Even voorstellen: Ils Van der Moeren

Woonplaats: Ravels-Eel

Leeftijd: 43 jaar

Lengte: 168 cm

Gewicht: 50,5 kg

Aantal kilometer per jaar: 18.000 km

Eerste granfondo: Les Trois Ballons 2012

Waarom rij je granfondo’s?
Ils: “Door toeval, een beetje een samenloop van omstandigheden. Vroeger liep ik heel veel en nam ik vaak deel aan ten mileswedstrijden. Op mijn vijfendertigste liep het echter mis: ik scheurde mijn achillespees. Vandaar dat ik de overstap maakte naar de fiets. Fietsen was het enige wat ik mocht doen, naast zwemmen. Een jaar of twee erna nam mijn broer me eens mee naar de Ardennen. Bleek dat ik vlot en goed bergop reed. Mijn broer schreef zich in met de buurman om les Trois Ballons te rijden. Ik ging niet deelnemen, tot de buurman ziek werd en er een plaats vrijkwam. Dus nam ik die in. En dat bleek geen slecht idee: ik werd derde en dat smaakte natuurlijk naar meer.”

Waar ben je het meest fier op?
Ils: “De Marmotte winnen is wat het meest aanspreekt, omdat het een klinkende en bekende naam is. Maar persoonlijk vind ik mijn wedstrijd in Les Trois Ballons mooier. Aan de voet van de beklimmingen had een gefrustreerde man spijkers gestrooid. Een heel pak renners reed lek en ook ik stond langs de kant. Ik belde mijn man, maar die stond al op de top van de volgende beklimming met een drinkbus. Daar stond ik dan. 38 minuten lang. Te wachten en te wachten op hulp, tot ik uiteindelijk weer kon vertrekken. Bij de mindere goden weliswaar. Toch wilde ik verder rijden, ‘een goede training’, dacht ik bij mezelf. Maar de benen waren top, ik trapte in de boter en bleef anderen inhalen. Uiteindelijk slaagde ik erin om de wedstrijd nog naar mijn hand te zetten, zonder meer de indrukwekkendste overwinning uit mijn granfondocarrière. En tegelijkertijd de mooiste, eentje om in te kaderen.”

Welke doelen zijn nu belangrijk?
Ils: “Het seizoen is net begonnen, maar ik zie het enorm zitten. Ik heb al een wedstrijd achter de rug waarin ik door omstandigheden moest opgeven, maar ik heb gevoeld dat de benen goed zitten. Misschien zelfs nog beter dan andere jaren, dus zal ik overal zo dicht mogelijk eindigen.”

Wat is het gekste dat je ooit hebt meegemaakt in een granfondo?
Ils: “Dat was in mijn eerste wedstrijd dit seizoen, de Challenge Vercors. Er gebeurde iets heel vreemds. Bij de start was het nogal koud, niet warmer dan een graad of vijf en het miezerde. Halverwege koers was ik vooraan goed mee en voelde ik me echt sterk. Tot ik heel wazig begon te zien. Er leek mist op te komen, die erger en erger werd. Afdalingen waren ineens een hel, ik kon amper twee meter ver zien. Dus ik remde constant, terwijl anderen me voorbij zoefden. Op dat moment had ik door dat er iets mis was met mijn ogen. Ik stapte in de auto op dertig kilometer van de finish. Iemand anders heeft mijn man moeten bellen omdat ik het niet meer zag. Na een doktersbezoek is de situatie opgelost. Mijn oog is enorm gevoelig aan koude en was bevroren. Oogdruppels en een meer afsluitende bril moeten het probleem vermijden. Ik vond het wel jammer. De Granfondo van Vercors is een van de mooiste van Frankrijk, maar ik heb er niets van gezien, hopelijk een eenmalig voorval!”