De onversaagde Galliërs van Julbo

Eerst even terug naar afgelopen weekend: dat was me het sportweekendje wel. Jeffrey Herlings reed naar zijn eerste wereldtitel in de koningsklasse van de motorcross met een overmacht van wereldrecordproporties (van de 38 reeksen in 19 GP’s tot nu toe won hij er slechts 7 NIET). Verder werd het wereldrecord op de marathon met 1.18 minuten verschil verpulverd, tot 2.01.39 uur, door de Keniaanse wonderloper Eliud Kipchoge, en ten slotte ging het wereldsnelheidsrecord op de fiets aan morzels met dank aan de nobele onbekende, maar ongetwijfeld kranige lady Denise Mueller-Korenek. Het staat nu op 296,009 km/u, een verbetering met 10% ten opzichte van het vorige record. Voor ene Maastrichtse Fred begon de week dus helemaal niet lekker, want hij is nu een aanzienlijk deel van zijn identiteit kwijt, aan een vrouw bovendien. Maar als sportliefhebber was het dus een nazomerweekend om van te smullen. Het oprekkende gedoe rond de grenzen van het menselijk kunnen, beter gezegd: de kwantumsprong van vorig weekend, laat maar weer eens zien dat we voorlopig nog niet zijn uitgegroeid met z’n allen.

Ooit van Julbo gehoord?
Een merk dat ook wel een kwantumsprong zou willen maken, bijvoorbeeld in naamsbekendheid in de Benelux, dat is het Franse optiekbedrijf Julbo. Al ooit van gehoord? Neen? Wij tot een paar weken geleden ook niet, eerlijk gezegd. Maar na een tweedaags bezoek deze week aan het hoofdkwartier in Longchaumois, in de Franse Jura, is die onbekendheid geheel verdwenen. Bij de rondleiding door de onderneming, waar alles in huis gebeurt behalve de uiteindelijke productie, kwamen we tot de ontdekking dat we in 15 jaar fietsindustrie-tijd nog niet eerder bij een brillenfabrikant in de keuken hebben mogen kijken. En in één moeite door ook dat een sportbril niet zomaar een ‘stuk plastic’ is waar een machine er elke vijf seconden eentje van uitspuwt om er vervolgens een zware prijskaart aan te hangen.

Veel manuele arbeid
We hebben toch al behoorlijk wat fabrieksbezoeken op ons conto staan, met lawaaiige bedrijfshallen en bijbehorende groen gelakte industriemachines, ruwe grondstoffen, zware gereedschappen en verspanende bewerkingen, maar telkens weer verbaast het hoeveel manuele arbeid er altijd nog nodig is voordat een product klaar is voor verzending naar de eindconsument.

Ook voor fietsbrillen zijn er tal van productiestappen, niet in het minst tijdens de ontwerpfase, waarin een eigenhandig gefabriceerd prototype (montuur) handmatig wordt bijgeslepen, bijgeschaafd en bijgespijkerd om tot het gewenste resultaat te komen. Voor de meest complexe modellen bril zijn zeven (!) afzonderlijke mallen nodig, voor de eenvoudigste brillen zit je toch ook al aan drie mallen.

Foto: Links: verbazingwekkend arbeidsintensief lijmwerk. Rechts: de grondstof voor een sportbrillenmontuur.

Eén van de meest verbazende karweitjes die we een productiemedewerker zagen uitvoeren, was het met de hand vastlijmen van de veloursschuim brilrand die je vindt op skibrillen. Met een passe-partoutmesje drukte hij het schuim voorzichtig en nauwkeurig aan op het frame. Achttien brillen per uur kon hij er zo doen, luidde het.

Het kaliber sportpersoonlijkheden
Wat ook verbazing uitlokte, was de grootte van Julbo, en de verspreiding van het merk wereldwijd. Negentig werknemers zijn permanent aan de slag in Longchaumois, een ons ontglipt aantal werkt in de productiefaciliteit in Roemenië. Julbo wordt verkocht in 90 landen, en zet per jaar 1 miljoen producten af, te weten kinderbrillen, optische brillen, lifestyle-brillen en sportbrillen. Voor die laatste categorie werkt Julbo samen met een indrukwekkend aantal atleten en sportpioniers, die stuk voor stuk indrukwekkende palmaressen kunnen overleggen. Alleen, wij kennen die dames en heren hier niet of nauwelijks omdat het grotendeels Fransen zijn, en omdat ze sporten beoefenen die in gebergteloze landen als België en Nederland amper tot de verbeelding spreken. Wie kent immers Martin Foucade, Geraldine Fasnacht, Jerome Clementz, Sam Anthamatten, Liz Wardly of de Soul Flyers? Het zijn wereldberoemde namen in kringen van basejumpen, snowboarden, alpinisme, freeride skiën, biathlon, endurorijden, of catamaranzeilen, maar bij ons doen ze geen bellen rinkelen, lichten branden of aha-erlebnissen ervaren. Maar doet u zichzelf een plezier en bekijk Geraldine op deze video en u vergaart direct een impressionante eerste impressie van het kaliber sportpersoonlijkheden waarmee Julbo zich afficheert.

Foto: Links: mooie vintagebrillen uit een ver Julbo-verleden. Rechts: heerlijke retro-stuff uit de jaren 90.

Foto’s: Mallen voor brillen. Julbo maakt geen brillen voor mallen. (woordgrapje, rvs)

Foto: Links: de grondstof voor een lens op sterkte. Rechts: het (halve) eindresultaat van lenzen op sterkte.

Voor zover we Longchaumois konden leren kennen in anderhalve dag is het er eerlijk gezegd een flink saaie toestand. Het gehucht telt amper 1100 inwoners, een hotel is er niet, maar een pharmacie voor als je hoofdpijn krijgt van de stilte, die dan weer wel. Niet getreurd echter, want bij Julbo binnen in de gebouwen kun je prima terecht voor innovatie, een high-tech machinepark om ook sportbrillen met lenzen op sterkte te maken, én voor de drive om de markt functionele, wérkende oplossingen te bieden voor de uitdagingen die het leven opwerpt voor het menselijke oog. Julbo wil namelijk bescherming bieden voor de ogen, in alle mogelijke, en eventueel moeilijke omstandigheden. Longchaumois is de vestigingsplaats van keuze voor Julbo omdat de beide leidinggevende broers Christophe en Matthieu Beaud er vandaan komen. Ze zijn er nooit weggeweest. Terzijde: hun grootvader heette Jules Beaud, en als je dat fonetisch uitschrijft en zo kort mogelijk maakt, krijg je ‘Zjuul Boo’, wat na verbastering leidt tot Julbo. Hence the name of the company.
Een andere reden waarom Julbo verstopt zit op een uur rijden van de Geneefse luchthaven, is dat hier in de Jura de bakermat ligt van de optische industrie in Frankrijk. Ook het tegenwoordig in Parijs gevestigde Bollé heeft zijn wortels hier, en het weggeëbde merk Cébé vierde hier ook de geboorte. De boeren van oudsher die vanwege de gure Jura-klimaat ‘s winters geen arbeid meer op het land hadden, legden zich toe op nijverheid binnenshuis, zoals het vervaardigen van pijpen om te roken, vervolgens horloges, en later ook brillen. Allemaal precisiearbeid, die ook de grens met het naburige Zwitserland overstak en waarvan we vandaag de dag de ‘gevolgen’ nog altijd zien in de vorm van een gevestigde horloge-industrie bijvoorbeeld. En een optische industrie dus, al voelt het familiebedrijf Julbo zich tegenwoordig een beetje als het Noord-Franse Galliërsdorpje van Asterix: een klein maar onverzettelijk eiland in een zee waarin zowat alle golven toebehoren aan Luxotica, een onbekende naam voor consumenten, maar eentje die niettemin heerst over brillenmerken als Ray Ban, Carrera, Smith, Prada en Dolce & Gabbana. En ook over Oakley, elke sporter welbekend, en met een jaaromzet van 1 miljard euro het grote slokop-monster in de dierentuin van de brillensector. Trouwens, is Luxotica (jaaromzet 15 miljard) de firma die de brillenmonturen-business beheerst, dan is Essilor de naam achter de mondiale lenzen- en glazenindustrie. Laten die twee giganten nu hebben besloten om elkaar te trouwen! Ziedaar het Galliërsgevoel van Julbo versterkt, al maakten de fiere Fransen ons duidelijk dat hun volledige onafhankelijkheid ook veel voordelen biedt, zoals een platte bedrijfs- en communicatiestructuur, een eigen koers varen, en innovatiemogelijkheden naar eigen inzicht.

Of zoals marketingverantwoordelijke Benjamin Thaller het opmerkte: “Als een Ray Ban een statement is naar je imago toe – het merk sponsort bijvoorbeeld het Filmfestival van Cannes – dan legt een Julbo de nadruk op het genieten van het moment, ‘partager ce moment’ en wel door je zicht(vermogen) te verbeteren, zodat je daadwerkelijk meer ‘in het moment’ kunt zijn. Julbo wil vooral goede producten maken. Vanaf de eerste seconde dat je de bril opzet.”

Foto: Links: marketingman Benjamin Thaller legt uit. Rechts: schetsen, kleuren en ideeën op de design-afdeling.

Getest: Julbo Renegade
Waarvan akte. De Julbo Renegade bril die we kregen als eerste kennismaking met het merk, is van uiterlijk eerder een lifestyle-bril dan een echte sportbril, maar de categorie 3 fotochromische lenzen ervan bleken al direct bij het opzetten van topkwaliteit, zodanig goed dat gebruik als sportbril helemaal geen gek idee is. Tijdens de mountainbikerit met enduro-elementen erin, in het bikepark van Longchaumois bleef de Renegade prima zitten en pasten de lenzen zich zodanig goed aan het veranderende omgevingslicht (dan weer donker onder de bomen, dan weer in volle zon op een open stuk bovenop de heuvel) dat we op zeker moment vergaten een bril te dragen. Ten opzichte van twee andere nieuwe 2019 modellen die we ook eventjes uittestten, moet de Renegade het qua gebruiksvriendelijkheid wel afleggen tegen het echte mtb-model Stream, dat aanpasbare pootjes heeft zodat een pasvormconflict met je helm te voorkomen is. Ook de nieuweling Aerospeed – een één-lens bril – heeft een voordeel ten opzichte van de Renegade: hij heeft geen montuur die het zicht kan belemmeren. Nadeel van de Aerospeed vonden we dan weer de uitgesproken, aanpasbare neusbrug. Een onvermijdelijk onderdeel voor een single-lens bril, maar door diens verticale stand zat de bril niet zo aangenaam recht en dicht tegen je voorhoofd als de Renegade, waarbij het montuur zelf meteen ook neusbrug is en die daardoor een bijzonder prettige pasvorm kan hebben (voor onze neus althans).

Foto: de Julbo Renegade is een prima terras- en sportbril en hij kost ongeveer 140 euro.

Wie weet komt er volgend seizoen een montuurloze Julbo bij met een ‘montuur-pasvorm’. We weten nu immers van het bestaan van Julbo en van het feit dat ze eerst en vooral naar hun atleten luisteren om oplossingen op maat te bieden.
Ondertussen gebruiken wij de Renegade voorlopig als terras-bril, en hopelijk blijft het daartoe nog juist een paar weken lekker zonnig!

Foto: Links: perspresentatie de manière Français. Rechts: post-ride chill de manière Belge.