The Italian job

Joshua Riddle vind je in de marketingafdeling op de hoofdzetel van Campagnolo in Vicenza. Joshua Riddle? Nee, klinkt niet meteen Italiaans. Deze rijpe dertiger is geboren en getogen in de zuidelijke Amerikaanse staat North Carolina. Na veel omzwervingen kwam hij terecht in Italië en de voorbije vijf jaar werd hij de rechterhand van Valentino Campagnolo bij de gerenommeerde Italiaanse onderdelenfabrikant. Een bijzonder parcours, dat beaamt ook Josh zelf. “Ik studeerde in de States af in Spaanse literatuur, bedrijfskunde en sociologie en besloot op een gegeven moment naar Europa te trekken. Ik kwam tot de conclusie dat je de wereld moet zien wanneer je jong bent. (Lacht) Ik belandde in Spanje in een gastgezin en had er de tijd van mijn leven. Tijdens mijn verblijf in Europa kreeg ik de wielermicrobe echt te pakken, ook al was ik al danig onder de indruk geraakt van Greg LeMond en Lance Armstrong. Ik begon zelf ook meer te fietsen.”

De Grote Oversteek was al a big thing, wat dan gezegd van het professionele parcours dat Josh aflegde en de manier waarop hij in Italië en finaal bij Campagnolo terechtkwam. “Ik werkte voor een groot tabaksbedrijf dat zijn hoofdkwartier in het Italiaanse Perugia had. Eigenlijk verkocht ik toen kanker. Ik kreeg het er almaar moeilijker mee. Ik zei de tabaksindustrie vaarwel en mocht beginnen op de marketingafdeling van Trek en later bij Pinarello.” Ook spreekbuis zijn voor één fietsmerk was niet helemaal Josh’ ding en toen hij door Campagnolo werd gevraagd, aarzelde hij geen seconde. “Nu kon ik met iedereen in de business gaan praten want de Campa-onderdelen vind je op alle fietsen.”

Intussen had ook de liefde zijn pad gekruist: Serena was de naam en tegenwoordig woont hij samen met haar in een huisje net buiten Vicenza, op een steenworp van het Campa-hoofdkwartier. De werkdagen van Josh bij Campagnolo zitten doorgaans overvol en stress is hem niet onbekend. “Er zijn voortdurend meetings, besprekingen, telefoontjes, noem maar op. Ik counter dat met de anderhalf uur durende fietsrit waarmee ik elke dag begin.” Intussen weten de 480 werknemers in Vicenza wie Josh is. “Ze noemen me ‘The American’, ‘l’americano’. (Lacht) Ik voel dat ik deel uitmaak van dit bedrijf, van deze groep mensen.”

Groeipijnen

Dat Campagnolo het niet altijd even makkelijk heeft in tijden van globalisering is een publiek geheim. “Maar dat is nooit ten koste gegaan van de kwaliteit van het product. De consument kwam, komt en zal steeds op de eerste plaats komen”, corrigeert Josh. “We waren niet de eersten met de lancering van elektronisch schakelen en schijfremmen voor de koersfiets maar het product stond wel altijd op punt van zodra we het aanboden. Campagnolo heeft een lange evolutie van meer dan tachtig jaar achter de rug en stond en staat voor meerdere groeipijnen. Vasthouden aan het verleden en te traditioneel ageren is echter geen optie. Dat beseffen we hier allemaal. Dat het soms te traag gaat? Tja, wij Amerikanen kiezen voor de vlucht vooruit. Als ik iets bijdraag aan Campagnolo, dan is het wel die filosofie.” Josh’ ogen fonkelen wanneer hij het heeft over de toekomstige uitdagingen. En wanneer hij het heeft over het fietsen zelf. “Ik kick erop. Telkens opnieuw. Of het nu mijn dagelijkse ochtendrit is of een klimdag in de Dolomieten: ik zou de fiets voor geen geld willen missen.”