Deel dit artikel:

Achter de schermen bij Team Sky

Team Sky zette de puntjes op de i tijdens de openingstijdrit van de Tour de France. Chris Froome en co lijken helemaal klaar zijn voor een nieuwe eindzege in de Ronde van Frankrijk. We mochten kijken achter de schermen van de sterkste rondeploeg ter wereld.

Team Sky staat voor prestige. Met figuren als Froome, Kwiatkowski, Rowe, Stannard en Thomas in de rangen is Sky een wereldploeg met allure en standing. Met veel présence en met die haast onnavolgbare look in dat zwart en felblauw. Of, in deze Tour, in het wit. Team Sky is een project dat het Britse wielrennen de voorbije jaren naar een hoger elan tilde en dat de ‘gewone’ Brit ook weer op de fiets kreeg. Het is het paradepaardje van British Cycling en de wielergolf die het ginds teweeg bracht na de Tourzeges van Wiggins en Froome. De ploeg zelf heeft a classy image met een batterij aan poepchique sponsors en partners als achterban. Ondanks het wegvallen van Jaguar, Rapha en Bradley Wiggins is Team Sky anno 2017 een wereldploeg van formaat met een Imago dat met een grote i geschreven mag worden. Een dagje mee met Sky, een kijkje nemen in de service course, fietsen met enkele pro’s en me mogen nestelen in één van de twee teambussen? Count me in! Daar hoefden we niet lang over na te denken.

In de was
Rendez-vous in het D-Hotel in Kortrijk. We zijn hier en petit comité. Er zijn slechts enkele journalisten vertegenwoordigd. Het gros van de ‘deelnemers’ aan dit event bestaat uit de trouwe partners van het team. Er zijn ook twee renners van de partij: de jonge Brit Jon Dibben en de Spanjaard Benat Intxausti. Niet van de allergrootste namen binnen Team Sky maar dat doet er helemaal niet toe. De twee heren werden opgetrommeld om de partners en de journalisten te… entertainen. Intxausti zit met muizenissen wanneer we hem spreken. “Ik heb lang gesukkeld met de naweeën van klierkoorts maar nu ben ik weer op de goede weg.” Jon Dibben, pistier van opleiding en overgekomen van Team Wiggins, is spraakzamer tijdens de rit van Kortrijk richting de service course in Deinze. Hij heeft kunnen proeven van het voorjaarswerk in onze contreien. Vooral Parijs-Roubaix is ‘m bij gebleven. “De ploeg geeft me gelukkig de tijd om gestaag te groeien, vooral dan in dat klassieke eendagswerk. Tot dusver bevalt het me best”, aldus Dibben, die op dit ‘losrijrondje’ van twee keer niks merkwaardig genoeg zonder beenstukken fietst. Zie je niet vaak bij profs. Wanneer we hem ermee confronteren, klinkt het laconiek: “Alles zit nog in de was.”

Service course
We knijpen plots de remmen dicht. Een rist buitenlandse journalisten, niet allemaal even vertrouwd met ‘fietsen in Vlaanderen’, kijkt geïnteresseerd richting Jon Dibben, die het woord neemt. “Guys, we will climb Nokereberg now.” De nervositeit stijgt plots, al stel ik mijn gezellen gerust. Nokereberg is een puist. Twee keer trappen en je bent boven. Althanss: dat tracht ik hen duidelijk te maken. Mijn woorden maken weinig indruk. Na Nokereberg duiken we richting Waregem en zetten vervolgens koers naar Deinze, waar het Team Sky HQ (headquarters, nvdr.) is gevestigd. Het is Carsten Jeppesen, verantwoordelijke voor de logistiek binnen Team Sky, die er ons verwelkomt en een rondleiding geeft. “Toen we bij de opstart van Team Sky op zoek waren naar een goede locatie voor onze service course, kwam de computer eerst uit op Dijon in Frankrijk en ook bij Mechelen. Finaal kozen we voor Deinze, waar vroeger het HTC-team zijn uitvalsbasis had. Dit pand was perfect. Niet alleen als stockage of werkplek maar ook als minihotel. (Lacht) We kunnen hier ook 13 personen van de ploeg te slapen leggen. Handig en kostenbesparend.”

De service course in Deinze heeft een oppervlakte van zo’n 650 vierkante meter. Het lijkt wel alsof ik ben beland in de natte droom van mening wielertoerist. Hier zou je wel eens met een winkelkarretje willen rondgaan. Hier staat honderduizenden en honderduizenden euro’s aan Pinarello-fietsen, Shimano-wielen en -onderdelen, Castelli-kledij, KASK-helmen en allerlei logistiek materiaal. Wanneer ik George Clooney-gewijs nip aan een Nespresso – what else? – en het pand overschouw, moet ik even slikken. Impressive. Dat zijn ook de leiderstruien die ophangen, diverse gele Tourfietsen en grote Champs Elysées-foto’s van Froome en co die op de muren prijken. Terwijl ons van naaldje tot draadje wordt uitgelegd met welke partners en welk materiaal het team rijdt, zijn de mecaniciens achterin hard aan het werk om de Sky-fietsen voor alweer een volgende koers klaar te stomen. Mecanicien Gary Blem grinnikt wanneer ik hem pols naar de mogelijk ‘grillige’ eisen van sommige renners. “In dit team valt het best mee. In het verleden had ik een renner die me steevast vroeg om zeven laagjes ducttape te kleven op de linkerzijde van het zadeldek. Zeven laagjes, niet meer, niet minder. En dan was er eentje (we vermoeden Cavendish, nvdr.) die eiste dat zijn banden volledig zwart waren. Het weinige wit moesten we maar met een zwarte viltstift kleuren en maskeren.” Wat verderop staan de Tourfietsen. Aanraken mag niet. Wie dat wel doet, riskeert de eeuwige jachtvelden, maakt een bord duidelijk.

Nachtmerrie
Dan komen de cijfertjes. Over het aantal fietsen per Sky-renner bijvoorbeeld. Jeppesen: “Elke renner heeft minstens zeven fietsen ter beschikking. Jaja, die mannen zijn verwend.” De vedetten doen er nog een schepje bovenop. “Vorig jaar had Froome dertien fietsen bijvoorbeeld. Maar dat was inclusief de speciale edities en prototypes.” Ik neem een kijkje in de truck van het team die je op alle grote koersen vindt. Die bevat niet alleen enorm veel opbergruimte en wasmachines maar ook een stockageruimte voor alle materiaal en een werkplaats voor de mecaniciens. “Met airco in de zomer en verwarming in de winter”, lacht Ivan Millan, één van de goedlachse mecaniciens van Team Sky. “De truck kan 36 fietsen en 50 wielsets meenemen.” En ook een pak bidons, al ik het zo bezie. “De renners ‘consumeren’ zo’n 35.000 bidons per jaar”, weet Jeppesen. Vijf-en-dertig-duizend. Slik.

Met Castelli strikte Team Sky dit jaar een kledijfabrikant die een enorm ruim assortiment aanbiedt aan de renners. En dat hebben ze geweten toen de kledij in Deinze werd geleverd bij de start van het wielerseizoen 2017. In de zomer van 2016 waren de eerste gesprekken tussen het Sky-management en Castelli. In september, met name ook tijdens de Vuelta, werden de passessies met de renners georganiseerd. En daarna begon het pas, met een enorme logistieke operatie. “Plots werden hier in Deinze 20.000 kledij-items geleverd. Het hele gebouw stond vol met dozen waaruit we de pakketjes voor al onze renners moesten samenstellen. Pick and pack. Geloof me, het was op logistiek niveau a fucking nightmare!”, schatert Jeppesen wanneer hij de anekdote vertelt. “Maar in tegenstellig tot alle andere grote teams, lagen we ver voor op schema. Castelli leverde voortreffelijk werk.”

Busje komt zo
De terugrit naar Kortrijk gebeurt met de Sky-teambus. Buschauffeur van dienst is… ‘De Viking’. Althans, zo wordt Dennis Verstraete genoemd. Hij is één van de weinige Belgen in Sky-loondienst. Hij heeft zijn bijnaam niet alleen te danken aan het feit dat hij ook af en toe voor de Noorse nationale wielerfederatie werkt maar ook omdat hij met zijn ruige baard rechtstreeks uit de dramaserie ‘Vikings’ lijkt weggeplukt. “Ik ben een beetje manusje-van-alles”, lacht Dennis. “Ik ben niet alleen soigneur maar ook buschauffeur. Ik ben heel veel dagen weg van huis, de baan op, maar dat stoort niet. Het is een passie.” Iets over de bus? Het is een indrukwekkend gevaarte dat de renners als ‘het heiligdom’ zien. “Niet in het minst omdat het vaak de enige plek is voor en na de koers waar we permanent WiFi ter beschikking hebben”, lacht Dibben. De renners hebben meestal een vaste plek. Ik nestel me op de eerste rij. Ik vermoed dat dit de plek van de kopman is, van Froome bijvoorbeeld. Blijkt niet zo. Froome zit twee rijen verderop. De bus heeft alles: je kan er niet alleen internetten, koers kijken en muziek beluisteren maar ook wassen, plassen, douchen, gemasseerd worden en bovenal: relaxen. De roterende Stressless-zetel waarin ik me neervlij, geeft me dan wel een korstondig tandartsgevoel, toch zou ik na een paar tellen kunnen indommelen in die fauteuil. Renner zijn bij Sky: het is een luxe. En het staat ook mooi op je cv. Maar anderzijds: het moet ook verdomd hard zijn. Because there are no points for second best.

Gerelateerde artikels

NEW IN!

T-SHIRT

FIRE 4 YR RIDE