Groots plezier op kleine wieltjes: op de vouwfiets van Berlijn naar Boedapest

Tja, hoe komt een mens er bij om van Berlijn naar Boedapest te fietsen? Goeie vraag. Net zoals vorig jaar begon het allemaal met wat steden roepen, liet ik me alweer meeslepen in mijn enthousiasme en bleven de namen van steden maar komen. Bratislava! Berlijn! Boedapest! Waarom ook niet? Vijf landen, vijf hoofdsteden: sounds like a plan…

Wil je van Berlijn naar Boedapest fietsen, dan moet je uiteraard eerst in Berlijn geraken. Het vliegtuig doorstreepten we al snel als mogelijk vervoermiddel wegens te veel gedoe en te duur, de nachttrein Brussel-Berlijn tsjoekt niet meer en dus werd het ‘FlixBus to the rescue’. Voor amper 58 euro bracht de bus ons naar Berlijn en aangezien die ’s nachts reed spaarden we al meteen een overnachting uit: tel uit de winst!

Berlijn – Dresden (2 etappes, 234 km)

Na drie dagen Berlijn begonnen we aan de fietsreis en in de eerste twee dagen wilden we via Lübenau in Dresden geraken. Wegrijden uit Berlijn kostte ons niet meer dan drie bochten, twee stoplichten en één brug waarna we aan onze avontuurlijke roetsjbaan met veel gravelroads, zandpaden door het bos en een stukje verboden militair domein konden beginnen. Ik zou dringend eens een cursus ‘fietsroutes bouwen voor gevorderden’ moeten volgen, maar ach, een beetje verloren rijden hoort bij het avontuur, nietwaar? Vooraleer koers te zetten naar Tsjechië besloten we even in Dresden te blijven plakken.

Dresden – Praag (2 etappes, 240 km)

Van Dresden naar Praag volgden we de zogeheten ‘Elberadweg’, een fietspad dat constant langs de oevers van de Elbe loopt. Na de eerste twee dolle dagen op de fiets kwam het biljartvlakke asfalt als een verademing. Aanvankelijk waren we van plan om tot Bad Schandau te fietsen en daar de trein te nemen, maar het zonnetje scheen en de beentjes draaiden soepel zodat we helemaal tot onze eerste stop in Usta nad Labem fietsen. Net op tijd om de Rode Duivels te zien winnen van Brazilië, yes!

Voor de volgende dag stond vanuit Usti na Labem een rit van vijftig tot zestig kilometer op het programma, we hadden de voorbije dagen immers al drie keer op rij een rit van minstens honderd kilometer weg getrapt. Maar Ann verbaasde mij opnieuw, deze keer met de melding dat we op fietsdag vier Praag wel zouden halen en we slaagden nog in ons opzet ook! Na 134 kilometer, een beetje sightseeing met onze Tsjechische vriend Ivo en verschillende pittige kasseihellingen bereikten we ‘tussen ons kader geplooid’ (al is dat lastig met een vouwfiets) ons hotel in Praag. De volgende ochtend bleven we lekker lang in bed om daarna langs de klassieke Praag-toeristenplekjes te dwalen.

Praag – Wenen (5 etappes, 320 km)

Met onze spiertjes boordevol energie waren we helemaal klaar voor het stuk van Praag naar Wenen, het enige waar we bij het buitenrijden van Praag moesten in slagen was de Prague Vienna Greenways vinden. Wat dus minder evident was dan verhoopt. Tot overmaat van ramp merkte ik na vijf kilometer dat het onderdeel dat het achterspatbord en de rem op zijn plaats houdt ontbrak en ik moest twee kilometer te voet terug om het kleine onding te vinden. Waarna we de hele zaak met spanriempjes aan mekaar bevestigden en wijselijk besloten om een vakman de nodige herstellingen te laten uitvoeren. En als je op zo’n ochtend ook nog eens in een verse hondendrol stapt, dan is de lol eventjes ver weg.

Door het mechanisch probleem en de extra kilometers die we daardoor moesten maken, verloren we die ochtend in Praag flink wat tijd. Zodat we na 85 kilometer (en met nog dertig kilometer te gaan) een taxi namen om in Tabor te geraken. Wel handig, zo twee plooifietsjes want die passen altijd in de koffer van een auto. Omdat ‘van de nood een deugd maken’ één van onze specialiteiten is, gebruikten we de vrijgekomen tijd om ’s avonds lekker te dineren op het terras van een restaurant. De volgende ochtend bleven we onze filosofie trouw toen we nog maar eens te lang een verkeerd pad volgden, flink van de route afdwaalden en moesten schuilen voor zware regenbuien. Tja, niks aan te doen, dan nemen wij gewoon de bus.

Omdat we de voorbije dagen meer verloren gereden waren dan ons lief was, besloten we voor de rest van de reis meer aandacht te besteden aan het roadbook. En dat werkte zowaar want de volgende dagen konden we bijna probleemloos de rest van de Prague Vienna Greenways volgen. Met veel heuvels, een paar steile klimmen, veel bospaden, wijngaarden waar je wijn kunt proeven en een gigantisch marihuana-veld beslist een boeiende route.

Wenen – Boedapest (4 etappes, 333 km)

Voor we de trip aanvatten kochten we een degelijke reisgids om ons van Wenen naar Boedapest te loodsen. Twee keer raden wat we thuis vergaten toen we naar Berlijn vertrokken: juist, de reisgids Wenen – Boedapest die we in Wenen dan nog maar eens kochten. En nog goed dat we er ons geld voor een tweede keer aan besteedden want het boekwerk was bijzonder handig om de laatste vier dagen op de fiets voor te bereiden. Altijd goed om te weten waar je de veerboot moet nemen, waar de zware stukken zich bevinden en hoe lang die zware stroken duren, bijvoorbeeld…

Van Wenen naar Bratislava fietsten we een pak minder kilometers dan voorzien langs de Danube. Desondanks was het een vrij gemakkelijke rit. In Bratislava namen we een snipperdagje met een late brunch, een paar cocktails en een licht avondmaal in het schitterende oude stadscentrum. Noem het ‘carbo loading’ of simpelweg ‘van het leven genieten’. Tip trouwens voor iedereen die een citytrip naar Wenen plant: neem ook even de trein naar Bratislava, ook al is het maar voor een bezoekje van één dag. De stad is het meer dan waard.

Het traject van Bratislava tot Komarno liep op over het beste asfalt dat je in het Westelijk halfrond kunt vinden, op twintig kilometer na dan. Die twintig kilometer in kwestie moesten we onze vouwfietsen met hun kleine wieltjes door vijf centimeter dik, los gravel zien te sturen. En da’s geen kattenpis, al weet ik niet hoe dat in het Slovaaks klinkt. Onze laatste stop voor Boedapest was Esztergom, ook bekend als het Rome van Hongarije, omwille van de mooie basiliek die boven de stad uit torent. We maakten er een wedstrijd van om als eerste de basiliek te spotten en … (tromgeroffel): ik won!

Tijdens onze laatste etappe was er ruimschoots de tijd om na te denken. Het verbaasde ons hoe vlot de hele trip verlopen was, twee minderen dagen uitgezonderd. We namen twee ferries om de Danube over te steken en na 85 kilometer arriveerden we in Boedapest waar we als welkomstgeschenk een flinke regenbui over ons heen kregen. Al beweren sommigen dat de regendruppels eigenlijk tranen van Kindje Jezus waren omdat onze trip ten einde was. Het zou zomaar kunnen kloppen…

De laatste twee dagen van onze zomervakantie benutten we om Boedapest te verkennen, inclusief de populaire baden. We keken niet op een calorietje meer of minder met pannenkoeken en gepocheerde eitjes als ontbijt, Mexicaans eten, bier en cocktails. We waren uiteindelijk wel van Berlijn naar Boedapest gefietst op Brompton vouwfietsen, dus die beloning hadden we meer dan dik verdiend.

Brussel – thuis. (1 etappe, 79 km)

Los van de geboekte overnachtingen en de drie wedstrijden van de Rode Duivels hadden we eigenlijk slechts één belangrijke afspraak in onze reisagenda staan: de terugvlucht van Boedapest naar Brussel. Eens terug in Zaventem klapten we onze Bromptons open voor de laatste 79 kilometer naar huis, als afsluiter van een 1.289 kilometer lange fietsreis die ons door zes landen (Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk, Slovakije, Hongarije en België) en hun zes hoofdsteden (Berlijn, Praag, Wenen, Bratislava, Boedapest en Brussel) leidde. Omdat je ook op kleine wieltjes grote avonturen kan beleven…

Meer avonturen van Sid Frisjes op de Brompton lees je op de website Small Wheels Big Adventures.