Getest: DT Swiss ERC 1100 Dicut wielen

Een kleine twee weken terug presenteerde DT Swiss in thuisbasis Biel/Bienne de nieuwste paradepaardjes van zijn wielen-line-up, ERC 1100 Dicut genaamd. Een allround wielenset die volgens de Zwitsers uitblinkt op aerodynamisch vlak en mede daardoor een formidabel stuurgedrag heeft, en die ook nog eens uiterst efficiënt is. Grinta! deed er een eerste impressie mee op.

‘Endurance riding’ is de nieuwe trend in het racefietsen, zo begonnen ze bij DT Swiss met de presentatie. Lange dagen maken met vrienden, overal, altijd. Genieten van de vrijheid, maar ook van een beetje afzien, onderweg zijn, nieuwe ervaringen opdoen.
Heerlijk natuurlijk, om met een beetje storytelling te beginnen, je krijgt het er meteen warm van en uiteraard wekt het de nieuwsgierigheid naar hoe ze dan déze keer weer een nieuwe draai zouden hebben weten te geven aan het begrip ‘wielen’, want dat het daarover zou gaan, was meteen al duidelijk bij binnenkomst van de presentatieruimte. RoadRevolution ’18 heette dit project, een naam die hoge verwachtingen oproept. Ware revoluties zien we namelijk de laatste jaren niet meer zo veel. Of misschien zijn we wel te verwend om ze nog te herkennen, kan ook zijn natuurlijk.

Ook de revolutie waar DT Swiss op doelt, blijkt minder Fidel Castro-gehalte te bezitten dan waar je op bent gaan hopen op basis van alle teasers vooraf, en zelf besefte men dat ook wel, nuchtere jongens als het zijn, die Zwitsers. Een en ander neemt niet weg dat de nieuwe ERC 1100 Dicut wielen state-of-the-art zijn als het op fietswielen aankomt. Dat kon ik al vaststellen na amper een halve kilometer ermee fietsen.

Het geheim van het nieuwste troetelkind is het Aero+ concept, dat stoelt op drie pijlers: luchtweerstand, hanteerbaarheid en efficiency. Het ontwerpdoel was het best-in-class product op de markt te realiseren, een benchmark-wiel. Wat aerodynamica betreft zocht DT de samenwerking met het bedrijf Swiss Side, waar fietsenthousiastelingen uit de F1-sport zich hebben toegelegd op het maken van snelle wielen.

Het nieuwe wiel moest conform de genoemde endurance-trend een endurance wiel worden en uiteraard, naar de eisen van 2017, disc-brake compatibel zijn. DT Swiss omarmt ook de trend van bredere velgen: 19 mm binnenbreedte was de norm, zodat brede banden er zich op hun gemak op zouden voelen (25c en 28c). Natuurlijk moesten de aero-eigenschappen en de stabiliteit top zijn. Het wiel als systeem werd daarvoor helemaal van 0 af ontworpen. Velg, naaf en spaken werden allemaal onderzocht in functie van de drie hierboven genoemde pijlers. Honderden verschillende velgprofielen werden doorgerekend, iets wat enorm veel tijd kostte, zo verduidelijkte een ingenieur van Swiss Side. Eén enkel velgprofiel doorrekenen met behulp van Computational Fluid Dynamics (CFD) kost al een dag aan rekenkracht.

Het resultaat van al die rekenpartijen werd uiteindelijk een 47 mm hoge velg met een ietwat bollend profiel. De Aerolite spaken hebben voor 2/3 van de lengte een plat aeroprofiel, maar de overige 1/3 is gewoon rond, en deze combinatie zou de optimale verhouding geven tussen aerodynamica en comfort. De naaf moest een zo klein mogelijk frontaal oppervlak hebben. Elke stroomlijndeskundige weet dat een cilindervorm het summum is van een niet-aero oppervlak. De luchtstroom kan namelijk amper aanliggen en zorgt voor enorme turbulentie, ofwel weerstand. Ook de uitvalnaaf werd herbekeken. Hij kreeg een afneembare hendel. Het nieuwe resultaat levert 0,9 Watt minder weerstand op (= 5,5%) als je de hendel afkoppelt.

Na gedane rekenarbeid en windtunnelvergelijkingen met enkele andere merken topwielen bleek het ERC 1100 wiel nagenoeg gelijk te presteren als (voormalig?) benchmark-wiel Zipp 303 Firecrest, zelfs met een 28 mm band gemonteerd. Het zou zelfs beter zijn qua stabiliteit, omdat bij het DT Swiss wiel de stall zachter is (het moment waarop de luchtstroom niet meer netjes aanligt aan het profiel maar ‘afbreekt’, wat een plotse verandering van krachten veroorzaakt, en daarmee een onvoorspelbaarder stuurgedrag).

DT Swiss testte ook de verschillen in breedte van de banden. Inmiddels wordt algemeen aanvaard dat een bredere band minder rolweerstand oplevert. Daarnaast geeft een bredere band meer grip en kan hij ook met lagere druk gereden worden. Omdat een bredere band betekent dat hij ook iets hoger is, sta je een tikkeltje verder van de grond af, wat de kans op stootlekken ook nog iets kleiner maakt. Alle beetjes helpen, nietwaar? Maar een bredere band werkt enkel optimaal met een erop afgestemde velg.

Uit de metingen van DT bleek de Continental GP 4000 (het schijnt dat juist die band door elke fabrikant gemonteerd wordt in windtunnels omdat het profiel ervan de beste aero-eigenschappen zou hebben) in 28 mm uitvoering tot een snelheid van 35 km/u sneller te zijn dan een zelfde Conti band in 25 mm. Maar boven die snelheid gaat het aerovoordeel (van een smallere band ten opzichte van een bredere band) de bovenhand nemen op het voordeel van de lagere rolweerstand (28 mm rolt beter dan 25 mm). Wie dus meestal onder de 35 km/u fietst, is beter af met een 28 mm band. Hardrijders zijn sneller met de ERC 1100 Dicut met 25 mm banden.

Zoals al vermeld had ik maar een paar honderd meter nodig om te voelen dat de ERC’s fantastisch fijne wielen zijn. De handling is fenomenaal en dat was goed te voelen in een scherp terugdraaiende bocht. De wielen sturen perfect daarheen waar je wilt, en de fiets heeft geen ogenblik de neiging om te willen corrigeren. Toegegeven, met 28 mm banden heb je sowieso al veel grip en de BMC Roadmachine met Di2 waar de wielen in zaten, is net zo state-of-the-art als de DT-wielen. Toch voel je daar doorheen de stijfheid, de snelheid en vooral de zelfregulering van de ERC’s. Ze zijn enorm stabiel. Dat kwam ook naar voren op de kilometerslange gravelpaden in de testrit van 70 km. Tussen de kuilen en de plassen en de stenen en over het gladde gras door kreeg ik kasseien-associaties en dan ik me natuurlijk niet bedwingen. Dan moet het gas erop. Schouder aan schouder soms met de collega’s die ook wel een robbertje powerplay wilden etaleren, gooide ik de splinternieuwe Roadmachine ten prooi aan alle grove krachten van boven- en van onderaf. Arm fietske. En was ik verbaasd over de stabiliteit van dit strijdwapen, al drong het besef daarvan pas achteraf goed door. Geen enkele keer slipte ik, geen onverhoedse stuurbeweging bracht de fiets of de wielen aan het wankelen. Zo lusten we ze wel, die ‘revoluties’ die meer weg hebben van een gestage groei omdat dat nu eenmaal inherent is aan het leven, dan van plotse ommekeren als degene waarmee Fidel en Che hun naam hebben gevestigd.

De nieuwe ERC 110 Dicut’s moeten 2.400 euro per set opbrengen. (RVS)