100% getest: Rose PDQ 2

PDS

Neen, niet het Prikkelbaar Darm Syndroom, maar wel Pretty Damn Smart.

De PDQ is een hardtail die niet enkel loeihard over parkoersen knalt, maar ook voor een pak pret op de trails moet zorgen. Om dat voor elkaar te krijgen, steekt Rose in een lichtgewicht carbonframe een voorvork met 120 millimeter veerweg, een seatdropper, lekker brede banden en vooral een trailgerichte geometrie. Racegenen met een moderne geometrie op basis van 120 millimeter veerweg: kijk, dat noemen wij nu eens Pretty Damn Smart. 

PDF

Neen, niet het Portable Document Format, maar wel Pretty Damn Frame.

Dat frame is gemaakt van een high-modulus carbon en valt op door kloeke buizen en erg mooie rechte vormen. Met een opgegeven gewicht van 1100 gram weegt het PDQ-frame meer dan andere high-end hardtailframes maar loodzwaar kunnen we dat bezwaarlijk noemen. 

Gaan we van dichterbij kijken, dan merken we een aantal details die duidelijk maken dat Rose heus wel weet wat ertoe doet op een hedendaagse hardtail.

De stuurbegrenzer zit netjes aan de onderkant van de balhoofdbuis verwerkt en voorkomt dat je rem- of schakelhendels bij een valpartij tegen je bovenbuis aantikken. De kabels lopen binnendoor langsheen spacer, balhoofd en stuur en zorgen voor mooi opgeruimde looks. Niet dat er veel kabels weg te werken zijn, schakelen gaat immers draadloos, dus enkel de achterrem en kabel voor de seatdropper blijven nog over. Je zou de vraag kunnen stellen of geïntegreerde kabelgeleiding voor slechts twee kabels echt zijn nut heeft – onderhoud, een rem of balhoofd vervangen is geen pretje – maar het ziet er natuurlijk wel geweldig uit. 

Een pressfit bottom bracket blijft een goed compromis tussen laag gewicht, stijfheid en gebruiksgemak.

Achteraan merken we een flatmount-bevestiging voor de remklauw en alleszins voldoende bescherming om met de bike ook daadwerkelijk los te gaan op de trails.

PDG

Neen, niet de President-Directeur-Generaal (van de Boma vleeswarenindustrie) maar Pretty Damn Geometry.

Het hart van de ontwikkeling van de Rose PDQ was de herziening van de geometrie. De PDQ is vanaf de grond opnieuw ontworpen en levert meer controle en snelheid. De vlakke balhoofdhoek van 67,5°, een aanzienlijk langere reach en een lage standover height (m.a.w. de bovenbuis komt laag, zodat je er gemakkelijk boven kan rechtstaan, wat handig is op technisch terrein, red.) combineren het speelse rijgedrag van een trailfiets met de efficiëntie van een racefiets. Een 60 millimeter korte stuurpen compenseert de langere reach, zodat de zitpositie toch nog sportief blijft. Deze geometrie moet zorgen voor een hardtail die de berg op knalt, maar evengoed controle en wendbaarheid op trails en in de afdaling opleveren. De zitpositie is behoorlijk sportief, de lange reach (450 millimeter) zorgt, ondanks de steile zitbuishoek van 75°, voor een gestrekte zit. 

De waarden en graden die je in de geometrietabel leest, lijken eerder afkomstig van een trailbike dan van een racegeriche hardtail. De chainstays volgen met 430 millimeter de trend van korte chainstays. Maar tel daar de vlakke balhoofdhoek bij en je krijgt een toch behoorlijk lange wielbasis. Kortom, op basis van de theorie zou de Rose PDQ een snel sturende en tegelijkertijd stabiele hardtail moeten opleveren. 

PDC

Neen, niet de Professional Darts Corporation, wel Pretty Damn Components.

Er zijn vier versies van de Rose PDQ. De PDQ 2 die we hier testen, is met 3799 euro het op een na goedkoopste model. Dat goedkoop vertaalt zich echter niet in de keuze van onderdelen.

Met de RockShox SID 35 krijg je het gevoel van een endurovork met het lage gewicht en de efficiëntie van een crosscountry-vork. Deze versie van de SID heeft de Rush XC-demper die wat zwaarder en eenvoudiger is dan de Raceday-demper van de topmodellen, maar op het vlak van prestaties en controle meer dan zijn slag trekt.

De 35 millimeter brede vorkpoten zorgen voor de nodige stijfheid en betrouwbaarheid. De vork bedien je middels een Twistloc met drie standen.

We blijven bij de Sram-groep voor schakelen en remmen. De Sram GX Eagle AXS staat voor draadloos, snel en nauwkeurig schakelen. De Sram Level-remmen brengen je tijdig en veilig tot stilstand. Toegegeven, het zijn niet de meest krachtige bijters, maar in de problemen kom je er op Belgische trails nergens mee. Ga je voor lange afdalingen in de bergen, is een setje steviger remmen wel aangewezen. 

De Newmen Evolution-wielen zijn niet de allerlichtste, maar daartegenover staat dat ze sterk en betrouwbaar zijn. Met een interne velgbreedte van 30 millimeter voldoen ze tevens prima aan de hedendaagse standaarden. De 2.4” brede Maxxi Rekon Race-banden kwijten zich uitstekend van hun taak: ze bieden veel grip, hebben een lage rolweerstand en door hun breedte kennen ze een zekere mate van demping.

PDQ

Ja, wel degelijk Pretty Damn Quick.

Maar vooraleer we daadwerkelijk het bos induiken, een woordje over comfort, een druk bediscussieerd onderwerp wanneer het over hardtails gaat. Er is namelijk meer dan enkel de pure stijfheidswaarden van een frame dat bepaalt of het al dan niet het nodige comfort aan boord heeft. Een zadelpen kan verschil maken (alhoewel dat met de zadelpen op deze Rose niet echt het geval is), maar ook bredere banden zorgen voor een bepaalde mate van comfort. Wat het rijgevoel echter meer beïnvloedt, is de vork. Met de komst van de 34 en nu hier zelfs 35 millimeter brede vorkpoten is ook dat probleem van de baan. Zowel bij remmen als bij strak insturen, geeft die vork geen krimp meer.

Aan de weeghaak klokt de Rose PDQ 2 netjes op 11,1 kilogram af. Dat is een meer dan aanvaardbaar gewicht voor een hardtail met 120 millimeter veerweg in deze prijsklasse.

Ik heb de fiets zowat de hele winter ingezet, op typisch Vlaamse wegels en kasseien, maar ook op Ardense trails. Bois des Rêves in Ottignies vormde het decor voor deze fotoshoot. Ik heb me daar uitermate geamuseerd met deze PDQ 2, maar botste daar ook wel op zijn limieten. Niet verwonderlijk, het is en blijft een hardtail met slechts 120 millimeter veerweg.

Als je me nu vraagt de PDQ met slechts een woord te omschrijven, dan kom ik op ‘fun’ uit. Of toch alleszins eerder ‘fun’ dan ‘quick’. Begrijp me niet verkeerd, de PDQ 2 is gemaakt om hard te rijden, zowel berop als bergaf, maar ik heb me eerder geamuseerd dan dat ik loeihard mezelf het snot voor de ogen heb gekoerst. De geometrie – lang en lui – is verbazend speels, zelfs in krappe bochten. Klimmen gaat lekker vlot, elke pedaalslag is raak en leidt tot extra snelheid, maar waar het pas echt een pretje wordt is in de afdaling. Daar kan je – naar hardtailnormen althans – belachelijk hard mee knallen. Je zet het zadel lager, draait de Twistloc in standje ‘open’ en het feestje kan beginnen.

Sprongetje hier, wat airtime daar, een serie van snel opeenvolgende bochten… de Rose PDQ 2 doet alles wat je hem opdraagt met een vanzelfsprekend soort gemak. Je krijgt meer het gevoel met een trailbike dan met een crosscountry-racer onderweg te zijn. En ja, een full suspension trailbike zal ongetwijfeld sneller zijn op vele singletracks, maar de opstoot aan adrenaline die je bij elke onverwachte hindernis er gratis bijkrijgt, zorgt dan weer voor meer pret op deze hardtail. De Rose PDQ 2 rijdt als een speelse fully, maar dan zonder achtervering.

Is het een echte trailbike? Dat nu ook weer niet, maar met wat grovere banden en steviger remmen, zal je je ook op brutale trails best amuseren.

De Rose PDQ 2 is een heerlijke mix tussen enerzijds speelse agressiviteit en anderzijds vergevingsgezind comfort. Het is een speelse en wendbare hardtail die je toch steeds voldoende controle geeft. Misschien heeft Rose hiermee wel het bestaansrecht van de hardtail geherdefinieerd.

Meer info via: www.rosebikes.nl