De 10e uitvoering van Wilier’s Cento-serie, die in 2006 begon bij het 100-jarig bestaan van het bedrijf, heet uiterst toepasselijk ‘Cento 10’, een verwijzing naar 110 jaar historie. De toevoeging ‘Air’ duidt erop dat de fiets valt in de categorie aerobikes. De Cento10 Air is dus Wilier’s nieuwste aeroracer, al benadrukken ze zelf liever het allround karakter dat de nieuweling heeft.
Er waren immers 3 pijlers waarop de ontwikkeling van de Cento10 Air berustte: aerodynamica, integratie en brede vorken. De eerste pijler, aerodynamica, vertaalt zich in framebuizen met Naca- of Kamm-tail-profielen. Naca: typische vliegtuigvleugeldoorsnedes, Kamm-tail: een ‘afgehakte’ variant daarvan (voor het eerst gezien op de Trek Speedconcept tijdritfiets, ten tijde van de come-back van Lance Armstrong, Tourstart Monaco, en sindsdien veelvuldig gekopieerd). Ook de zadelpen heeft een Kamm-tail-doorsnede en is gemaakt door Ritchey, naar een design van Wilier.
De pijler ‘integratie’ vindt zijn uiting in de stuur-stuurpencombinatie Alabarda, een aerostuur waarbij de kabels helemaal binnenin het frame blijven. De Alabarda is er in 6 maat-combi’s: van 90 mm lengte bij 40 cm breedte tot 133 mm bij 42 cm, de combinatie die voor Wilier-uithangbord Filippo Pozzato werd gemaakt. Hoewel het stuur schitterend mooi is en perfect past bij het frame, moet je er wel mee overweg kunnen. Zelf houd ik niet van breed afgeplatte sturen en al helemaal niet van vaste stuurpennen, dus ik zou meteen een ander stuur op de Cento10 Air zwieren en het verlies aan aero-voordeel en esthetiek op de koop toe nemen. Want bij een gewoon stuur zullen de kabels buitenom moeten lopen.
De derde pijler, brede voorvork en brede achtervork, houdt ook verband met aerodynamica. Omdat de vorken frontaal gezien verder van het wiel komen te staan, kan de luchtstroom minder verstoord passeren. Een voordeel van de breed uiteen staande vorkpoten is ook dat er 28 mm brede banden in de fiets passen. Tegelijkertijd opteerde Wilier voor direct-mount remmen, die een hogere remkracht hebben.
Het gewicht was ook een ontwerpdoel, dat moest onder de 990 gram blijven. Wilier vermeldt niet in welke maat dat is, maar voor een aeroracer is het natuurlijk een behoorlijke uitdaging om daar aan te komen. De Cento10 Air is uiteraard gereed voor mechanische zowel als elektronische groepsets. Afhankelijk van de configuratie met of zonder Alabarda stuur kunnen de kabels dan binnendoor of deels buitenom moet lopen, via een klepje bovenaan op de onderbuis.
Verdere details omvatten de verzonken klemmen voor het Alabarda stuur en het zadel, zodat de stroomlijn niet gehinderd wordt, een pressfit bracket en een verbeterde derailleurhanger met 2 in plaats van 3 bevestigingsboutjes.
Tijdens de Grinta!-lezersreis van eind juni in de Dolomieten was er ook een dag waarop het volledige gezelschap een dagje mocht testen op de nieuwe Cento10 Air’s. Vanuit Cortina d’Ampezzo werd naar de Tre Croci geklommen. Liefhebbers die ook aan de Tre Cime Di Lavaredo niet konden weerstaan, mochten hun kans om die verschrikkelijke bult aan het klimpalmares toe te voegen ook waarnemen.
De eerste indrukken over de Cento10 Air waren zonder uitzondering positief. “Ik durfde harder te dalen dan met mijn eigen fiets”, “de fiets stuurt scherp als een mes”, “hij is werkelijk schitterend om te zien”, het waren slechts enkele van de enthousiaste reacties op de testrit. Het enige minpuntje bleek de prijs. 5.500 Euro is voor de meesten zo’n 2.000 euro te veel voor een fiets. Was hij betaalbaarder geweest, dan hadden zeker 5 lezers direct een fiets mee naar huis genomen.
Onze indruk was ook meer dan prima. We kennen de Cento-serie al sedert de Cento Uno, we hebben door de jaren heen verschillende versies getest en noteren steeds weer een duidelijke evolutie. Deze aeroracer is inderdaad breder inzetbaar dan als snelheidsracer, zoals Wilier betoogt. Ook als klimmer en daler is het een schot in de roos, zij het dat voor het klimmen het Alabarda stuur plaats zou moeten ruimen voor een klassieke bocht, om niet te veel ‘knikken’ te ervaren tijdens het staand klimmen. Comfort is er ook op overschot, dat merkten we door in de afdaling zoveel mogelijk verweerd wegdek te kruisen. De Cento10 Air filtert het zoals het een topbike betaamt.
In de knalrode kleurstelling (er zijn er nog 3 andere) die wij bereden, is het bovendien een droom van een fiets om te zien. Ja, Wilier zit op het goede spoor! (RVS)