Grinta! X-Mass Ride aka X-Mist Ride

X-Mist Ride waar je (terug) honger van krijgt

Afgezien heb ik. De voorafgaandelijke hapjes waren niet erg zwaar al liet de kwantiteit toch al sporen na. De soep was lekker, dat smaakte. Het hoofdgerecht dat nadien kwam was niet zo pittig, het bleef echter wel aan de ribben kleven. Het dessert kon er ternauwernood nog bijgeduwd worden. Kortom, toen ik na twee dagen vreten aankwam bij het Centrum Ronde van Vlaanderen, kon ik geen koffiekoek meer zien. Die lagen er nochtans talrijk, en in normale omstandigheden zou ik nooit overwegen te passen voor wat zoetigheid en een kopje Coureur Espresso. Nu wel. Ik neem wel nog een gelletje mee, voor mocht de kalkoen en gourmet niet volstaan om deze rit te rijden. Tenslotte heb ik het grijze decemberweer niet echt veel getrotseerd op de fiets. De benen zijn een vraagteken. Honger om buiten te fietsen, die is er alvast wel.

Fifty shades

Bij de start van de Warmste Week, een weekje voor de rit, lieten de inschrijvingen nog een beetje op zich wachten. Fietsers wachten graag even af hoe koud het wordt op tweede kerstdag ,lijkt het. Het was echter al snel duidelijk: het werd een even grijze kerstdag, net als alle andere decemberdagen. Meer nog, de tiende X-Mass Ride kon je gerust omdopen tot X-Mist Ride. Vijftig tinten grijs. Je zag geen hand voor ogen, laat staan dat de rondingen van het landschap te bespeuren waren onderweg. Als een motard de hoek omdraaide zag je hem verdwijnen in een grijs gordijn. ‘Zeg, doen jullie deze tocht echt al 55 jaar?’, vraagt een nieuwgierige fietser verwijzend naar de speech van Frederik. ‘Je mag niet alles serieus nemen.’, lach ik. Het is tien jaar na de eerste editie van deze winterklassieker, en tegelijk de achtste editie. Om een niet onbekend klein beestje, werd het tussendoor twee keer afgelast.

Voorgerecht

De postbodes zijn deze dagen erg actief met het leveren van pakketten. We gaan met onze lange sliert van tachtig mensen omzichtig te werk als er weer eentje rechts van de weg staat. Focus op die deur. Het is alsof Remco met ons meerijdt. Keer op keer gaat het goed. Ik ontwaar door de mist een stukje Zwalmstreek, en maak me sterk dat we ook dicht bij Zottegem passeren. We nemen wat hoogtemeters mee. Langs de kant van de weg staan enkele hertjes. ‘Kijk, die hebben de kerstperiode vooralsnog overleefd’. Ik vraag hier en daar eens naar het fietshoogtepunt van 2024. Mooi hoe je dan allerlei verschillende events en trips ziet langskomen. In ons kerstpeloton rijden ook alweer enkele nieuwe organisaties rond. Zo is er in Beernem een Rebound event (100 of 200 mijl!) door Cycling Team Toeristiek, en zal in mijn ‘hometown’ Evergem de eerste editie van GaultVelo doorgaan in 2025. Willy maakt een comeback na zijn nare val en Luc heeft bergop een schakelprobleempje. Te vergeven, in de polders moet er niet geklommen worden.

Soep zonder ballekes

Ondertussen schat ik mijn benen een beetje in. Ze voelen goed aan en de hartslag is bijzonder laag. Wat dat ook moge betekenen? Een overlaste maag, ziektekiemen, recuperatietempo of nakende hoogvorm? We houden halt bij Rijwielen Fides, in Bever is dat. Een ruime fietswinkel die wat weg heeft van een kleine snoepwinkel. De hapjes hebben we gehad: glooiende wegen en stiekem al wat hoogtemeters. Bij Fides krijgen we soep voorgeschoteld. Warme soep. Met brood. Zonder ballekes. Ik neem toch een kopje, al heb ik tot hiertoe het gevoel dat de kalkoen ruimschoots zal volstaan om het ritje te voltooien. De dopingcontrole, zoals aangekondigd op de deur van het toilet, houdt wel enkele gevaren in. Best te betreden met helm, ondervind ik aan den lijve, want het deurtje is gemaakt voor de allerkleinsten onder ons.

De hoofdschotel

Na de pauze, op weg naar het hoofdgerecht van de dag, zie ik de gekste verlichting op de fiets. Kerstlichtjes rond een stuur gedraaid. In de mist komt het even verder bijna tot een kop-staartaanrijding. Al had dat vooral te maken met een onverwacht accordeon moment in de groep. We noteren jammer genoeg ook één valpartij in de bocht, hopelijk zonder erg daags nadien wanneer meneer op skivakantie vertrekt. Onheil, en dan moeten we nog naar de bewuste afdaling waar van Aert zijn voorjaar 2024 in rook zag opgaan. Dat passeert gelukkig zonder erg. Godzijdank werd de Kanarieberg uit onze route geschrapt.

Van het landschap heb ik vandaag weinig gezien, fotograaf David die zich verstopte in de kerststal zag ik evenmin. De hoofdschotel van de dag, de Nieuwe Kruisberg, probeer ik snel naar binnen te werken. De hartslag stijgt, het calorieverbruik evenredig. De benen laten even weten wat ze ervan denken, met dezelfde boodschap als de maag deze ochtend. ‘Niet overdrijven, kerel.’. We fietsen verder tussen Paterberg en Koppenberg, en langs de Oude Kwaremont. Niet erover. Dat bewaren we allemaal voor het voorjaar 2025. De enige Kwaremont die wordt overwonnen is die van ’t vat na de rit. Nu houden we het bij de laatste tien kilometer van de Ronde. Die heb ik alvast in de benen. Voor de hellingen is er nog tijd. Het hoofdgerecht viel me ook vandaag niet tegen, ik geraak getraind in die menu’s met veel gangen.

Toetje

De honderd kilometer zijn verteerd, de kalkoen ook weer wat meer. Het gelletje is nog intact. De bidon werd amper aangeraakt. Eureka, zelfs de sandwiches bij aankomst wekken nu wel mijn interesse. Sandwich en koffie, lekker! Ik heb zelfs een beetje honger. Honger in buiten fietsen, en honger in het voorjaar. En honger… is altijd de beste kok.

Ondertussen wordt er bij gebrek aan een onschuldige kinderhand, tombolanummers gesprokkeld bij volwassen omstaanders bij de bar. Mocht u zich afvragen waarom de tombola gewonnen werd door nummers 1, 13, 51 en 69… Daar heb je het antwoord.

Ook in de prijzenpot: nummer 26, 12 en 25. Want 26 december 2025 is er gewoon een nieuwe editie van de X-Mass Ride. De zesenvijftigste alweer. Tot dan!