn voor de frames van de profrenners. Zo is er bij de Team lay-up zowel een ‘light’ als een ‘stiff’ versie. De commerciële modellen komen op de markt met de Standard lay-up. Niet getreurd, ook die lay-up presteert simpelweg schitterend.

Over die verschillende lay-ups trekken we Rudy Molard aan de mouw. In de prototype- en testingfase ging hij aan de slag met het stiff frame, een lay-up waar Stefan Küng helemaal mee opgetogen was. Als klimmer vond Rudy dat frame echter te stijf en dus gingen de ingenieurs aan de slag om een minder stijve lay-up te maken. Je zou denken dat elke profrenner gebaat is bij een stijver frame. Dat bleek toch niet het geval te zijn. Daarom heeft Lapierre verschillende lay-ups met een verschillende stijfheid ontworpen. 

Vergeleken met de vorige versie, de Xelius SL2, is het frame met de ‘stiff lay-up’ 5% minder stijf rond het bottom bracket. Dat leidt tot een fiets die sneller reageert en agressiever in de klim gaat, net wat Rudy zocht. Het standaard frame is in vergelijking met het ‘stiff-frame’ dan weer stijver rond het balhoofd en het bottom bracket. De SL3 ‘light’ is 5% minder stijf rond balhoofd en bottom bracket in vergelijking met de SL3 ‘stiff’. En zo is er dus niet enkel een gewichtsverschil tussen de verschillende lay-ups maar ook een verschil in stijfheid. Het is geneuzel met procentjes en grammen maar wat we meteen kunnen verklappen: we reden zowel met het teamframe als met het standaard frame en die paar procentjes en grammetjes vertalen zich op de baan wel degelijk in een ander rijgevoel. Sterker zelfs, het frame met de standard lay-up bleek veel beter te passen bij onze rijstijl dan het veeleisende teamframe.

Het Powerbox design staat nog steeds centraal in de ontwikkeling van het frame, krachtoverbrenging is daarbij prioritair. De onderbuis werd breder en scherper, het balhoofd heeft nu 1,5″ lagers, de zone rond het bottom bracket werd nog massiever en bredere, asymmetrische liggende achtervorken zijn de voornaamste kenmerken van het nieuwe Powerbox design.

Concrete gewichten, wil je weten? Het lichtste frame (Team met light lay-up) weegt 725 gram, de bijhorende vork 325 gram. Het frame met standaard lay-up is met 845 gram ook niet meteen obese te noemen. Als dat toch niet verkrijgbaar is, waarom zet je er dan een boompje over op, horen we je denken. Wel, er komt een Limited Edition aan en ja, die maakt gebruik van de Team lay-up.

De Xelius SL3 is geen aero-bike, daarvoor heeft Lapierre de Aircode in het aanbod. Toch bleek tijdens testen in de windtunnel dat ook een veelzijdige fiets wel degelijk baat heeft bij meer aerodynamische vormen. Daarom werden alle kabels helemaal geïntegreerd, werd er aan het design van vork en balhoofd gewerkt, werd het frame compacter met een meer sloping bovenbuis en werden onderbuis en zadelpenbuis aangepakt. Het resultaat is een bike die gemiddeld 8,5% meer aërodynamisch is dan de vorige versie en dat onder alle windhoeken en bij geteste snelheden van 40, 50 en 60 km/u. Tegenwoordig worden wedstrijden gewonnen of een aanval gelanceerd in de afdaling. Op de Xelius SL3 neemt het verschil in watt toe, naarmate de snelheid stijgt. Zeven watt verschil met de SL2 aan 40 km/u wordt zo maar liefst 22 watts aan 60 km/u.

Wat de Xelius SL3 verder bijzonder maakt is de manier waarop de staande achtervorken aan de bovenbuis bevestigd zijn. Deze 3D Tubular techniek laat de zadelpenbuis vrij bewegen en verbindt rechtstreeks de achtervorken aan de bovenbuis. Het voordeel is drieledig. 3D Tubular verdeelt trillingen beter overheen de hele zone tussen zadelpen en stuur. Doordat de zadelpenbuis vrij staat, is er meer flexibiliteit en dus comfort voorzien. En tenslotte moet er minder carbon gebruikt worden in een zone die weinig belast wordt, wat dan weer zijn invloed heeft op het gewicht.

Tot slot noteren we dat er banden tot 32 millimeter gemonteerd kunnen worden. De zadelpen heeft een diameter van 27,2 millimeter. Lapierre kiest met het oog op gewichtsbesparing voor een press fit bottom bracket. De plaatsing van zowel Di2-batterij als bidonhouder zijn laag gehouden om zo voor een laag zwaartepunt te zorgen (Gravity Logic Project)

Geometrie

De geometrie van de nieuwe Xelius SL3 is gebaseerd op de geometrie van de Aircode DRS. Dat betekent een compact en sterk voorwaarts gedreven geometrie en een laag zwaartepunt. De bovenbuis werd korter, de reach langer. De bovenbuis is nu meer sloping in vergelijking met de vorige Xelius-modellen. 

Modellen

De Xelius SL komt in zes modellen en er zijn twee losse frames verkrijgbaar.

Instapper is de Xelius SL 5.0 die met een Shimano 105 groep en Lapierre Road aluminium wielen op de markt komt voor €2799.

De Xelius SL 6.0 wisselt van eigenaar voor €3299 en is voorzien van een Shimano Ultegra-groep en DT Swiss E1800-wielen.

Van de SL 7.0 komen er twee verschillende kleuren. De 7.0 kost je €4399 maar in ruil daarvoor krijg je wel een Ultegra Di2-groep en dezelfde DT Swiss wielen als de 6.0. Vanaf de 7.0 worden stuur, stuurpen en zadelpen eveneens uit carbon. 

Nog een stap hoger brengt ons bij de Xelius SL 8.0. waarbij de Ultegra Di2 behouden blijft maar de DT Swiss-wielen worden vervangen door carbon exemplaren van eigen makelij. De 8.0 kost €7399.

Bijna topmodel, de Xelius SL 9.0 doet het met een Shimano Dura Ace Di2 en dezelfde carbonwielen. Dit pareltje wordt de jouwe voor €7399. Naar aanleiding van de 75-ste verjaardag van Lapierre volgt er nog een 75th Anniversary Edition, maar daarover lees je binnenkort meer. Tipje van de sluier: we hebben hem getest, fantastische fiets.

Tot slot zijn er twee losse frames beschikbaar in de Team lay-up. Het frame komt in een prachtige lak van de 9.0 of eentje in de Groupama-FDJ kleuren. Bij het frame krijg je twee 27,2 mm carbon zadelpennen (eentje met en een zonder offset), een stuurpen, een carbon stuur en een steun voor je GPS. Kostprijs €3999.

Test: Lapierre Xelius SL 9.0

Een ongeduldige taxichauffeur maar toch voornamelijk een wachtend vliegtuig maakten dat onze testtijd op de Lapierre Xelius SL 9.0 eerder beperkt was. In die beperkte tijd werd er ons wel een col van formaat voor de wielen geschoven. Voor wie de streek een beetje kent, we reden van Vence richting Carros om vervolgens over Bouyon, Le Clot du Martel en Coursegoules naar de Col de Vence te klauteren. De afdaling van de Col de Vence was een bijzonder snelle uitsmijter.

De ochtend kondigt zicht met temperaturen tegen het vriespunt koud aan, maar de zon schijnt en de besneeuwde bergtoppen van wintersportoord Isola 2000 zorgen voor een betoverend mooi panorama. En wat meer is, met de Xelius SL 9.0 zitten we op een onversneden topfiets.

De Xelius SL 9.0 wordt de baan opgestuurd met niets minder dan toponderdelen. De volledige Shimano Dura Ace Di2 12-speed groep, voorzien van een 52-36 crankstel en een 11-30 cassette. Dit is een fiets die je zomaar voor wedstrijdgebruik kan inzetten. De verhouding tussen tandwiel en cassette klopt in dat opzicht helemaal, zowel klimmers als rouleurs moeten hier hun gading in vinden. Remmen doe je eveneens dankzij Dura Ace die vooraan een rotor van 160 millimeter voorzien, achteraan moet 140 millimeter volstaan. De eigen Lapierre carbonwielen zijn licht en stijf, daaromheen liggen 25 millimeter brede Continental GP5000 S tubeless banden. De hele cockpit en zadelpen zijn van eigen makelij carbon.

Onze eerste kilometers zijn licht heuvelachtig maar veelal in dalende lijn. Het valt meteen op hoe snel en vinnig deze Xelius SL9 reageert. Splijtende versnellingen zijn een fluitje van een cent, je duwt even stevig door op de pedalen en de fiets schiet vooruit. Eenmaal op snelheid blijft deze snelheid ook mooi behouden. Tegelijkertijd wordt het nergens oncomfortabel of te veeleisend. Trillingen worden netjes gedempt en de geometrie zorgt voor een wonderbaarlijk werkende mix tussen comfort en sportiviteit. Ondanks het feit dat je op een onversneden racebak zit waarbij je, zeker met de handen in de beugels behoorlijk diep zit, toch wordt het nergens vervelend oncomfortabel. Dat maakt ook dat het stuurgedrag snel, nauwkeurig en niet nerveus verloopt. Zowel in lang doorlopende bochten als in korte zigzag combinaties blijft de Xelius SL 9.0 een baken van voorspelbaar vertrouwen. Vinnig en speels, zonder nerveus te worden. 

In de klim botsen we enkel op onze eigen fysische beperkingen, die coronakilo’s raken maar moeilijk verteerd. Lekker licht bolt de Xelius SL 9.0 de Col de Vence op. Uiteraard gaat schakelen snel en soepel, de stappen tussen de verschillende kransjes op de cassette zijn prima op elkaar afgesteld. Nergens heb je het gevoel dat er veel energie verloren gaat. De Lapierre carbonwielen dragen daar zeker hun steentje toe bij. Ondertussen schijnt de zon. Het lakwerk op deze 9.0 wordt er nog mooier door.

Als kers op de taart krijgen we de snelle afdaling van de Col de Vence terug tot in het centrum van Vence voor de wielen geschoven. Het gaat loeihard. De Lapierre Xelius SL 9.0 stuurt stijf en direct en is niet meteen van de wijs te brengen wanneer het wegdek wat ruwer wordt. En of je nu zachtes moet bijremmen of hard in de ankers moet voor de volgende haarspeldbocht, zowel remmen als fiets kwijten zich voortreffelijk van hun taak.

De Lapierre Xelius SL 9.0 is een snelle, efficiënte en goed uitgebalanceerde fiets. Hij is levendig en vinnig zonder nerveus te worden. Het comfortniveau is voor dergelijke fiets behoorlijk te noemen. Het is een prima keuze voor zowel ambitieuze renners als voor gedreven liefhebbers. En als je kijkt wat je in ruil krijgt, nog behoorlijk scherp geprijsd ook.