Deel dit artikel:

Thomas Dekker doet boekje open over Boogerd en Rasmussen

Dekker dronk, nam doping en bestelde escortdames in bewogen Tour van 2007.

In 2007 debuteerde Thomas Dekker, 22 jaar destijds, in de Ronde van Frankrijk. Hij deelde de kamer met Michael Boogerd, zijn jeugdidool. Vooraf had hij het wellicht nooit gedacht, maar het werd ook de laatste Tour van Thomas Dekker, die met Rabobank in een storm belandde toen geletruidrager Michael Rasmussen naar huis werd gestuurd.

In ‘Thomas Dekker, mijn gevecht’ neemt de voormalig wielrenner geen blad voor de mond. Hij doet opvallende uitspraken, opgetekend door wielerjournalist Thijs Zonneveld. Het boek wordt vandaag voorgesteld, maar het Algemeen Dagblad kreeg inmiddels al een voorpublicatie. Voor die Nederlandse krant werkt de auteur.

Dekker staat die ronde strak van de dope. “We gebruiken allebei Dynepo die Boogerd heeft geregeld via een Sloveense atleet, Bostjan Buc. Tijdens de Tour zetten Michael en ik acht keer een spuitje met 2000 eenheden. Bang om gepakt te worden ben ik niet; Dynepo is volgens Michael onvindbaar, en ik geloof het. We gebruiken ook om de dag cortisonen. De productnaam is Diprofos. Daar hebben we een medisch attest voor. Ik zou niet eens meer weten waarvoor: het is een wassen neus. Met de cortisonen kunnen we dieper gaan in de wedstrijd. En bovendien word je er lekker mager van: ik ben 68 kilo bij 1 meter 88 – zo dun ben ik later nooit meer geweest.”

Kort voor de bewuste Tour, met start in Londen, bestellen Dekker en Boogerd escortdames. “We hebben samen een fles wijn opengetrokken, maar dat is niet genoeg vermaak. Drank is leuk, maar vrouwen zijn leuker. En dus ga ik het internet op om een paar escorts te zoeken. Om één uur ’s nachts staan er een paar Oost-Europese hoeren voor de deur van onze kamer. Michael en ik zijn een beetje teleurgesteld: ze zijn een stuk minder mooi dan op de foto’s van de site. Heel erg glamoureus is het niet, midden in de nacht op een kleine hotelkamer. We kiezen er allebei een uit. Om een uur of drie gaan we slapen.”

De publicatie van het boek volgt op een gevoelig moment. Rabobank, de sponsor van het team waarvoor Boogerd en Dekker die bewuste Tour de France reden, verlaat aan het einde van dit jaar de wielersport. Jarenlang is ze de sport trouw gebleven, ook na het debacle met Rasmussen. De bankiers ondersteunden nadien nog een opleidings- en vrouwenploeg. Komende maandag wil Rabobank in Utrecht met een klein feestje afscheid nemen van het wielrennen. Het boek zal daarover een schaduw werpen.